کره جنوبی ۲۰ برابر ایران برق هسته‌ای تولید می‌کند

به گزارش برق نیوز، کره جنوبی اگرچه بهره‌برداری از انرژی هسته‌ای را تقریبا همزمان با ایران آغاز کرد، اما اکنون تبدیل به یکی از برترین‌های این صنعت شده و قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ تولید برق هسته‌ای را به حدود ۴۰ گیگاوات برساند.

کره جنوبی یکی از کشورهای بزرگ در حوزه انرژی اتمی و صادرات تکنولوژی است. این کشور هم‌اکنون با قراردادی بالغ بر 20 میلیارد دلار چهار راکتور هسته‌ای در امارات می‌سازد.

25 راکتورها با ظرفیت 23 گیگاوات در حدود یک‌سوم برق کره جنوبی را تولید می‌کنند.

انرژی هسته‌‌ای یکی از اولویت‌های استراتژیک کره جنوبی بوده و ظرفیت تولید در این بخش قرار است با افزایشی 70 درصدی به 38 گیگاوات در سال 2029 افزایش یابد.

کره جنوبی سعی دارد از تعهدات محدود کننده‌ای که در توافقات با آمریکا مقرر شده خارج شده و بتواند چرخه تولید سوخت هسته‌ای خود را نیز فعال سازد.

کره جنوبی 96 درصد از انرژی مورد نیاز خود را از طریق کشتی وارد می‌کند. در سال 2011 در حدود 70 میلیارد دلار صرف واردات انرژی شد که در مجموع یک‌سوم واردات کره جنوبی را شامل می‌شود. بدون انرژی اتمی، این مبلغ 20 میلیارد دلار افزایش می‌یافت.

تقاضای انرژی در جمهوری کره از سال 1990 سالیانه 9 درصد افزایش یافته اما در میان سال‌های 2006 تا 1010 به 2.8 درصد رسید و انتظار می‌رود که رشد سالیانه تا 2020 در حدود 2.5 درصد باقی بماند. تولید برق در این کشور از 33 تراوات‌ساعت در سال 1980 به 545 تراوات‌ساعت در سال 2014 رسید.

در سال 2015 تولید الکتریسیته بالغ بر 549 تراوات‌ساعت بود. 236 تراوات‌ساعت از ذغال سنگ، 165 تراوات‌ساعت (30 درصد) از انرژی هسته‌ای، 118 تراوات‌ساعت از گاز، ‌16.5 تراوات‌ساعت از نفت، 6 تراوات‌ساعت از سدهای آبی، و 3.8 تراوات‌ساعت از انرژی بادی و خورشیدی تأمین شد. در پایان سال 2015،‌ ظرفیت نصب شده بالغ بر 98.8 گیگاوات شامل 28.55 گیگاوات از ذغال‌سنگ، 30.4 گیگاوات از گاز، 21.7 گیگاوات از انرژی هسته‌ای، 4.1 گیگاوات از گاز و دیگر منابع تجدیدپذیر بود.

فعالیت‌های هسته‌ای در کره جنوبی با عضویت این کشور در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در سال 1957 آغاز شد. در سال 1958 قانون انرژی اتمی تصویب شده و در سال 1959 دفتر انرژی اتمی در دولت این کشور تأسیس گشت. اولین راکتور کره جنوبی یک واحد تحقیقاتی کوچک بود که در سال 1962 شروع به کار کرد. راکتور تحقیقاتی دانشگاه تهران نیز چند سال بعد در سال 1967 افتتاح شد.

ده سال بعد ساخت اولین راکتور هسته‌ای این کشور به نام Kori 1 طبق قراردادی با شرکت وستینگ‌هاوس آمریکا شروع شد. عملیات ساخت این راکتور در سال 1977 آغاز شده و در سال 1978 وارد فرایند تجاری شد. پس از این دولت کره شمالی به سرعت شروع به ساخت هشت راکتور دیگر در دهه 1980 کرد.

خط‌مشی انرژی کره جنوبی بر اساس امنیت انرژی و ضرورت کاهش وابستگی به واردات کنونی تدوین شده است. در سیاست‌های انرژی این کشور انرژی هسته‌ای نقشی کلیدی در تولید الکتریسیته ایفاء می‌کند.

پس از اینکه کره جنوبی در هشت راکتور اول خود به تکنولوژی وستینگ‌هاوس و فراماتوم و در ساخت دو راکتور دیگر به شرکت کامبیوشن‌اینجینیرینگ وابسته بود، شروع به ساخت راکتور بومی کرده  و مدل «نیروگاه هسته‌ای استاندارد کره‌ای» (KSNP) تبدیل به یک طراحی شناخته شده گشت. این طراحی اندکی بعد به مدل +KSNP ارتقاء یافت. در سال 2005 KSNP+/KSNP به OPR-1000 تغییر نام داد. این راکتورها ظاهرا برای بازارهای آسیایی بالاخص اندونزی و ویتنام طراحی شده بود. اکنون ده واحد از این نوع در حال فعالیت هستند.

کره جنوبی به صورت فعالانه‌ای در حال بازاریابی برای راکتورهای OPR-1000 و APR1400 در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا، و نیز آمریکای لاتین است. در دسامبر 2009 واحد‌های APR1400 به عنوان بنیان برنامه انرژی هسته‌ای امارات متحده عربی انتخاب شد. چهار راکتور تا سال 2020 در سایت برکه با قراردادی بالغ بر 20.4 میلیارد دلار نصب خواهند شد 10 راکتور دیگر نیز در آینده به این کشور فروخته خواهند شد.

اندکی پس از فروش چهار نیروگاه هسته‌ای مدرن به امارات، وزارت بازرگانی، صنعت و انرژی کره جنوبی در ژانویه 2010 اعلام کرد که قصد دارد تا سال 2030 به صادرات 80 راکتور هسته‌ای به ارزش 400 میلیارد دلار دست یابد. این امر کره جنوبی را سومین صادر کننده تکنولوژی هسته‌‌‌ای با بیش از 20 درصد سهم بازار پس از آمریکا و فرانسه یا روسیه می‌ساخت. این هدف اکنون به نظر بسیار جاه‌طلبانه به نظر می‌رسد اما کره در سال 2015 توانست علاوه بر راکتورهای فروخته شده به امارات قرارداد فروش شش راکتور دیگر تا سال 2020 را امضاء‌کند.

پس از امارات، کره جنوبی دست به بازاریابی در ترکیه،‌ اردن، رومانی و اوکراین و همچنین کشورهای آسیای جنوب شرقی کرد اما هم‌اکنون بر روی مصر،‌ عربستان سعودی، کنیا، فیلیپین،‌ ویتنام، اوکراین و جمهوری چک متمرکز است. علاوه بر صادرات راکتور، این کشور قصد دارد وارد بازار 78 میلیارد دلاری عملیات،‌ نگهدای و تعمیر راکتورها نیز بشود.