آشنایی با برخی از عناصر تشکیل دهنده مواد کاهنده مقاومت و مقایسه آنها

مقایسه مارکونیت و بنتونیت

بنتونیت و مارکونیت شباهت‌های خاصی دارند. هر دوی این مواد به عنوان بهبود دهنده‌ی زمین برای کاهش مقاومت زمین استفاده می‌شوند، با این حال تعدادی تفاوت بین این دو و کاربرد آن‌ها وجود دارد.

بنتونیت رطوبت خاک رس را نگه می‌دارد：

از بنتونیت اغلب برای کاهش مقاومت بین خاک و الکترود زمین (میله‌ی زمین یا شبکه زمین) بوسیله‌ی نگه داشتن رطوبت استفاده می‌شود. ترکیب بنتونیت به طور طبیعی شامل مونت موریلونیت، خاک رس بر پایه سدیم که وقتی با آب مخلوط می‌شود بیش از حد حجیم می‌شود. به دو شکل پودری و دانه دانه در دسترس می‌باشد، فرم دانه دانه اغلب به دلیل آماده سازی و هم زدن آسانتر ترجیحاً مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تراکم رسانای مارکونیت：

مارکونیت ماده‌ای مصنوعی است که به طور خاص برای هدف ارتینگ می‌باشد که با استفاده از ترکیب مواد خام مخصوص و مواد معدنی با نسبت و دقت کنترل شده توسط شرکت مهندسی تونیر، تولید میشود. در نتیجه دقت اندازه گیری، مخلوط دانه دانه (گرانوله) تقریباً بدون خاک (گرد و خاک) خواص الکتریکی استثنایی دارد

مقاومت ویژه：

همه‌ی مواد مرتبط با ارت می‌توانند رسانا باشند در صورتی که مقاومت آن‌ها ۵ اهم متر یا کمتر باشند. بنتونیت سطح مقاومتی حدود ۳ اهم متر دارد. مارکونیت با یک سطح مقاوم ۰.۰۰۱ مقاومت خیلی کمتری نسبت به رقبای خود دارد. حتی وقتی که مخلوط می‌شود، با سیمان سطح مقاومت هنوز ۱۹/۰ اهم متر است.

تعادل شیمیایی：

بنتونیت ماده‌ای طبیعی است که می‌تواند ۱۵-۲۰ % ناخالصی داشته باشد که این ناخالصی می‌تواند موجب خورندگی و زنگ زدگی اتصالات الکترود ارت شود، در نتیجه منجر به اشکالی در سیستم ارتینگ می‌شود که می‌تواند موجب آسیبی پرهزینه و تعمیرات طولانی مدت شود. مارکونیت یک ترکیب شیمیایی بی اثر و همچنین غیر خورنده برای فولاد یا مس است. مارکونیت به ساختار سیمان حمله نمی‌کند و سطح PH آن در محدوده‌ی خنثی قرار دارد (شرکت مهندسی تونیر). اجازه دهید مارکونیت با انواع سیمان مرسوم استفاده شود و همچنین براساس رزین‌های اختصاصی، چسب و گچ استفاده می‌شود.

تطبیق پذیری：

یکی از ویژگی‌های کلیدی بنتونیت که یکی از ضعف‌های آن است، قابلیت جذب آب باران پس از نصب به افزایش قابلیت رسانایی آن کمک می‌کند، اما همچنین سبب می‌شود که بیرون آن خشک و چروکیده شود؛ بنابراین هر چند سال نیاز به نگهداری دارد، مانند اضافه کردن آب اضافی یا نمک برای داشتن مقدار ارت مطلوب.

مارکونیت به دلیل ساختار محکم و دائمی برای شرایط بیشتر زمین‌ها مناسب است. مخصوصاً در زمانی که با بتون مخلوط می‌شود مشکلی ایجاد نمی‌شود.

استحکام بالا：

بسته به طبیعت خاک رس، بنتونیت سطحوح استحکامی محدود دارد. این موضوع در کنار خاصیت انبساط مواد وقتی با آب مخلوط می‌شوند ساختاری نامناسب ایجاد می‌کند.

در حالی که مارکونیت می‌تواند درجه استحکام بالاتر از درجه ۲۵ بتن را بدست بدهد و در نتیجه برای استفاده به عنوان بخشی از ساختار ساختمان مناسب است.

مقرون به صرفه بودن：

وقتی به قیمت می‌رسید، تفاوتی آشکار بین بنتونیت و مارکونیت وجود دارد. بنتونیت خیلی ارزان‌تر از مارکونیت است و قیمت تمام شده اجرای سیستم ارتینگ را کاهش می‌دهد. با وجود اینکه باید هزینه‌ی نگهداری هرچند سال در نظر گرفته شود، باز هم می‌تواند به عنوان یک روش کم هزینه مورد استفاده قرار گیرد. از طرف دیگر مارکونیت محصولی گران تری است با این حال پس از نصب، راه حلی دائمی برای ارتینگ بدون نیاز به نگهداری مداوم است؛ بنابراین این فاکتور باید به عنوان مواد پرهزینه در نظر گرفته شود.

سهولت در اجرا：

هر دو ماده‌ی ارتینگ ساده هستند تا به عنوان پر کننده برای الکترود‌های ارت استفاده شوند. با این حال مارکونیت می‌تواند به جای شن و ماسه و مصالح درون مخلوط بتن مرسوم، باید با دقت مخلوط شود در نسبت ۳ بخش مارکونیت و یک بخش سیمان بوسیله‌ی وزن، با اضافه کردن ۱ لیتر آب در هر ۴ کیلوگرم کل مخلوط. با توجه به طبیعت کمی پیچیده‌تر استفاده از مارکونیت در یک ساختار بتن دائمی، در بسته‌ی از قبل مخلوط شده در دسترس.

منبع :ایکهربا