حفاظت ترانسفورماتور در مقابل اضافه بار

ترمومتر که در بالای ترانسفورماتور نصب می شود دارای یک عقربه، یک شاخص و یک صفحه مدرج است. شاخص ترمومتر قابل تنظیم می باشد و آن را روی ماکزیمم درجه حرارت مجاز که معمولا 70 درجه سانتیگراد است تنظیم می کنیم و عقربه ترمومتر بر حسب میزان حرارت روغن هسته ترانسفورماتور روی صفحه مدرج حرکت می کند( شکل 8-3 ).اگر ترمومتر را به صورت یک کنتاکت الکتریکی حالت باز N.O در نظر بگیریم و یک جریان یا سیگنال به ترمینال ورودی آن بدهیم،در زمانیکه عقربه با افزایش درجه حرارت حرکت و به درجه حرارت تنظیم شده شاخص برسد، این کنتاکت بسته می شود و در خروجی ترمومتر یک سیگنال خواهیم داشت که نشان دهنده گرمای خارج از حد مجاز ترانسفورماتور است. این سیگنال را می توان به دستگاههای لازم و یا هر عنصر هشدار دهنده منتقل کرد تا ترانسفورماتور از مدار خارج گردد.همچنین می توان سیگنال دریافت شده از ترمومتر را به کلید اصلی فشار ضعیف منتقل ساخت تا با قطع آن ترانسفورماتور بی بار گردد.

2- رله بوخهلتز:

این رله که شامل دو شناور مرحله 1 و مرحله 2 است،در حقیقت سطح روغن ترانسفورماتور را کنترل می کند. شناورهای بوخهلتز نیز مانند کنتاکت های حالت باز N.O عمل می کنند و وظیفه این شناورها ایجاد سیگنال در خروجی خود و بستن کنتاکت N.O است. روغن ترانسفورماتور تحت خطاهای پیش آمده زیر تغییر می کند:

الف) گرمای شدید ناشی از اضافه بار
ب)ایجاد گاز در روغن ترانسفورماتور به علت اتصال کوتاه و یا تغییرات در شکستگی عایق روغن.
ج)نشتی روغن هسته و کم شدن میزان آن.

توسط شناورهای مرحله 1 و مرحله 2 بوخهلتز هر سه مورد فوق که همگی می توانند ترانسفورماتور را دچار مشکل نماید قابل تشخیص هستند.شناور مرحله 1 جهت تشخیص تغییرات جزیی در سطح روغن ترانسفورماتور،شناور مرحله 2 جهت تشخیص سطح بحرانی در روغن است.جهت حفاظت می توان سیگنال دریافت شده از شناور مرحله 1 را به رله F کلید اصلی فشار ضعیف داد تا با قطع آن،ترانسفورماتور بی بار و سرد گردد.
همچنین شناور مرحله 2 که حالت بحرانی ترانسفورماتور را نشان می دهد را می توان به کلید فشار قوی در اولیه ترانسفورماتور داد تا ترانسفورماتور به طور کلی از مدار خارج شود و اقدامات تعمیرات روی آن صورت گیرد.