داستان جدایی آب از برق/ لزوم تفکیک آب از برق

چه بامزه

وقتی آدم برنامه ایی برای حل بحران نداره اونوقت مجبوره حرفهای صد من یک غاز بزنه و به فیلم سینمایی و حرفهای کلیشه ایی و تمثیل پناه ببره. گیریم هم جدا شوند ؟ با عدم وجود برنامه چه می کنید

دیدگاه جناب عالی عمیقا شایسته ی تأمل است جناب مهندس.

ببخشید میپرسم. عکس مقاله مربوط به چه کسی است و ارتباط ایشون با مقاله چیست.؟

ظاهرا نگارنده اطلاعات تاریخی کاملی نداشته زیرا ابتدا نام وزارت نیرو « وزارت آب و برق » بوده و در دهه 50 به وزارت نیرو تغییر نام پیدا نمود.

درود بر جناب آقای مهندس مهذب عزیز. ایشان در مسائل مدیریت کلان صنعت برق همیشه فردی صاحب نظر بوده اند و نظراتی درخور و قابل اجرا ابراز نموده اند که راه حل مشکلات صنعت برق و راهگشای ان بوده است. صاحب نظر بودن امری فراتر از صاحب منصب بودن است. و متاسفانه اغلب مدیران ما صاحب نظر نیستند و یا برای حفظ مقام و منصب و منافع فردی جرات ابراز نظر ندارند ‌اما جناب اقای مهندس مهذب این وابستگی به مقام و منصب را نداشته و با استقلال نظر و شجاعت و آزادگی و بدون ترس نظرات کارشناسی خود را در راستای منافع ملی ابراز داشته اند. تفکیک مدیریت اب و برق از یکدیگر امری ضروری و راهبردی و حیاتی برای کشور و در راستای منافع ملی است. با این اصلاح ساختار وزارت نیرو سه تحول اساسی در مدیریت کلان کشور بوجود می اید:
۱- ایجاد مدیریت یکپارچه انرژی
۲_ ایجاد مدیریت یکپارچه منابع طبیعی و آب و آبخیزداری و محیط زیست( مدیریت سبز)
۳_ ایجاد مدیریت یکپارچه شهری
برق و گاز دو حامل انرژی هستند برق از تبدیل گاز بوجود می آید نزدیک به صددرصد برق ایران از نیروگاه های گازی حاصل می شود و در کشورهای پیشرفته این دو حامل انرژی یک مدیریت و یک کنتور و یک قبض دارند. قرار گرفتن این دو حامل انرژی تحت مدیریت دو وزارتخانه مستقل هیچ توجیهی ندارد و به زبان منافع ملی و در جهت نابودی منابع انرژی تجدید ناپذیر کشور است‌.
ادغام صنعت آب وبرق در زمانی انجام شد که نیروگاه های برقآبی احداث شده در دهه چهل حدود نیمی از مصرف برق کشور را تامین می کردند لذا ادغام مدیریت این دو صنعت توجیه فنی و اقتصادی داشت اما الان ندارد.جدائی مدیریت اب از محیط زیست و منابع طبیعی و ابخیزداری و احداث سد بدون توجه به پیامدهای زیست محیطی عامل نابودی منابع اب و محیط زیست کشور گردیده است. جدائی مسئولیت تامین خدمات شهری مثل اب و برق و گاز از مدیریت شهری هم عامل روی آوردن شهرداری ها به ترا کم فروشی و شهر فروشی و رشد سرطانی کلان شهرها و توزیع نامتوازن جمعیت و سرمایه و ثروت در کشور بوده است. با تفکیک این مسئولیتها از دولت و واگذاری ان به شهرداریها و ایجاد مدیریت یکپارچه شهری مشکلات زیادی از کشور و صنعت اب و برق حل خواهد شد.
امیدوارم آقای مهندس چیت چیان آخرین وزیر نیروی ایران باشد و پس از ایشان پرونده این وزارتخانه برای همیشه بسته شده و به بایگانی تاریخ سپرده شود‌. امیدوارم آقای رئیس جمهور با معرفی وزیر نیروی جدیدی به مجلس سبب تداوم و تشدید بحران اب و محیط زیست در کشور نشوند زیرا به گفته رئیس سازمانوجدید محیط زیست ایران تنها برای ۲۵ سال آینده ای دارد و پرونده ایران پس از آن برای همیشه بسته خواهد شد. حال اختیار با ایشان است ایشان دو راه در پیش دارند یا بستن پرونده وزارت نیرو یا بستن پرونده تمدن هفت هزار ساله کشور و ملت ایرا‌ن. ملتها هم اجل و مهلتی دارند هنگامی که مهلت آنها به سر برسد خداوند لحظه ائی در از میان برداشتن آنها از روی جغرافیای زمین و به تاریخ پیوستن انها درنگ و تاخیر نخواهد کرد.

با سلام
جای بسی تاسف دارد که مدیران مدعی با حضور 30 ساله درصنعت برق هنوز اطلاع دقیق و کافی در خصوص پیشینه جایی که در آن کار کرده اند ندارند و خدا می داند بدلیل این عدم تمایل به کسب اطلاعات چه صدماتی به این ملت با تصمیمات بدون مطالعه خود زده اند .ضمنا از برق نیوز بعنوان یک رسانه وزین این توقع می رود از درج مطالب نادرست و برخلاف واقع که باعث انتقال اطلاعات نادرست به مخاطبین می شود خوددادری کند. اما جهت اطلاع همه عزیزان پیشینه مختصری از تشکیل وزارت نیرو بمنظور پاسخگویی به ایراد وارده اعلام می گردد.ت

آغاز تشکیل وزارت آب و برق (که بعدها به وزارت نیرو تغییر نام و وظیفه پیدا کرد) از اولین نظام نامه موسسه برق تهران مصوب بیست و پنجم مهر ماه 1315 که به منظور برق رسانی به منازل و معابر شهر تهران تاسیس شده بود؛ و قانون اجازه تاسیس بنگاه آبیاری مصوب بیست و نه اردیبهشت سال 1322 که وظیفه اش توسعه و اصلاح امور آبیاری کشور بود؛ به وجود آمد. وضعیت‌ ساختار اداري‌ دولت‌ پس‌ از مشروطه‌ تا سال 1342 كه‌ وزارت‌ آب‌ و برق‌ تأسیس‌شد، همیشه‌ بگونه‌اي‌ بوده‌ كه‌ ضرورت‌ تمركز مربوط به‌ امور آب‌ و برق و انرژی‌ در یك‌ مجموعه‌ منسجم ‌احساس‌ مي‌شد. ‌به وجود آمدن تاسیسات سدهای مخزنی در نقاط مختلف کشور (لار، لتیان، درودزن، زرینه رود، و...) قانون اجرای انتقال برق ازطریق خطوط هوایی(2/3/1339)و وجود چندین‌ دستگاه‌ كه‌ متكفل‌ مسئله‌ آب رسانی و برق رسانی ‌بوده‌اند نیز هیچگاه ‌راهگشاي‌ حل‌ معضلات‌ جامعه‌ نبوده‌ است‌. بنابراین، دیدگاه هاي‌ جدیدي‌ که‌ دخالت‌ مؤثرتر دولت در امور زیربنایی در بخش های آب، برق و انرژی را ضروری می دانست؛ همچنان‌ سبب‌ بوجود آمدن‌ طیف‌ وسیعي‌ از دستگاههاي‌ اجرایي‌ موازی و مشترك‌ گردید كه‌ به‌ نحوي‌ به‌ مسئله‌ تامین برق وآب (آشامیدنی،کشاورزی و سایر مصارف) مشغول بودند. اما مشکل اساسی این بود که این دستگاه ها از نظام و انسجام و هماهنگی خاصی برخوردار نبودند. به همین دلیل این معضل دولتمردان را برآن داشت تا با تاسیس یک سازمان که بتواند وظایف ارایه خدمات آب و برق را درسراسر کشور برعهده بگیرد؛ موافقت کنند و همین تفكر در نهایت منجر به‌تأسیس‌ «وزارت‌ آب‌ و برق»‌ شد.

لایحه قانون تاسیس وزارت آب وبرق مصوب بیست وششم اسفند 1342 در واقع نقطه پایانی به تمامی سرگردان هایی بود که هم مصرف کنندگان آب و برق داشتند و هم شرکت هایی که دراین زمینه فعالیت می کردند.

بر اساس این مصوبه وظایف اصلی این وزرات خانه عبارت بودنداز:

الف- نظارت بر منابع آب کشور و اجرای طرح های تامین آب و انتقال آنها به مراکز مصرف
ب- نظارت بر نحوه جاری شدن فاضلاب شهرها و واحد های صنعتی
ج- اجرای طرح های انتقال و توزیع برق درقالب ایجاد شرکت های برق منطقه ای و نظارت بر نحوه استفاده از برق

«وزارت آب وبرق» از سازمان آب تهران، بنگاه برق تهران، بنگاه مستقل آبیاری، اداره کل لوله کشی آب تهران، آب و برق خوزستان، آب و برق کرج و اداره حفاظت از تاسیسات سدهای لار و لتیان و یا سایرسازمان های دولتی که برای احداث و بهره برداری از سدها و منابع آب وبرق کشور به وجود آمده بودند؛ تشکیل شد. به این وسیله هم مصرف کنندگان آب و برق و هم شرکتها و سازمانهای متولی این دو صنعت صاحب یک وزارت خانه با شرح وظایف مشخص شدند.

با تصویب قانون ایجاد «سازمان برق ایران» (مصوب 19/ 4 / 1346) وزارت آب و برق موظف به تشکیل شرکتهای برق منطقه ای جهت اجرای طرح های برق رسانی به سراسر کشور شد. همچنین تصویب قانون تاسیس «شرکت های بهره برداری از اراضی زیر سدها» در سراسر کشور در تاریخ 30/2/1347 وظایف وزارت آب و برق روز به روز کامل تر و مشخص تر می شد. پس از ایجاد «سازمان انرژی اتمی ایران» ، قرارشد وظیفه مطالعه و به کار گیری سایر انرژی های تجدید پذیر به وزارت آب و برق داده شود و به همین دلیل مقدمات تشکیل وزارت نیرو برای انجام کلیه امور مربوط به آب وبرق و انرژی های تجدیدپذیر به وجود آمد.

قانون تاسیس «وزارت نیرو» در بیست و هشتم بهمن 1353 به تصویب رسید که هدف آن حداکثر استفاده ازمنابع انرژی و آب کشور و همچنین تهیه و تامین انرژی و آب برای انواع مصارف عمومی شهروندان عنوان شد.

همکار عزیز مطلب اقای مهندس مهذب چه تناقضی با مطالب شما دارد که انرا نفی کرده و به ایشان ایراد گرفته اید مگر انکه شما ایراد گرفتن را دوست داشته باشید و از تخطئه بزرگان در خود احساس بزرگی کنید. شما تاریخچه صنعت اب و برق را بیان کرده اید و اقای مهندس مهذب ضرورت جدائی مدیریت اب و برق از یکدیگر را. حالا پس از پنج دهه بنا به تجربه ائی بسیار سنگین و تلخ و به بهای نابودی منابع اب و محیط زیست کشور مشخص شده که تجمیع مدیریت اب و برق در دست دولت اشتباه بوده. مگر همه کارهای نظام گذشته درست بوده یا فقط این یکی درست بوده که باید تا ابد دست نخورده و لایتغیر بماند؟ آب و برق هر کدام باید راه خود را جداگانه طی میکردند برق از ابتدا خصوصی و زیر نظر شهرداری ها بود و شهرهای کوچک و روستاها هر کدام دارای تولید پراکنده برق بودند این بهترین ساختار برای صنعت برق بود که در همه دنیا هم همینطور است که حالا می خواهیم به ان وضعیت مطلوب برگردیم اما نمی توانیم. نتیجه سوء مدیریت وزارت نیرو نابودی منابع اب و محیط زیست کشور در طی پنج دهه گذشته بوده و این بیشتر از انکه به ناکارآمدی اشخاص مربوط باشد به ناکارآمدی ساختار بر می گردد. وزارت نیرو مشغول سد سازی و سرقت و انتقال ابهای رو زمینی شد و در نتیجه دست مردم را در سرقت ابهای زیر زمینی باز گذاشت و در نتیجه بزرگترین غارت و تاراج تاریخی در ایران رخ داد و در طی ان ذخیره میلیونها و میلیاردها ساله آب ایران از ابتدای خلقت تا کنون در طی سه دهه بر باد رفت و ایران بیست سال اینده را نخواهد دید مکر انکه ملت و دولت ایران نگرش خود به اب و روش مدیریت و مصرف خود را تغییر دهند و علاج واقعه را قبل از وقوع کنند و جداسازی مدیریت اب و برق از یکدیگر و انحلال وزارت نیرو بهترین و شجاعانه ترین و هوشمندانه ترین علاج این درد بی درمان است.