کنتاکتور خازنی و نحوه عملکرد آن

کنتاکتور خازنی جهت محدود کردن جریان لحظه وصل خازن‌ها، مورد استفاده قرار می‌گیرند. در موقع اتصال یا قطع شدن خازن از شبکه جریان لحظه‎ای زیادی از کنتاکت‌های کنتاکتور عبور می‎کند که باعث ایجاد جرقه در کنتاکت‌ها و آسیب دیدن آن‌ها می‌شود.

در بالای کنتاکتور خازنی، کنتاکت‌های کمکی به همراه سیم‌های روکشدار فنر مانند جهت محدود کردن جریان لحظه وصل، وجود دارد. کنتاکت‌های کمکی بدین معنی که وظیفه آن‌ها تحمل این جریان زیادبه جای کنتاکت‌های اصلی، در لحظه وصل می‎باشد تا اگر آسیبی به کنتاکت‌های کمکی برسد. همچنین این کنتاکت‌ها با همان جریان محدود شده توسط مقاومت‌ها باعث شارژ اولیه خازن می‌شوند. اگر این شارژ اولیه نباشد خازن مستقیماً وارد مدار می‎شود و جریان زیادی از آن عبور می‎کند و در واقع یک شوک به خازن وارد می‎شود که خود باعث کاهش طول عمر قطعات از جمله خازن می‎شود؛ لذا با وجود این شارژ اولیه خازن آمادگی اولیه‎ای را جهت کار در شرایط نامی پیدا می‌کند.
بدیهی است تعویض کردن این کنتاکت‌ها آسانتر و مقرون به صرفه تراز تعویض کنتاکتور می‎باشد. این کنتاکتور‌ها مخصوص اتصال خازن به شبکه می‎باشند که کنتاکتور خازنی نامیده می‎شوند.
توصیه می‎شود اگر قرار است که از کنتاکتور معمولی جهت بانک خازنی استفاده کنیم، این کنتاکتور را یک رنج بالاتر در نظر بگیریم.



در زمان وصل یونیت و بانک‌های خازنی جریان هجومی قابل توجهی از مدار عبور می‌کند. این جریان هجومی بیشتر از ۱۰۰ برابر جریان نامی بانک خازنی و در کمتر از ۵ میلی ثانیه در فرکانس‌ها بالا (۱-۴ kHZ) می‌باشد. در صورت عدم میراء سازی این شدت جریان، منجر به آسیب رساندن به تجهیزات می‌گردد.
درشکل زیر کنتاکت‌های کمکی و سریع کنتاکتور خازنی نمایش داده شده است.



نحوه عملکرد:
در زمان وصل خازن، کنتاکت‌های FAST سریعتر از کنتاکت‌های اصلی بسته شده و به دلیل داشتن مقاومت سری بزرگ با این کنتاکت‌ها سبب میرا کردن جریان هجومی می‌گردد و سپس کنتاکت‌های اصلی بسته می‌شوند. مدت زمان وصل این کنتاکت‌ها چند میلی ثانیه سریعتر از کنتاکت‌های اصلی می‌باشد.