محسن طرزطلب،
همهی ما در این بحران خاموشیی مقصریم
تنها مقصر این بحران وزارت نیرو نیست. همه ما در این بحران نقش داشتهایم. از مجلس شورای اسلامی و برخی از نهادهای دیگر که اجازه اصلاح قیمتها را ندادهاند، تا سیاستگذاری نادرستی که منجر به زیرزمینی شدن استخراج رمزارزها بود و مشکلاتی که در خصوص تأمین مالی از منابع خارجی به سبب تحریم رقم خورد؛ همه در پیدایش وضع فعلی نقش داشتهاند. اینها باعث شد که حتی به مردم سیگنال نادرستی در مورد ارزش انرژی داده شود و در نهایت با کاهش تولید و رشد غیر قابل پیشبینی مصرف مواجه شویم و این چنین در دامان بحران گرفتار شویم.

به گزارش برق نیوز، محسن طرزطلب مدیرعامل شرکت مادرتخصصی تولید نیروی برق حرارتی در یادداشتی نوشت:
بحران خاموشیهای چند روز اخیر و این احتمال که ممکن است باز هم شاهد تکرار این مشکلات برقی باشیم، توجه جامعه را به علل این کسریها و عمق بحران جلب کرده است. با تکرار این موضوع که علت خاموشیها پیشی گرفتن مصرف از تولید است، خیلی از افراد جامعه انگشت اتهام را به سمت رمزارزها نشانه گرفتهاند و بعضاً نیز شنیده میشود که برخی به اشتباه بیان میکنند که معاهده پاریس عامل کاهش سرمایهگذاری در صنعت برق بوده و یا دولت در امر سرمایهگذاری کمکاری کرده است و به همین خاطر اکنون شاهد خاموشیها هستیم.
عدهای نیز میگویند که رشد ۲۰ درصدی مصرف تنها عامل بروز خاموشی هاست. اما مسأله به این سادگی نیست و تنها به یک عامل مربوط نمیشود.
این یک موضوع چندوجهی است. از رشد غیرقابل انتظار مصرف به سبب گرمای زودرس، افزایش استفاده از وسایل سرمایشی، راهاندازی زودهنگام چاههای کشاورزی به سبب خشکسالی، فعالیت غیرمجاز استخراجکنندگان رمزارزها و مواردی از این دست تا خروج نیروگاههای برقابی از مدار و کاهش سرمایهگذاری در زمینه تولید برق را شامل میشود.
اما در بحث سرمایهگذاری لازم است که برخی از اعداد را مرور کنیم. در ۸ سال دولت یازدهم و دوازدهم که اتفاقاً با اوج تحریمهای ایران، کاهش شدید منابع مالی به سبب افت صادرات نفت، ناتوانی در جذب سرمایه خارجی و در سال ۱۳۹۹ با بحران ناشناخته بیماری کرونا مواجه شدیم؛ میزان سرمایهگذاری در زمینه توسعه نیروگاهی حدود ۸.۲ میلیارد یورو بود. این رقم در ۸ سال دولت نهم و دهم برای توسعه برق حرارتی ۸.۴ میلیارد یورو عنوان میشود که نشان میدهد تفاوت معناداری از نظر سرمایهگذاری علی رغم محدودیتها و تحریمها نشده است.
اما از نظر تولید، میزان افزایش تولید برق حرارتی در دوره ۸ ساله دولت یازدهم و دوازدهم تقریباً ۳ هزار مگاوات کمتر بوده و به این میزان رقم پایینتری وارد مدار شده است. اما کاری که انجام دادیم این بود که نیروگاههای گازی را به میزان بیشتری به نیروگاههای سیکل ترکیبی ارتقا و راندمان را افزایش دادیم تا گاز کمتری مصرف شود. به این ترتیب در دولت نهم و دهم ۱۰۸ واحد گازی وارد مدار شد و در این دولت ۶۰ واحد گازی، اما در دولت نهم و دهم واحد بخار جدید ۱۹ واحد بوده و در ۸ سال گذشته ۳۵ واحد. به این ترتیب توانستیم ۴.۵ تا ۵ درصد راندمان نیروگاهی را افزایش دهیم که کار بسیار بزرگی بود.
اتفاق دیگری که در این سالها رقم خورد این بود که در قانون برنامه پنجم و ششم تکلیف بوده که هر ۵ سال ۲۵ هزار مگاوات را به ظرفیت موجود اضافه کنیم و در پیوست قانون مشخص شده که از کدام منابع باید این افزایش ظرفیت رقم بخورد. بر اساس قانون ما باید از منابع خارجی و داخلی و فاینانس خارجی و تمام ظرفیتهای موجود از جمله منابع حاصل از فروش برق در این راستا بهره میبردیم. اما در اوج ظالمانهترین تحریمها آیا امکان جذب یک یورو سرمایه خارجی و فاینانس وجود داشت که بتوان گفت، وزارت نیروی دولت دوازدهم کمکاری کرده است؟ آیا در اوج جنگ اقتصادی و حتی نبود منابع داخلی امکانی برای سرمایهگذاری کافی وجود داشت؟
برای اینکه در نیروگاههای کشور سالی ۵ هزار مگاوات افزایش ظرفیت داشته باشیم باید میلیاردها یورو سرمایهگذاری اتفاق بیفتد. مطابق برنامه توسعه کشور حدود یک هزار مگاوات تجدیدپذیر و ۳۰۰ مگاوات واحدهای آبی و ۳۷۰۰ مگاوات نیروگاه حرارتی باید هر سال وارد مدار تولید میشد که فقط برای بخش نیروگاههای حرارتی حدود ۳.۵ میلیارد یورو سرمایهگذاری نیاز بود آن هم بدون در نظر گرفتن زیرساختهای انتقال و توزیع.
اما از کجا باید این منابع را تأمین کرد. ۲۵۰۰ مگاوات تا ۳ هزار مگاوات را سالانه وارد مدار تولید کردیم و این کار نیز با کمک منابع داخلی، همکاری بخش خصوصی و حمایت صندوق توسعه ملی رقم خورد. واقعی کردن قیمتها تا اندازهای میتوانست به این روند سرمایهگذاری کمک کند؛ اما وقتی برق را در نیروگاه حرارتی کیلوواتی ۲۴۰ تومان تولید میکنیم و با قیمت ۵۰ تومان به مصرف کننده میفروشیم، آیا منابعی در دست وزارت نیرو و دولت میماند؟
از اینروست که باید متذکر شد، اگر سرمایه گذاریها در صنعت برق خطی بوده و ریسکهایی مانند جهش بیسابقه مصرف و خشکسالیهای مؤثر بر تولید نیروگاههای برقابی را پوشش نداده است، تنها مقصر آن وزارت نیرو نیست. همه ما در این بحران نقش داشتهایم. از مجلس شورای اسلامی و برخی از نهادهای دیگر که اجازه اصلاح قیمتها را ندادهاند، تا سیاستگذاری نادرستی که منجر به زیرزمینی شدن استخراج رمزارزها بود و مشکلاتی که در خصوص تأمین مالی از منابع خارجی به سبب تحریم رقم خورد؛ همه در پیدایش وضع فعلی نقش داشتهاند. اینها باعث شد که حتی به مردم سیگنال نادرستی در مورد ارزش انرژی داده شود و در نهایت با کاهش تولید و رشد غیر قابل پیشبینی مصرف مواجه شویم و این چنین در دامان بحران گرفتار شویم. اکنون نیروگاههای حرارتی در حال بازگشت به مدار تولید از تعمیرات اساسی هستند. اما با توجه به محدودیتهای امسال که خشکسالی آن را تشدید کرده است، امیدواریم که بتوانیم با همراهی مردم از این چالش عبور کنیم و به برنامهریزی برای اصلاح شرایط برای سالهای آتی بپردازیم.
منبع: روزنامه ایران
بحران خاموشیهای چند روز اخیر و این احتمال که ممکن است باز هم شاهد تکرار این مشکلات برقی باشیم، توجه جامعه را به علل این کسریها و عمق بحران جلب کرده است. با تکرار این موضوع که علت خاموشیها پیشی گرفتن مصرف از تولید است، خیلی از افراد جامعه انگشت اتهام را به سمت رمزارزها نشانه گرفتهاند و بعضاً نیز شنیده میشود که برخی به اشتباه بیان میکنند که معاهده پاریس عامل کاهش سرمایهگذاری در صنعت برق بوده و یا دولت در امر سرمایهگذاری کمکاری کرده است و به همین خاطر اکنون شاهد خاموشیها هستیم.
عدهای نیز میگویند که رشد ۲۰ درصدی مصرف تنها عامل بروز خاموشی هاست. اما مسأله به این سادگی نیست و تنها به یک عامل مربوط نمیشود.
این یک موضوع چندوجهی است. از رشد غیرقابل انتظار مصرف به سبب گرمای زودرس، افزایش استفاده از وسایل سرمایشی، راهاندازی زودهنگام چاههای کشاورزی به سبب خشکسالی، فعالیت غیرمجاز استخراجکنندگان رمزارزها و مواردی از این دست تا خروج نیروگاههای برقابی از مدار و کاهش سرمایهگذاری در زمینه تولید برق را شامل میشود.
اما در بحث سرمایهگذاری لازم است که برخی از اعداد را مرور کنیم. در ۸ سال دولت یازدهم و دوازدهم که اتفاقاً با اوج تحریمهای ایران، کاهش شدید منابع مالی به سبب افت صادرات نفت، ناتوانی در جذب سرمایه خارجی و در سال ۱۳۹۹ با بحران ناشناخته بیماری کرونا مواجه شدیم؛ میزان سرمایهگذاری در زمینه توسعه نیروگاهی حدود ۸.۲ میلیارد یورو بود. این رقم در ۸ سال دولت نهم و دهم برای توسعه برق حرارتی ۸.۴ میلیارد یورو عنوان میشود که نشان میدهد تفاوت معناداری از نظر سرمایهگذاری علی رغم محدودیتها و تحریمها نشده است.
اما از نظر تولید، میزان افزایش تولید برق حرارتی در دوره ۸ ساله دولت یازدهم و دوازدهم تقریباً ۳ هزار مگاوات کمتر بوده و به این میزان رقم پایینتری وارد مدار شده است. اما کاری که انجام دادیم این بود که نیروگاههای گازی را به میزان بیشتری به نیروگاههای سیکل ترکیبی ارتقا و راندمان را افزایش دادیم تا گاز کمتری مصرف شود. به این ترتیب در دولت نهم و دهم ۱۰۸ واحد گازی وارد مدار شد و در این دولت ۶۰ واحد گازی، اما در دولت نهم و دهم واحد بخار جدید ۱۹ واحد بوده و در ۸ سال گذشته ۳۵ واحد. به این ترتیب توانستیم ۴.۵ تا ۵ درصد راندمان نیروگاهی را افزایش دهیم که کار بسیار بزرگی بود.
اتفاق دیگری که در این سالها رقم خورد این بود که در قانون برنامه پنجم و ششم تکلیف بوده که هر ۵ سال ۲۵ هزار مگاوات را به ظرفیت موجود اضافه کنیم و در پیوست قانون مشخص شده که از کدام منابع باید این افزایش ظرفیت رقم بخورد. بر اساس قانون ما باید از منابع خارجی و داخلی و فاینانس خارجی و تمام ظرفیتهای موجود از جمله منابع حاصل از فروش برق در این راستا بهره میبردیم. اما در اوج ظالمانهترین تحریمها آیا امکان جذب یک یورو سرمایه خارجی و فاینانس وجود داشت که بتوان گفت، وزارت نیروی دولت دوازدهم کمکاری کرده است؟ آیا در اوج جنگ اقتصادی و حتی نبود منابع داخلی امکانی برای سرمایهگذاری کافی وجود داشت؟
برای اینکه در نیروگاههای کشور سالی ۵ هزار مگاوات افزایش ظرفیت داشته باشیم باید میلیاردها یورو سرمایهگذاری اتفاق بیفتد. مطابق برنامه توسعه کشور حدود یک هزار مگاوات تجدیدپذیر و ۳۰۰ مگاوات واحدهای آبی و ۳۷۰۰ مگاوات نیروگاه حرارتی باید هر سال وارد مدار تولید میشد که فقط برای بخش نیروگاههای حرارتی حدود ۳.۵ میلیارد یورو سرمایهگذاری نیاز بود آن هم بدون در نظر گرفتن زیرساختهای انتقال و توزیع.
اما از کجا باید این منابع را تأمین کرد. ۲۵۰۰ مگاوات تا ۳ هزار مگاوات را سالانه وارد مدار تولید کردیم و این کار نیز با کمک منابع داخلی، همکاری بخش خصوصی و حمایت صندوق توسعه ملی رقم خورد. واقعی کردن قیمتها تا اندازهای میتوانست به این روند سرمایهگذاری کمک کند؛ اما وقتی برق را در نیروگاه حرارتی کیلوواتی ۲۴۰ تومان تولید میکنیم و با قیمت ۵۰ تومان به مصرف کننده میفروشیم، آیا منابعی در دست وزارت نیرو و دولت میماند؟
از اینروست که باید متذکر شد، اگر سرمایه گذاریها در صنعت برق خطی بوده و ریسکهایی مانند جهش بیسابقه مصرف و خشکسالیهای مؤثر بر تولید نیروگاههای برقابی را پوشش نداده است، تنها مقصر آن وزارت نیرو نیست. همه ما در این بحران نقش داشتهایم. از مجلس شورای اسلامی و برخی از نهادهای دیگر که اجازه اصلاح قیمتها را ندادهاند، تا سیاستگذاری نادرستی که منجر به زیرزمینی شدن استخراج رمزارزها بود و مشکلاتی که در خصوص تأمین مالی از منابع خارجی به سبب تحریم رقم خورد؛ همه در پیدایش وضع فعلی نقش داشتهاند. اینها باعث شد که حتی به مردم سیگنال نادرستی در مورد ارزش انرژی داده شود و در نهایت با کاهش تولید و رشد غیر قابل پیشبینی مصرف مواجه شویم و این چنین در دامان بحران گرفتار شویم. اکنون نیروگاههای حرارتی در حال بازگشت به مدار تولید از تعمیرات اساسی هستند. اما با توجه به محدودیتهای امسال که خشکسالی آن را تشدید کرده است، امیدواریم که بتوانیم با همراهی مردم از این چالش عبور کنیم و به برنامهریزی برای اصلاح شرایط برای سالهای آتی بپردازیم.
منبع: روزنامه ایران
انتشار یافته: ۴
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
یعنی این صحبت ها نشون داد که مسئولین توی هرچیزی فاجعه باشن توی بهانه آوردن استاد هستند. من نمیفهم این آقا کلمه ای به اسم برنامه ریزی میدونه چیه یا نه؟ بعدشم کدوم کشور دنیا به خاطر کرونا با کمبود برق مواجه شده که کشور ما دومیش باشه؟؟ بعدشم این بهانه ی رمز ارزها که دیگه شورش درآومده. مگه چنددرصد برق کشور توسط رمز ارزها مصرف میشه؟؟ شما چقدر قطعی میدید؟؟ یعنی این قطعی ها فقط به خاطر اون رمز ارزهاست؟ واقعا که خب نمیتونید استعفاء بدید برید. فثط بلدید بهانه بیارید .
سلام وقتی شرکت مادر تخصصی تولید نیروهای متخصص خود را برکنار و از افراد ناتوان در شرکت های زیر مجموعه استفاده می کند انتظاری بیشتر از این وجود ندارد.
رمز ارز بهانه است برای ناکارآمدی و بی توجهی به مسیولیت.تا پایان برنامه ششم قرار بر تولید 100 هزار مگاوات بود.خب برنام هریزی چی شد ؟؟ اساسا وظیفه بازار برق چیه ؟ چرا رییس هیات مدیره بازار برق در دولت یازدهم آقای هوشنگ.. اجازه افزایش ترخ و آمادگی نیروگاهها رو نداد که خیلی ها از سرمایه گزاری پشیمان بشن؟؟ نقش مدیریتی شما در وزارت نیرو چی بود دقیقا "؟ حمایت از نیروگاهها یا تیشه زدن به نیروگاهها ؟ چرا مطالبات نیروگاهها پرداخت نمیشه؟ مگر وظیفه شما مدیران نیست که بعنوان حاکمیت از توان بخش خصوصی حمایت کنید؟
جناب طرزطلب فامیل نوبخت و اون توزیع چی رو آوردین معاون یه شرکت هلدینگ تولید بکنید بیشتر از این انتظار نیست خیلی مقصرید و مدیونید به مردم و نظام .....تیم مدیریتیتون مدیران تولید با سابقه رو به حاشیه کشوندین اون پیشاهنگ اگه تشریف داشت حداقل تعمیرات های نیروگاه ها به موقع شروع و تموم میکرد الان کمبود تولید نداشتیم اون توزیع چی با اون پرونده قطور تو دوران مدیرعاملی البرز رو کی تایید داد الله اعلم که شد معاون راهبری تولید واقعا این انتصابات خیانت به ملت و نظام هستش حالا باز خدا رو شکر شبکه رو به خاموشی نکشوندید جای بسی شکر دارد
از ارسال دیدگاه های نا مرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.
لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
در غیر این صورت، «برق نیوز» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.