روش‌های کاهش مقاومت زمین

 

۱ - استفاده از میله‌های طویل برای رسیدن به لایه مرطوب زمین. برای این کار معمولاً از میله‌های ۱ / ۵ و ۲ / ۴ و یا ۳ متری متصل به هم استفاده می‌شود.

۲ - استفاده از میله‌های موازی: میله‌های اتصال زمین موازی مانند یک مدار موازی عمل می‌کنند و مقاومت معادل آن‌ها از همان قانون مقاومت‌های موازی تبعیت می‌کند. از این روش بیشتر در محلهای سنگلاخی که نمی‌توان میله را در عمق زیادی نصب کرد استفاده می‌شود. حداقل فاصله بین هادی‌ها نباید از ۲ برابر طول میله‌ها کمتر باشد. این روش از روش اول بهتر است؛ زیرا نه تن‌ها مقاومت زمین را کاهش می‌دهد، بلکه باعث افزایش ظرفیت عبور جریان نیز می‌شود و می‌تواند جریانهای اتصال کوتاه بزرگتری را تحمل کند.

۳ -استفاده از مواد شیمیایی: آب تنها بدون نمک طبیعی نمی‌تواند هدایت الکتریکی مناسبی را مهیا کند. الکترودهایی که در چاه‌های آب و نهرهای آب خالص نصب می‌شوند مقاومت بالایی را ایجاد می‌کنند. جایی که افزودن آب موجب عدم ایجاد نتیجه مورد نظر خواهد شد، افزودن کلرور سدیم (نمک معمولی)، کلرور کلسیم، کربنات سدیم یا سولفات مس تأکید شده است. نمک و خاک زغال برای همین منظور نیز توصیه می‌شود.
تقریباً ۹۰ درصد مقاومت بین الکترود و زمین در شعاع ۲ متری اطراف الکترود قرار دارد بنابراین چنانچه به علت وجود سنگهای سخت نتوانیم میله‌های اتصال زمین را در عمق زیادی قرار دهیم، برای کاهش مقاومت زمین بهترین روش درمان شیمیایی می‌باشد که در این صورت چاله‌ای به عمق حدود ۳۰ سانتیمتر در دو طرف الکترود حفر می‌کنیم و پر از مواد شیمیایی نظیر سولفات منگنز، سولفات مس و یا نمک با خاک زغال می‌نمائیم. این مواد نباید به طور مستقیم با میله تماس داشته باشد تا فساد تدریجی میله به حداقل برسد. از این روش در صورتی استفاده می‌شود که دو روش دیگر را نتوان بکار برد، زیرا مواد شیمیایی در اثر باران و تخلیه طبیعی در خاک از بین می‌رود.

 

منبع: فوداجی