نقش فلیکر ولتاژ در سیستم‌های فتوولتائیک

فلیکر در حقیقت یک احساس شخصی از کم و زیاد شدن میزان روشنایی است که بصورت سوسوزدن نور لامپ‌های رشته‌ای ظاهر می‌شود. به عبارتی دیگر فلیکر تأثیر زودگذر یک منبع روشنایی بر روی حس بینایی انسان است، در حالی که طیف فرکانسی یا شدت روشنایی آن تغییر می‌کند؛ بنابراین فلیکر ناشی از تغییرات منظم، کوچک و پریودیک ولتاژ است. فلیکر ولتاژ دارای دو شاخص فرکانس و اندازه دامنه نوسانات ولتاژ می‌باشد. فرکانس نوسانات فلیکر بین 0.5 تا 35 هرتز می‌باشد. عواملی مانند: کوره‌های الکتریکی، دستگاه‌های نورد آهن، جوشکاری، راه اندازی موتور‌های الکتریکی باعث ایجاد فلیکر می‌شوند. برای بهبود فلیکر روش‌های مختلفی وجود دارد که برخی از آن‌ها عبارتند از: راه اندازی موتور‌ها با کم نمودن ولتاژ اعمالی به موتور، استفاده از جبران کننده‌های سنکرون و SVC.

برای محاسبه فلیکر از دو شاخص فلیکر کوتاه مدت و فلیکر بلند مدت استفاده می‌شود که بترتیب با نماد‌های Pst و Pit نمایش داده می‌شوند. شاخص کوتاه مدت فلیکر، به میزان شدت فلیکر در یک دوره زمانی ۱۰ دقیقه‌ای گفته می‌شود.

این معیار از سری‌های زمانی بدست آمده از فلیکر متر در مدت ۱۰ دقیقه استخراج می‌گردد. وقتی این شاخص برابر یک است، میزان فلیکر در آستانه آزاردهی چشم انسان می‌باشد. شاخص فلیکر بلند به میزان شدت فلیکر در یک دوره زمانی ۲ ساعت گفته می‌شود که با استفاده از شاخص کوتاه مدت فلیکر محاسبه می‌شود.

تا به امروز تعیین معیار اندازه و فرکانس غیر مجاز فلیکر در استاندار‌های مختلف مورد بحث است. برای این مشخصه کیفیت توانی باید به استاندارد ملی هر کشور رجوع کرد و در هر سطح ولتاژ، محدوده مجاز فلیکر را رعایت نمود و در صورتی که چنین استانداردی وجود نداشته باشد باید الزامات فلیکر استاندارد ۱۹۹۲-IEEE ۵۱۹ را رعایت نمود. در کشور ایران استاندارد فلیکر ولتاژ برای سطوح مختلف ولتاژ وجود دارد. در این استاندارد ذکر شده که برای شینه‌های در سطح ولتاژ فشار ضعیف، حد مجاز فلیکر کوتاه مدت و بلند مدت به ترتیب باید کم‌تر از ۱ و ۰.۸ باشد. از آنجا که سیستم فتوولتاییک یک تولیدکننده‌ی توان می‌باشد، لذا می‌بایست آنرا با یک شینه مدل نمود و حدود مجاز فلیکر ذکر شده را رعایت نماید.