قیمت، شاخصی بازدارنده برای مدیریت منابع آب و برق

 کاهش بازندگی ها، قرار داشتن در نیمه خشک و خشک، تغییر اقلیم و برداشت های بی رویه از منابع آبی از عمده موضوعاتی است که در مورد موضوع آب مطرح می شود.

اگر به خاطر داشته باشیم در حدود پنج یا شش سال گذشته وقتی به نانوایی مراجعه می کردیم 20 تا 30 قرص یا بیشتر نان می خریدیم و با خود به خانه می آوردیم و در نهایت در آخر هفته و یا هرچند روز یکبار کیسه ای از نان خشک را دور می انداختیم ولی بعد از آنکه قیمت نان افزایش یافت دیگر کمتر کسی خارج از نیاز خود نان تهیه می کند و در نتیجه دورریز نان نیز به مراتب کاهش چشمگیری یافته است.

البته هنوز انتقاداتی به نحوه پخت نان و نظارت های نامناسب از سوی مراجع ذیصلاح بر این بخش وجود دارد ولی همین میزان تغییر در نحوه مصرف نشانگر آن است که اصلاح قیمت ها تاثیر قابل توجهی برای تعدیل مصرف نان داشته است.

به گزارش "برق نيوز" بنابر اظهارات مسئولان وزارت نیرو امروزه 30 درصد از مشترکان پرمصرف کسانی هستند که بیش از میزان شاخص ها آب مصرف می کنند و به نوعی این 30 درصد در مقابل 70 درصد مشترکانی قرار دارند که میزان مصرف آنها گاها به متوسط شاخص های مصرف نیز نمی رسد.

اگرچه رحیم میدانی معاون وزیر نیرو در امور آب و آبفای کشور اظهارداشته که این وزارتخانه موضوع افزایش تعرفه آب مشترکین پرمصرف را پیگیری خواهد کرد ولی این پیشنهاد که در جهت جلوگیری از تضییع منابع آبی و حیاتی کشور می باشد، یکسالی است که در کش و قوس تصویب قرار دارد.

میدانی اضافه کرده که هدف وزارت نیرو از ارائه این طرح کسب درآمد نیست بلکه هدف جلوگیری از افزایش مصرف و تغییر رفتار مشترکان پرمصرف است.

از سوی دیگر بنابر اظهارات متولیان آب کشور 20 سال طول می کشد تا ذخایر استاتیک منابع آبی جایگزین شود و اگر اصلاح مدیریت مصرف در کشور صورت نگیرد بحران جدید دیگری به نام کیفیت منابع آب به وقوع خواهد پیوست.

معاون وزیر نیرو در بخشی دیگری از اظهارات خود تصریح کرده که شاید دلایل تاخیر مصوبه جریمه آب مشترکین پرمصرف، این باشد که مسئولین تلاش دارند تا از زاویه فرهنگ سازی و اصلاح روش های مصرف موضوع را پیگیری نمایند.

حال سئوال اینجاست طی دوسال گذشته که صدای کاهش منابع آبی و افزایش مصرف انرژی برق همه روزه به گوش می رسد و به رغم اینکه رسانه های تصویری و نوشتاری بارها در خصوص این موضوع اطلاع رسانی کرده اند باید سئوال شود تاکنون چه میزان صرفه جویی صورت گرفته است؟

تا زمانی که هر مترمکعب آب تولیدی که به قیمت بیش از 10 هزار ریال تولید می شود، به قیمت ناچیزی در اختیار مشترکان قرار می گیرد، نباید توقع صرفه جویی و اصلاح روشهای مصرف را داشته باشیم.

چرا مردم برای خرید یک بطری آب نیم لیتری پنج هزار ریال هزینه و تا آخرین قطره آن را مصرف می کنند ولی آب شهری که با تلاش و صرف هزینه های زیاد به دست مشترکان می رسد را به راحتی هدر می دهند.

این موضوع درباره مصرف برق نیز صدق می کند چرا که بهایی که مشترکان بابت هر کیلووات ساعت برق پرداخت می کنند چیزی حدود 520 ریال است در حالی که دولت همین میزان برق را از تولیدکنندگان خیلی بیشتر خریداری کرده و با یارانه در اختیار مشترکان ومصرف کنندگان قرار می دهد.

متاسفانه امروز برای اجرای طرح های تولیدی آب و برق با توجه به هزینه های هنگفت تولید رمقی در این صنعت باقی نمانده و از طرفی الگوی مصرف نیز تغییر چندانی نداشته لذا اگر بخواهیم منتظر فرهنگ سازی باشیم شاید همین میزان منابع را هم از دست داده و تنها راه مقابله با بحران کم آبی استفاده از روشهای بازدارنده باشد.

بنابراین به نظر می رسد همانطور که افزایش قیمت نان بعنوان یک عامل بازدارنده سبب تنظیم مصرف نان شده، تازمانی که آب بعنوان یک ماده حیاتی با قیمت ناچیز در اخیار مشترکان قرار گیرد، اصلاح مدیریت مصرف موضوعی گزاف باشد.