تاریخچه خودروهای برقی بررسی می شود:
توماس پارکر ، مخترع انگلیسی، در سال ۱۸۸۴ نخستین خودرو برقی که از باتریهای قابل شارژ استفاده میکرد را اختراع کرد. اعتقاد بر این است که یکی از انگیزههای پارکر در اختراع نخستین خودرو برقی، افزایش آلودگی شهر لندن بوده است.
به گزارش "برق نيوز" توماس پارکر ، مخترع انگلیسی، در سال ۱۸۸۴ نخستین خودرو برقی که از باتریهای قابل شارژ استفاده میکرد را اختراع کرد. اعتقاد بر این است که یکی از انگیزههای پارکر در اختراع نخستین خودرو برقی، افزایش آلودگی شهر لندن بوده است.
هفت سال بعد، یعنی در سال ۱۸۹۱، نخستین خودرو برقی در آمریکا توسط ویلیام موریسون ساخته و به بازار ارایه شد. این خودرو که توانست رکورد جدیدی از سرعت را بر جای بگذارد، قادر بود با سرعت ۱۴ مایل بر ساعت (۲۲٫۵ کیلومتر بر ساعت) حرکت کند. با این حال، خودروهای برقی در اروپا نسبت به آمریکا از محبوبیت بیشتری برخوردار بودند.
در حوالی ۱۹۰۰ میلادی، تعداد زیادی از تاکسی های برقی در لندن رژه میرفتند، اما نخستین خودرو هیبریدی بنزینی-برقی در نزدیکی شیکاگو ساخته شد. اگر چه ساخت این خودرو هیبریدی به دلیل قیمت بالا، سرعت کم و تعمیرات دشوار آن به یک موفقیت تجاری منجر نگردید.
خودروهای برقی اولیه، مزایای بیشتری نسبت به دیگر گزینههای مصرف کنندگان داشتند. خودروهای بنزینی برای روشن شدن نیاز به هندل دستی داشتند و از سیستم تعویض دستی دنده استفاده میکردند. اما صدای خودروهای برقی بسیار کمتر بود و به سادگی روشن میشدند. همچنین نیازی به تعویض دنده در آنها وجود نداشت. از سویی دیگر، خودروهای بخاری نیز در آن زمان وجود داشتند، اما به دلیل زمان طولانی برای روشن شدن علیالخصوص در روزهای سرد مورد اقبال واقع نشدند.
به گزارش "برق نيوز" تا سال ۱۹۲۰ میلادی، خودروهای برقی به دلیل عملکرد بهتر خودروهای بنزینی در سرعت گرفتن و طی مسافت بیشتر، عرصه رقابت را از دست دادند. از سویی دیگر، خودروهای بنزینی با افزودن تسهیلات و امکاناتی به آنها، مورد توجه بیشتری قرار گرفتند. اما مهمترین عامل موفقیت خودروهای بنزینی در رقابت با خودروهای برقی و ربودن بازار از چنگ آنها، قیمت نسبتاً زیاد خودروهای برقی بود. در آن زمان و با توجه به فنآوری آن روزها، قیمت تمام شده یک خودرو بنزینی تقریباً نصف قیمت خودرو برقی بود.
با فرا رسیدن جنگ جهانی دوم و کمبود سوخت، مجدداً توجه عموم به خودروهای برقی معطوف گردید، اگر چه این اقبال عمومی دیری نپایید و با شکست مواجه شد! اتفاق مشابهی در سال ۱۹۷۰ نیز باعث گردید خودروهای برقی به مدار توجه علاقمندان باز گردند. در نهایت در دهه ۱۹۹۰ میلادی بود که بیشتر تولیدکنندگان خودرو نسبت به ارایه خودروهای برقی و خودروهای هیبریدی به عنوان یک گزینه جانبی اقدام نمودند.
متأسفانه علیرغم مزیتهای بیشمار زیست محیطی خودروهای برقی، فرآیند توسعه آنها به کندی صورت میگرفت. عواملی که در کاهش سرعت این فرآیند نقش اساسی داشتهاند. پیشبینیها حاکی از آن است که تا سال ۲۰۲۰ میلادی، سهم خودروهای برقی در حدود ۷% کل فروش خودرو در جهان باشد، اگر چه به عقیده بسیاری، این رقم فراتر نیز خواهد رفت.
هفت سال بعد، یعنی در سال ۱۸۹۱، نخستین خودرو برقی در آمریکا توسط ویلیام موریسون ساخته و به بازار ارایه شد. این خودرو که توانست رکورد جدیدی از سرعت را بر جای بگذارد، قادر بود با سرعت ۱۴ مایل بر ساعت (۲۲٫۵ کیلومتر بر ساعت) حرکت کند. با این حال، خودروهای برقی در اروپا نسبت به آمریکا از محبوبیت بیشتری برخوردار بودند.
در حوالی ۱۹۰۰ میلادی، تعداد زیادی از تاکسی های برقی در لندن رژه میرفتند، اما نخستین خودرو هیبریدی بنزینی-برقی در نزدیکی شیکاگو ساخته شد. اگر چه ساخت این خودرو هیبریدی به دلیل قیمت بالا، سرعت کم و تعمیرات دشوار آن به یک موفقیت تجاری منجر نگردید.
خودروهای برقی اولیه، مزایای بیشتری نسبت به دیگر گزینههای مصرف کنندگان داشتند. خودروهای بنزینی برای روشن شدن نیاز به هندل دستی داشتند و از سیستم تعویض دستی دنده استفاده میکردند. اما صدای خودروهای برقی بسیار کمتر بود و به سادگی روشن میشدند. همچنین نیازی به تعویض دنده در آنها وجود نداشت. از سویی دیگر، خودروهای بخاری نیز در آن زمان وجود داشتند، اما به دلیل زمان طولانی برای روشن شدن علیالخصوص در روزهای سرد مورد اقبال واقع نشدند.
به گزارش "برق نيوز" تا سال ۱۹۲۰ میلادی، خودروهای برقی به دلیل عملکرد بهتر خودروهای بنزینی در سرعت گرفتن و طی مسافت بیشتر، عرصه رقابت را از دست دادند. از سویی دیگر، خودروهای بنزینی با افزودن تسهیلات و امکاناتی به آنها، مورد توجه بیشتری قرار گرفتند. اما مهمترین عامل موفقیت خودروهای بنزینی در رقابت با خودروهای برقی و ربودن بازار از چنگ آنها، قیمت نسبتاً زیاد خودروهای برقی بود. در آن زمان و با توجه به فنآوری آن روزها، قیمت تمام شده یک خودرو بنزینی تقریباً نصف قیمت خودرو برقی بود.
با فرا رسیدن جنگ جهانی دوم و کمبود سوخت، مجدداً توجه عموم به خودروهای برقی معطوف گردید، اگر چه این اقبال عمومی دیری نپایید و با شکست مواجه شد! اتفاق مشابهی در سال ۱۹۷۰ نیز باعث گردید خودروهای برقی به مدار توجه علاقمندان باز گردند. در نهایت در دهه ۱۹۹۰ میلادی بود که بیشتر تولیدکنندگان خودرو نسبت به ارایه خودروهای برقی و خودروهای هیبریدی به عنوان یک گزینه جانبی اقدام نمودند.
متأسفانه علیرغم مزیتهای بیشمار زیست محیطی خودروهای برقی، فرآیند توسعه آنها به کندی صورت میگرفت. عواملی که در کاهش سرعت این فرآیند نقش اساسی داشتهاند. پیشبینیها حاکی از آن است که تا سال ۲۰۲۰ میلادی، سهم خودروهای برقی در حدود ۷% کل فروش خودرو در جهان باشد، اگر چه به عقیده بسیاری، این رقم فراتر نیز خواهد رفت.
لینک کوتاه
از ارسال دیدگاه های نا مرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.
لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
در غیر این صورت، «برق نیوز» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.