سیستم ارت در برج های مراقبت پرواز

مقدمه:

از همان سال‌های نخستی که بشر رو به استفاده از هواپیما آورد هر روز ابعاد بهره گیری از این وسیله بیشتر شد به طوری که فرودگاه‌ها یکی از شلوغ‌ترین مکان‌ها در هر شهری هستند.
اما ازدیاد هواپیما‌ها خود مشکلاتی را به همراه دارد به طوری که نیاز است تا ورد و خروج آن ها، مسیر‌ها همگی مدیریت شده و تحت نظارت دقیقی باشند تا حادثه‌ای پیش نیاید. به همین منظور در فرودگاه‌ها شاهد استفاده از برج مراقبت یا کنترل تاور هستیم.

 

برج‌های مراقبت در مکانی ساخته می‌شوند که دید کامل و کافی به محدوده‌ی باند پرواز داشته باشند. هر برج دارای حریم هوای مخصوص به خود است که معمولا تا ارتفاع ۲۵ هزار پا و تا شعاع ۳۰ مایل را در بر می‌گیرد که البته این عدد می‌تواند در کشور‌های مختلف تغییر کند.

برج مراقبت وظیفه دارد تا هواپیما‌های روی باند را مدیرت کند، چون چندین بار پیش آمده است که هواپیما‌ها بر روی باند با هم برخورد کنند که این امر حساسیت بالای برج مراقبت را نشان می‌دهد. همچنین ورود و خروج هواپیما‌ها و مدیریت ترافیک هوایی فرودگاه نیز بر عهده‌ی برج مراقبت قرار دارد.

هواپیما‌ها نیز در هنگام تقرب برای فرود باید این کار را با هماهنگی برج مراقبت انجام دهند. برج‌های مراقبت معمولا ارتفاع زیادی دارند تا اشراف آن‌ها به باند فرود کامل باشد، برای مثال برج مراقبت فرودگاه بین المللی بانکوک بیش از ۱۳۰ متر ارتفاع دارد تا بتواند دید کاملی نسبت به دو باند فرود این فرودگاه که دارای طولی نزدیک به ۴ کیلومتر هستند را داشته باشد.



سیستم ارتینگ برج مراقبت پرواز:

با توجه به حساسیت برج کنترل فرودگاه لازم است کلیه سیستم‌های نصب شده در برج مانند هر سیستم الکتریکال دیگری به سیستم ارت مناسب تجهیز گردند بطوریکه جهت جلوگیری از آسیب احتمالی دستگاه‌ها بر اثر اضافه ولتاژ‌های های حاصله ناشی از صاعقه و سویچینگ بسرعت عمل نموده و اضافه ولتاژ‌های ناخواسته فوق را به زمین انتقال دهد. با توجه به حساسیت سیستم‌های ناو بری مقاومت اهمی چاه ارت احداثی بایستی زیر یک اهم باشد؛ و بایستی هر سه ماه یک بار چاه‌های ارت مربوطه بصورت منظم تست و اندازه گیری شوند که اهم آن‌ها از میزان فوق بیشتر نشود.