چشمان منتظر خانواده دو تکنیسین ربوده شده در سوریه

به گزارش "برق نیوز"، سومین نوروز هم رسید و خبری از آمدن دو مهندس و تکنیسین ایرانی که در اواخر آذر ماه سال 90 ربوده شدند، نیامد.
 
این روزها همه نگاه‌ها به سوی پنج سرباز ربوده شده ایرانی در مرز پاکستان است و انگار کسی دیگر از حسن و پژمان یادی نمی کند...


ولی ما یادمان نرفته که چگونه متخصصان ایرانی تلاش‌های بسیاری برای راه‌اندازی و تجهیز نیروگاه 484 مگاواتی جندر و تامین برق برای مردم آن کشور به عمل آوردند.
 
پیگیری وضعیت تکنیسین‌های ربوده شده نباید تعلیق شود، چرا که خانواده‌های این دو عزیز به شدت چشم انتظار عزیزانشان هستند و امسال هم عید ندارند و امیدواریم با توجه به فرا رسیدن ایام نوروز، مسئولان مربوطه پیگیری‌های لازم برای آزادی آنها را فراموش نکنند.
 
تا چه زمانی، چشم‌انتظاری دختر سه ساله و بیمار "حسن حسنی" و نگرانی‌های لحظه به لحظه پدر "پژمان بویری" که در بستر بیماری افتاده و چشم‌ به راه فرزند خود است، باید ادامه داشته باشد؟ تلخ‌تر آنکه مادر پژمان بویری با چشم‌انتظاری مطلق همین روزها چشم از دنیا فرو بست و فرزندش را ندید.
 
پژمان بویری از اهالی شاهین‌شهر اصفهان و حسن حسنی ساکن روستای قاسم‌آباد از توابع شهرستان نیشابور هستند که بیش از هشتصد روز (دو سال و سه ماه) از اسارت آنان می‌گذرد و خانواده‌های چشم‌انتظارشان به هر کجا سر می‌زنند اما خبری از فرزند یا همسر در دست نیست و تنها خبر، بی‌خبری است.
 
اگر چه مقامات ذیربط به تناوب با خانواده‌های آنان تماس می‌گیرند، اما در بی‌خبری به سر بردن و انتظار بی‌پایان، موضوعی نیست که تحمل آن ساده باشد، به ویژه وقتی که خانواده فرد اسیر، هر روز اخبار مختلفی از شرایط نابسامان سوریه بشنود و یکی فرزند تحصیل‌کرده و دیگری همسر جوان و تکیه‌گاه خود و فرزندش را در بدترین شرایط تصور کند. شرایطی که هر لحظه دستخوش تغییر است و از هیچ معادله مشخصی پیروی نمی‌کند.
 
امیدواریم پایان این انتظار سخت به خبر خوش آزادی این دو جوان تکنسین و مهندس جا مانده از باقی پنج نفر آزاد شده بیانجامد، به نظر می‌رسد این اتفاق نیازمند یک اراده جمعی انسان‌دوستانه مبنی بر درخواست آزادی بدون قید و شرط آنها در سطح ملی و جهانی است.