فناوری گازی سازی بستر ثابت جریان متقاطع

منطقه احتراق ناقص در مقابل ورودی هوا تشکیل میشود، که در آن می توان به درجه حرارت بالا (بیشتر از ۱۵۰۰ درجه سانتیگراد) دست یافت. نواحی احیاء، آتشکافت و خشک کردن، منطقه احتراق ناقص را احاطه می کنند. دمای گاز خروجی در حدود ۸۰۰ تا ۹۰۰ درجه سانتیگراد می باشد. منطقه واکنش نسبتاً کوچک با ظرفیت حرارتی کم، زمان پاسخ دهی سریعتری در مقایسه با انواع دیگر گازی ساز بستر ثابت به وجود می آورد، که این امکان را فراهم می آورد تا گازی ساز جریان متقابل زمانی که به طور مستقیم برای راه اندازی یک موتور استفاده می شود به تغییرات بار خوب پاسخ دهد.

 

اشکالات اصلی گازی ساز جریان متقابل عبارتند از:
افت حرارت به علت دمای بالای گاز خروجی
ناپایداری برای بالا بودن میزان خاکستر یا قطران در ماده اولیه
توانایی پایین در کاهش CO2 و تبدیل قطران

این فناوری برای گازی سازی ذغال چوب مناسب است. گازی سازی ذغال در دمای حدود ۱۵۰۰ درجه سانتیگراد به خوبی پیش می رود، اما این دما نیاز به عایق بندی مناسبی برای حفاظت بدنه راکتور دارد که هزینه ساخت راکتور را به شدت افزایش می‌دهد.

این فناوری بدین منظور ابداع شده که هسته مرکزی گازی سازی در کانون درونی توده ذغال رخ دهد و از جرم خود ذغال (که پیرامون ناحیه گازی سازی را فراگرفته) به عنوان عایق استفاده شود. ساختار ساده این روش گازی سازی در شکل زیر نشان داده شده است.

 

ساختار ساده شده راکتور گازی ساز جريان متقاطع