چشم‌انداز انرژی‌های نوین تا ۲۰۴۰

به گزارش برق نیوز، در این گزارش که تحلیلی سالانه برای آینده انرژی است از تجارت به‌دست آمده از ۸۰ بازار جهانی و متخصصان تکنولوژی از ۱۲ کشور استفاده شده تا عوامل اقتصادی شکل‌دهنده بخش انرژی‌های نوین تا سال ۲۰۴۰ مورد ارزیابی قرار گیرند.

 

در واقع در این گزارش سعی شده تا روند تغییرات مهم انرژی‌های تجدیدپذیر و سوخت‌های سنتی شناسایی شوند، تغییراتی که آینده بخش انرژی را شکل می‌دهند و شناسایی آن‌ها به شناخت فرصت‌ها و مخاطرات پیش‌روی این بخش می‌انجامد.

 

به گزارش این نهاد تا چند سال آینده در بسیاری از کشور‌ها انرژی‌های تجدیدپذیر ارزان‌تر خواهند شد. به‌علاوه منابع انرژی تجدیدپذیر حدود سه‌چهارم از سرمایه‌گذاری ۲ / ۱۰ هزار میلیارد دلاری در تکنولوژی‌های جدید تولید برق را جذب خواهند کرد.

 

 دلیل اصلی چنین تغییراتی به‌خاطر کاهش چشمگیر در هزینه‌های انرژی خورشیدی و بادی و همچنین نقش پررنگ باتری‌ها و سایر تکنولوژی‌های جدید است.

 

به گزارش این نهاد، انرژی‌های خورشیدی تا حدی ارزان می‌شوند که دیگر در نیروگاه‌های تولید برق از سوخت‌های زغال‌سنگی یا حتی گاز طبیعی استفاده نخواهد شد. در اینجا با استناد به گزارش «بلومبرگ»، آینده انرژی‌های نوین و نقش آن‌ها در نیروگاه‌های برق را بررسی شده است.

 

به گزارش «بلومبرگ»، تا سال ۲۰۴۰ تقاضای جهانی برق ۵۸ درصد افزایش خواهد یافت، افزایشی که مستقل از رشد اقتصادی جهان خواهد بود چراکه مصرف برق به ازای هر واحد تولید ناخالص داخلی جهان تا این سال حدود ۲۷ درصد کاهش خواهد یافت.

 

انتظار می‌رود تا سال ۲۰۴۰ سطح سرمایه‌گذاری جهانی در نیروگاه‌های جدید تولید برق به ۲ / ۱۰ هزار میلیارد (تریلیون) دلار برسد که ۷۲ درصد یا ۴ / ۷ هزار میلیارد از آن به منابع انرژی‌های تجدیدپذیر اختصاص دارد.

 

در میان انرژی‌های تجدیدپذیر سرمایه‌گذاری در انرژی باد سریع‌تر از انرژی خورشیدی رشد خواهد کرد. در حال حاضر سهم انرژی خورشیدی و بادی در ظرفیت‌های محقق و تولید برق جهانی به ترتیب ۱۲ و ۵ درصد است.

 

این در حالی است که انتظار می‌رود تا سال ۲۰۴۰ این سهم در این دو بخش به ترتیب به ۴۸ و ۳۴ درصد برسد. در واقع تا این سال، ظرفیت محقق انرژی خورشیدی ۱۴ برابر و ظرفیت محقق انرژی بادی ۴ برابر خواهد شد. در حال حاضر در نیروگاه‌های تولید برق آلمان و آمریکا انرژی خورشیدی قابلیت رقابت با سوخت‌های فسیلی را دارد، جریانی که پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۱ در بسیاری از بازارهای درحال توسعه همچون چین و هند نیز اتفاق بیفتد.

 

از آنجایی که باتری‌ها و سایر منابع جدید، دسترسی و ذخیره منابع تجدیدپذیر را تسهیل خواهند کرد، انتظار می‌رود تا سال ۲۰۴۰ نفوذ انرژی‌های تجدیدپذیر در آلمان به ۷۴ درصد، در آمریکا به ۳۸ درصد، در چین به ۵۵ درصد و در هند به ۴۹ درصد برسد.

بر اساس گزارش «چشم‌انداز انرژی‌های نوین ۲۰۱۷»، تا سال ۲۰۴۰ هزینه تولید برق توسط سلول‌های خورشیدی ۶۶ درصد کاهش خواهد یافت.

 

همچنین تا این سال هزینه تولید برق از توربین‌های بادی که در خشکی نصب شده‌اند ۴۷ درصد کاهش می‌یابد که بخش عمده آن به‌دلیل کارآیی بیشتر توربین‌ها، کاهش مقاومت در مقابل جریان باد و بهبود شرایط نگهداری است.

 

این درحالی است که هزینه تولید برق توسط توربین‌های بادی مستقر در منابع آبی سریع‌تر خواهد بود (۷۱ درصد). از دیگر نکات جالب‌توجه، فراگیر شدن مصرف خانگی انرژی‌های نوین است. بر این اساس تا سال ۲۰۴۰ سلول‌های خورشیدی نصب‌شده بر سقف خانه‌ها جوابگوی تولید برق ۲۴ درصدی در استرالیا، ۲۰ درصدی در برزیل، ۱۵ درصدی در آلمان و ۱۲ درصدی در ژاپن هستند.

 

به گزارش این نهاد، تا سال ۲۰۴۰ چین و هند در مجموع فرصت سرمایه‌گذاری ۴ هزار میلیارد دلاری را در انرژی‌های نوین خواهند داشت. همچنین در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا ظرفیت‌های منصوبه بخش انرژی از ساختار ۹۳ درصدی سوخت‌های فسیلی به ساختار ۵۳ درصدی سوخت‌های بدون انتشار کربن تغییر خواهد کرد. در این منطقه انتظار می‌رود وابستگی به نفت کاهش و استفاده از گاز طبیعی افزایش یابد. بر این اساس پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۴۰ سوخت نیمی از نیروگاه‌های تولید برق در این منطقه، گاز طبیعی باشد.