پاسخ طرزطلب به ابهامات قرارداد یونیت اینترنشنال

سرویس صنعت برق نیوز: خردادماه امسال در سکوت کامل خبری قراردادی ۴٫۲ میلیارد دلاری بین شرکت مادرتخصصی تولید نیروی برق حرارتی ایران به نمایندگی از وزارت نیرو و دولت ایران و شرکت ترکیه ای یونیت اینترنشنال برای احداث ۵ تا ۶ هزار مگاوات نیروگاه حرارتی در ایران به امضا رسید.

 به گزارش برق نیوز، سکوت خبری وزارت نیرو و ابهاماتی که در خصوص این قرارداد وجود داشت ما را برآن داشت تا سوالات کلی در خصوص این قرارداد را با «محسن طرزطلب» مدیرعامل شرکت مادرتخصصی تولید نیروی برق حرارتی درمیان بگذاریم.

آنچه در ادامه می آید با این مقام مسئول است که ابهامات کلی در خصوص این قرارداد مطرح شده و پاسخهایی به این ابهامات داده شده است.

چرا با وجود شرکت های داخلی سازنده نیروگاه چون مپنا به سراغ شرکت های خارجی برای ساخت نیروگاه رفته اید؟

در بحث ساخت نیروگاه ما همواره از حداکثر توان داخلی استفاده نموده ایم مضاف بر اینکه عمده قراردادهای EPC سرمایه گذاران داخلی با شرکت مپنا منعقد گردیده است و اخیرا نیز طی ابلاغیه شماره ۳۵۰/۲۱۷۳۸/۹۵ مورخ ۱۸/۳/۹۵ معاون محترم وزیر نیرو تعداد ۸ ساختگاه جدید برای احداث نیروگاه های سیکل ترکیبی با راندمان بالا به شرکت مپنا واگذار  شده است.

در حال حاضر مشکل عمده در بحث ساخت نیروگاه های سیکل ترکیبی کمبود سرمایه و آورده مالی است که به جهت حل مشکل تامین مالی پروژه های زیربنایی، ما به سمت سرمایه گذاری خارجی روآورده ایم و شرکت یونیت قرار است با سرمایه خود و بدون کمک مالی داخلی اقدام به سرمایه گذاری در جهت ساخت نیروگاه بنماید و این فضای کسب و کار داخلی را ارتقا خواهد داد.

شرکت یونیت اینترنشنال اساسا به عنوان سازنده نیروگاه وارد ایران می شود یا سرمایه گذار است و قرار است سازندگانی را همراه با خود بیاورد؟

شرکت یونیت اینترنشنال یک شرکت سرمایه گذاری است. بدیهی است که حیات هر شرکت و موسسه سرمایه گذاری در گروی بازگشت سرمایه گذاری اولیه و هزینه های جانبی پروژه خواهد بود و شرکت یونیت نیز تابع همین اصل به دنبال استفاده بهینه از منابع انسانی و فنی اعم از داخلی و خارجی با کیفیت و قیمت مناسب خواهد بود و به نفع سرمایه گذار است که هزینه های تولید و هزینه های ناشی از مرور زمان را کاهش دهد و از تجهیزات داخلی استفاده نماید . بدیهی است این شکل از سرمایه گذاری، سازندگی و رونق اقتصادی به همراه  داشته باشد.

استفاده از توان ساخت داخل در این قرارداد به چه گونه ای است؟ تا چند درصد از تجهیزات را شرکت ترکیه ای می تواند از خارج از کشور وارد کند؟

با توجه به اصلِ ذکر شده، قطعا استفاده از حداکثر توان داخل در بخش های  غیر تخصصی درصد بالایی دارد و در مورد تجهیزات تخصصی توربین های کلاس F با راندمان بالا چنانچه تولید کنندگان داخلی نتوانند کیفیت مورد نظر را ارائه بدهند، سرمایه گذار می تواند از تجهیزات ساخت خارج استفاده کند.

آیا قرارداد به امضا رسیده با شرکت یونیت از نظر ضمانت بازپرداخت و میزان خرید تضمینی برق با قراردادهای داخلی ساخت نیروگاه متفاوت است؟

با توجه به اینکه سرمایه گذاری خارجی صفر تا صد مالی پروژه را تامین می کند قطعا مورد حمایت قانون جذب سرمایه گذاری خارجی قرار می گیرد. قراردادها از نظر شکل و محتوا یکسان است ولی تیپ و نوع قراردادهای داخلی با خارجی  مطابق قوانین و مقررات تفاوت هایی دارد از جمله ماده ۶ قانون الحاق و قانون حمایت از سرمایه گذاری خارجی.

با توجه به ناتوانی وزارت نیرو در انجام تعهدات قبلی خود، بازپرداخت هزینه‌های سرمایه‌گذاری با چه سازوکاری تضمین شده است؟ نرخ بازگشت درونی سرمایه (IRR) برای شرکت یونیت اینترنشنال در این طرح چه میزان در نظر گرفته شده است؟

طرزطلب: وزارت نیرو قطعا توان بازپرداخت تعهدات خود را به شرط تملک درآمدهای خود خواهد داشت. متاسفانه طی سالهای گذشته بخش اعظمی از درآمدهای وزارت نیرو به پرداخت یارانه های نقدی اختصاص یافته است و با اصلاح ساز و کار یارانه های نقدی و پرداخت مابه التفاوت ها مطابق قانون به وزارت نیرو این مشکل حل خواهد شد.IRR  پروژه های نیروگاهی حدود ۱۲ تا ۱۵ درصد برآورد می شود و این بازگشت سرمایه را تضمین می کند. البته قراردادهای خرید برق نیز در همین راستا تنظیم شده است.

هم‌زمان با عقد این قرارداد آقای فلاحتیان (معاون محترم وزیر) در مصاحبه با روزنامه ترکیه‌ای حریت (سه‌شنبه ۱۱ خرداد) از افزایش صادرات برق به ترکیه در ۱٫۵ سال آینده خبر داده است. همچنین مدیرعامل شرکت یونیت اینترنشنال در مصاحبه‌ای در تاریخ ۱۵ خرداد ۹۵ که در رسانه‌های ترکیه منتشر شده، به امکان صادرات برق تولیدی اشاره کرده است. آیا در این زمینه امتیاز ویژه‌ای برای صادرات برق تولید شده در ایران به ترکیه داده شده است؟ در این طرح چه میزان برق و با چه قیمتی قرار است به ترکیه و یا سایر کشورهای همسایه صادر شود؟

بحث صادرات برق و استفاده از توان داخل برای تبدیل انرژی فسیلی به انرژی برق در سالهای گذشته همواره مطرح بوده است. چنانچه  هر کشوری مایل به خرید برق از ایران باشد باید در چارچوب ضوابط وزارت نیرو اقدام به خرید  نماید و متقاضی انرژی از طریق خطوط انتقال برق و با برقراری  حق ترانزیت قابلیت خرید برق  را دارد.

چند سال بهره برداری از نیروگاههای ساخته شده در دست سرمایه گذار ترکیه ای خواهد شود و قیمت گاز تحویلی به این شرکت برای تولید برق به چه میزان محاسبه شده است؟ آیا مشابه قیمت گاز تحویلی به نیروگاهای داخلی است؟

از آنجاییکه شرکت سرمایه گذار برای سرمایه گذاری در بحث ساخت نیروگاه همانند شرکتهای داخلی اقدام به ثبت شرکت پروژه در داخل کشور نماید، می تواند از مزایایی که برای سرمایه گذاران داخلی  وجود دارد، استفاده کند و در این ارتباط تبعیض وجود ندارد.

بازده ۶۰ درصدی این نیروگاهها قرار است با چه فناوری محقق شود؟ و اساسا انتقال فناوری در این طرح صورت خواهد گرفت یا صرفا ساخت نیروگاه تعهد شرکت ترکیه ای است؟ در صورت وجود تعهد انتقال فناوری، این فناوری قرار است در قالب چه کلاس توربینی و از چه شرکت خارجی و به چه شرکتی در داخل صورت گیرد؟

فن آوری مورد استفاده توسط سرمایه گذار برای رسیدن به راندمان ۶۰ درصد قطعا فن آوری روز و پیشرفته کشورهای صاحب تکنولوژی ساخت نیروگاه است. خوشبختانه شرکتهای داخلی تولید کننده تجهیزات صنعت برق مانند مپنا به جایگاهی رسیده اند که می توانند با شرکتهای بزرگ خارجی رقیب مانند جنرال الکتریک آمریکا و … رقابت نموده و در مناقصات بین المللی برنده شوند. با عنایت به توان رقابت بالای این شرکتهای داخلی ما امیدواریم این قرارداد فرصت ارزشمندی برای شرکتهای داخلی باشد تا با بهبود کیفیت و رقابتی کردن قیمت بتوانند رقبای خارجی را کنار زده و با استفاده از معافیت عوارض گمرگی و نداشتن هزینه حمل و نقل در این قرارداد سهم عمده ای را به خود اختصاص دهند و جایگاه خود را در بین سازندگان تجهیزات صنعت برق دنیا بهبود بخشند. کلاس توربین  مورد استفاده در این حجم سرمایه گذاری ها جهت رسیدن به راندمان ۶۰ درصد از طریق تجهیزات کلاس F  است.