توقف‌ساخت نیروگاه زمین‌گرمایی مشکین‌شهر

او تحریم ها را هم به عنوان مانع دیگر توسعه نیروگاه های زمین گرمایی دانست و افزود: اگر چه تجهیزات مورد استفاده در نیروگاه زمین گرمایی داخلی است، اما توربین این نیروگاه ١٠٠ درصد خارجی است و به همین دلیل توسعه این نیروگاه ها با مشکل مواجه شد.

پرخیال، درباره میزان بدهی سازمان انرژی های نو ایران(سانا) به پیمانکاران برای توسعه این نیروگاه ها گفت: هم اکنون رقم بدهی به ٢٠ میلیارد تومان رسیده است و پیمانکاران برای اجرای تعهدات خود نیازمند تامین مالی هستند.

مسئول گروه زمین گرمایی سانا با اشاره به این که، برای حفر هر حلقه چاه به ٥ تا ۶ میلیارد تومان سرمایه گذاری نیاز است، درباره وضع چاه های اکتشافی در منطقه سبلان اظهار کرد: در منطقه سبلان ٢٠ حلقه چاه اکتشافی حفر شده است که قابلیت تولید ٢٠ مگاوات برق دارند و هم اکنون نیز آماده تولید هستند.

او با اشاره به این که سه نوع نیروگاه زمین گرمایی برای تولید برق وجود دارد، در خصوص انواع آن گفت: نیروگاه خشک، نیروگاه بخار حاصل از آب داغ و نیروگاه ترکیبی(بخار و آب داغ) سه نوع نیروگاهی هستند که برای تولید برق از آنها استفاده می شود.

یادآور می شود؛ نیروگاه خشک بر روی مخازن ژئوترمالی که بخار خشک با آب خیلی کم تولید می کنند، ساخته می شود. در این روش، بخار از طریق لوله به طرف نیروگاه هدایت می شود و نیروی لازم را برای چرخاندن ژنراتور توربین فراهم می کند. این گونه مخازن با بخار خشک کمیاب است.

بزرگترین میدان بخار خشک در دنیا، آب گرم جیزرز در ٩٠ مایلی شمال کالیفرنیاست که تولید الکتریسیته در آن، از سال ١٩۶٢ شروع شده است و امروزه به عنوان یکی از موفق ترین پروژه های تولید انرژی جایگزین محسوب می شود.

نیروگاه بخار حاصل از آب داغ روی مخازن دارای آب داغ احداث می شوند. در این مخازن با حفر چاه، آب داغ به سطح می آید و به دلیل آزاد شدن از فشار مخازن، بخشی از آن به بخار بدل می شود و این بخار برای چرخاندن توربین به کار می رود. این فناوری نخستین بار در نیوزیلند به کار گرفته شد. در نیروگاه ترکیبی (بخار و آب داغ) آب گرم از میان یک مبدل گرمایی می گذرد و گرما را به یک مایع دیگر می دهد که نسبت به آب در درجه حرارت پایین تری می جوشد. این روش برای استفاده از مخازنی که به اندازه کافی گرم نیستند که بخار با فشار تولید کنند، به کار می رود.