خطوط فشار قوی گازی GIL

سرویس آموزش و آزمون برق نیوز: خطوط فشار قوی زیر زمینی کابلی مدت زمان طویلی است که مورد استفاده واقع می‌شوند و تکنولوژی های بسیاری برای پیشرفت آن‌ها مورد استفاده واقع شده است . کابلهای جامد و روغنی دارای ظرفیتهای محدودی می‌باشند. خطوط انتقال گازی هنگامی که انتقال ولتاژ بسیار بالا و یا جریان بسیار بالا لازم است و خطوط انتقال هوایی امکان استقاده ندارند، دارای برتریهای اقتصادی، محیطی و عملیاتی می‌باشند مخصوصا زمانی که محدودیت فضا وجود دارد.

در مکانهایی که محدودیت مکانی وجود ندارد هنوز خطوط انتقال هوایی فشار قوی اولین گرینه می‌باشند ولی در محیطهای شهری به علت محدودیت مکانی و عدم امکان قرار دادن خطوط انتقال فشار قوی در سطح زمین این خطوط زیر زمینی گزینه‌های بهتری می‌باشند.
دو گزینه برای کابلهای قدرت وجود دارد: کابلهای روغنی کاغذی تا سطح ولتاژ ۳۰۰ کیلو لت و کابلهای (XLPE) تا سطح ولتاژ ۵۰۰ کیلوولت. معمولا این خطوط مستقیم در زمین دفن می‌شوند و تخریب آن‌ها در اثر خطای داخلی و پیری و یا تخریب بر اثر اصابت در هنگام حفاری وجود دارد. در هنگام تخریب نیز به مفصل بندی نیاز دارد و خود مفصل در دراز مدت باعث عیبهای بیشتر است. همچنین خطوط انتقال کابلی دارای زمان تعمیرات طولانی هستند بطوریکه زمان تعمیرات یک کابل زمینی ۲۵ برابر خطوط انتفال هوایی مشابه است. همچنین هزینه‌های تعمیر و نگهداری خطوط کابلی نیز بسیار زیاد است.
خطوط انتقال گازی دارای این مشکلات نیستند و به لایه‌های عایق فیزیکی نیازی ندارند و این خطوط امروزه در فشار قوی و متوسط امروز در حال فراگیر شدن هستند. خطوط هوایی در داخل لوله هایی گازی با عایق نیتزوژن و یا گاز SF۶ می‌باشند. لوله‌ها ممکن است در روی زمین و یا در داخل تونلهایی در داخل زمین قرار می‌گیرند. مهمترین مزیت این خطوط پیچیدگی کمتر ان‌ها در عایق بندی و اتصالات می‌باشد.
در شکل زیر خطوط انتقال گازی در زمان ساخت نشان داده شده است.