جايابي بهينه واحدهاي توليد پراکنده

چکيده - توليد پراکنده توان، يک فن آوری توليد توان مقياس کوچک است که توان الکتريکی را در مکانی نزديکتر به مصرف کنندگان نسبت به نيروگاههای متمرکز فراهم می نمايد. در آينده نزديک توليد پراکنده نقش فزاينده ای را در سيستم قدرت بازی خواهد کرد.

در اين مقاله ابتدا توليد پراکنده و مزايای استفاده از آن مختصرا بيان شده است. سپس خوشه بندی و محبوبترين روش انجام آن يعنی روش K-means معرفی گرديده است. در انتها برای نمونه، سيستم استاندارد 57 باسه IEEE مورد مطالعه و شبيه سازی قرار گرفته است. در اين سيستم، روال مصرف توان در طول 24 ساعت شبانه روز برگرفته از مقادير پيشنهادي استاندارد IEEE در يکي از روزهاي غير تعطيل هفته در فصل زمستان مي باشد. جهت انجام شبيه سازی از ماتريس ژاکوبين سيستم استفاده، و تعداد خوشه به طور اختياری برابر 8 در نظر گرفته شده است.

در انتها سيستم مورد مطالعه به 8 خوشه تقسيم و در نتيجه محل های بهينه واحدهای توليد پراکنده به دست آمده است.

در اين مقاله نتايج زير حاصل گرديده است:

به گزارش "برق نيوز"  در اين مقاله سيستم استاندارد 57 باسه IEEE مورد بررسی و شبيه سازی قرار گرفته است. جهت خوشه بندي و مجزاسازي خطوط و باسهاي سيستم قدرت، از n عنصر اول (n تعداد باسهاي سيستم) ماتريس ژاکوبين سيستم استفاده شده است. اين سيستم توسط نرم افزار MATLAB7.4 و به روش K-means، به 8 خوشه تقسيم گرديده است.

خوشه بندي به مهندس سيستم قدرت کمک مي کند تا بتواند سيستم قدرت را در نواحي کوچکتري نسبت به کل سيستم بررسی نموده و گسترشهاي آتي سيستم قدرت به صورت خوشه جديد در نظر گرفته می شود که اين موضوع سبب کاهش سرمايه گذاري و هزينه هاي تجهيزات خواهد شد.

با خوشه بندی سيستم، زيرسيتمهايي که مبادله توان کمتری با يکديگر دارند از هم جدا شده و واحدهای توليد پراکنده مجزا برای هر زيرسيستم نصب می گردد. اين کار باعث کاهش تلفات و بالا رفتن پايداری ولتاژ خط خواهد شد.

اين مقاله توسط فائزه رجبي در پانزدهمين کنفرانس مهندسي برق ارائه شده است.