خطوط فشار قوی گازی GIL
خطوط فشار قوی زیر زمینی کابلی مدت زمان طویلی است که مورد استفاده واقع میشوند. خطوط انتقال گازی (GIL) هنگامی که انتقال ولتاژ بسیار بالا و یا جریان بسیار بالا لازم است مورد استفاده قرار می گیرد. این خطوط در مناطقی که خطوط انتقال هوایی امکان استفاده ندارند، دارای برتریهای اقتصادی، محیطی و عملیاتی میباشند، مخصوصا زمانی که محدودیت فضا وجود دارد.
سرویس آموزش و آزمون برق نیوز: خطوط فشار قوی زیر زمینی کابلی مدت زمان طویلی است که مورد استفاده واقع میشوند و تکنولوژی های بسیاری برای پیشرفت آنها مورد استفاده واقع شده است . کابلهای جامد و روغنی دارای ظرفیتهای محدودی میباشند. خطوط انتقال گازی هنگامی که انتقال ولتاژ بسیار بالا و یا جریان بسیار بالا لازم است و خطوط انتقال هوایی امکان استقاده ندارند، دارای برتریهای اقتصادی، محیطی و عملیاتی میباشند مخصوصا زمانی که محدودیت فضا وجود دارد.
در مکانهایی که محدودیت مکانی وجود ندارد هنوز خطوط انتقال هوایی فشار قوی اولین گرینه میباشند ولی در محیطهای شهری به علت محدودیت مکانی و عدم امکان قرار دادن خطوط انتقال فشار قوی در سطح زمین این خطوط زیر زمینی گزینههای بهتری میباشند.
دو گزینه برای کابلهای قدرت وجود دارد: کابلهای روغنی کاغذی تا سطح ولتاژ ۳۰۰ کیلو لت و کابلهای (XLPE) تا سطح ولتاژ ۵۰۰ کیلوولت. معمولا این خطوط مستقیم در زمین دفن میشوند و تخریب آنها در اثر خطای داخلی و پیری و یا تخریب بر اثر اصابت در هنگام حفاری وجود دارد. در هنگام تخریب نیز به مفصل بندی نیاز دارد و خود مفصل در دراز مدت باعث عیبهای بیشتر است. همچنین خطوط انتقال کابلی دارای زمان تعمیرات طولانی هستند بطوریکه زمان تعمیرات یک کابل زمینی ۲۵ برابر خطوط انتفال هوایی مشابه است. همچنین هزینههای تعمیر و نگهداری خطوط کابلی نیز بسیار زیاد است.
خطوط انتقال گازی دارای این مشکلات نیستند و به لایههای عایق فیزیکی نیازی ندارند و این خطوط امروزه در فشار قوی و متوسط امروز در حال فراگیر شدن هستند. خطوط هوایی در داخل لوله هایی گازی با عایق نیتزوژن و یا گاز SF۶ میباشند. لولهها ممکن است در روی زمین و یا در داخل تونلهایی در داخل زمین قرار میگیرند. مهمترین مزیت این خطوط پیچیدگی کمتر انها در عایق بندی و اتصالات میباشد.
در شکل زیر خطوط انتقال گازی در زمان ساخت نشان داده شده است.
دو گزینه برای کابلهای قدرت وجود دارد: کابلهای روغنی کاغذی تا سطح ولتاژ ۳۰۰ کیلو لت و کابلهای (XLPE) تا سطح ولتاژ ۵۰۰ کیلوولت. معمولا این خطوط مستقیم در زمین دفن میشوند و تخریب آنها در اثر خطای داخلی و پیری و یا تخریب بر اثر اصابت در هنگام حفاری وجود دارد. در هنگام تخریب نیز به مفصل بندی نیاز دارد و خود مفصل در دراز مدت باعث عیبهای بیشتر است. همچنین خطوط انتقال کابلی دارای زمان تعمیرات طولانی هستند بطوریکه زمان تعمیرات یک کابل زمینی ۲۵ برابر خطوط انتفال هوایی مشابه است. همچنین هزینههای تعمیر و نگهداری خطوط کابلی نیز بسیار زیاد است.
خطوط انتقال گازی دارای این مشکلات نیستند و به لایههای عایق فیزیکی نیازی ندارند و این خطوط امروزه در فشار قوی و متوسط امروز در حال فراگیر شدن هستند. خطوط هوایی در داخل لوله هایی گازی با عایق نیتزوژن و یا گاز SF۶ میباشند. لولهها ممکن است در روی زمین و یا در داخل تونلهایی در داخل زمین قرار میگیرند. مهمترین مزیت این خطوط پیچیدگی کمتر انها در عایق بندی و اتصالات میباشد.
در شکل زیر خطوط انتقال گازی در زمان ساخت نشان داده شده است.
ساختار داخلی خطوط GIL
مشخصات فنی نوعی خطوط با عایق گازی را در جداول زیر مشاهده می کنید.
مقایسه تلفات خطوط انتقال مختلف
از دیگر مزایای خطوط انتقال گازی تولید میدانهای الکترومغناطیس به مراتب کمتر در اطراف خود است شکل زیر مقدار میدان مغناطیس این نوع خطوط را در مقایسه با کابلهای زمینی و خطوط انتفال @hvequipment هوایی نشان می دهد.
مقایسه میدان الکتریکی خطوط انتقال مختلف در اطراف خط
از ارسال دیدگاه های نا مرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.
لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
در غیر این صورت، «برق نیوز» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.