الزامات طراحی سیم کشی سیستم‌های فتوولتائیک

کابل‌ها باید به گونه‌ای انتخاب شوند که افت کلی ولتاژ در شرایط استاندارد بین آرایه و مبدل کمتر از ۳ % باشد.

لازم است کابل‌ها به گونه‌ای انتخاب شوند که در برابر شرایط محیطی، ولتاژ و جریان اعمالی، گرمای ناشی از جریان عبوری و تابش خورشید مقاومت داشته باشند.

بیشترین توان خروجی از یک آرایه فتوولتاییک همواره کمتر از مجموع بیشترین توان‌های خروجی هر یک از ماژول‌ها می باشد. این اختلاف به دلیل عدم هماهنگی در عملکرد یک ماژول با ماژول کناری آن است که عدم تطابق ماژول‌ها نامیده می شود و موجب حداقل ۲% تلفات در سیستم می‌شود. همچنین، به دلیل مقاومت سیم‌ها مقداری از انرژی هدر می‌رود. باید میزان این تلفات را به حداقل ممکن رساند و کمتر نگه داشتن آن‌ها از ۳% کار دشواری است. فاکتوری که اغلب برای این تلفات در نظر گرفته می شود، ۹۵ % یا ۰/۹۵ است.

لازم است که سیم‌ها و کابل‌ها تا حد ممکن کوتاه انتخاب شوند تا اشتباهات کاهش یابد. در مواردی که لازم است از کابل‌هایی بلند استفاده شود، باید آن‌ها را نامگذاری کرد.

کابل‌های AC که مبدل را به مصرف کننده وصل می کنند باید بزرگ‌تر انتخاب شوند تا افت ولتاژ کاهش یابد، افت ولتاژی در حدود ۱% پیشنهاد می شود. در تأسیسات بزرگ به کابل‌های خیلی بزرگی احتیاج است که تحقق این امر را غیرممکن و غیراقتصادی می کند. در این صورت، لازم است که طراح افت ولتاژ را به حداقل ممکن کاهش دهد و افت ولتاژ باید در محدوده پیشنهادی در استاندارد BS 7671 باشد.

 

 

منبع:راهنماي طراحی سیستم هاي فتوولتاییک به منظور تامین انرژي الکتریکی به تفکیک اقلیم و کاربری