کارگاه آموزشی نحوه کار با تجهیزات حاوی گاز SF۶ در صنعت برق برگزار شد
جلسه آموزشی نحوه کار با تجهیزات حاوی گاز SF۶ در صنعت برق با حضور نمایندگان شرکت‌های برق منطقه‌ای و توزیع نیروی برق در حوزه‌های بهره برداری، ایمنی و پیمانکاران تعمیر و نگهد اری در محل شرکت توانیر برگزار شد.
به گزارش برق نیوز، سیداعتضاد مقیمی مدیر کل دفتر نظارت بر بهداشت، ایمنی و محیط زیست شرکت توانیر، هدف از برگزاری این جلسه را دانش افزایی متولیان این حوزه، فرهنگسازی و آگاهی بخشی درخصوص اهمیت توجه به گاز گلخانه‌ای هگزافلوئورید (SF۶) عنوان کرد.
وی ابراز امیدواری کرد این جلسه در نهایت به افزایش حساسیت نسبت به کاهش انتشار گاز گلخانه‌ای SF۶ بیانجامد.
مقیمی سپس به تاریخچه اقدامات جهانی برای مقابله با تغییر اقلیم پرداخت و گفت: سال ۱۹۸۸ نقطه عطفی در روند پیدایش رژیم تغییر اقلیم بود. تا آن زمان موضوع تغییر اقلیم بطور عمده از سوی فعالان غیردولتی در درجه اول و دانشمندان جهان مطرح و اداره می‌شد، اما در این سال موضوع به صورت یک مقوله بین دولتی در آمد.
وی با بیان اینکه دوره ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۰ یک دوره گذار بود و ترکیبی از فعالیت‌های دولتی و غیردولتی منجر به شکل گیری مجمع بین الدول تغییر اقلیم (IPCC) به وسیله سازمان جهانی هواشناسی و برنامه محیط زیست ملل متحد شد، افزود: IPCC که در سال ۱۹۸۸ توسط برنامه محیط زیست سازمان ملل (UNEP) و سازمان هواشناسی جهانی (WMO) تأسیس شده بود، موظف بود که وضعیت علمی موجود درباره سیستم اقلیم و تغییر اقلیم، اثرات زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی تغییر اقلیم و استراتژی‌های ممکن جهت کاهش اثرات سوء را ارزیابی کند.
مدیرکل دفتر نظارت بر بهداشت، ایمنی و محیط زیست توانیر اضافه کرد: این مجمع دستاورد‌های خود را همراه با یک ممیزی دقیق از ادبیات تکنیکی و علمی در سطح جهانی منتشر و نخستین گزارش ارزیابی پس از بررسی متخصصان و کارشناسان دولتی، شواهد علمی را درباره تغییر اقلیم مورد تأیید قرار داد و به دولتمردان کمک کرد تا سیاستگذاری‌های خود را براساس جدیدترین اطلاعات موجود انجام دهند. این امر تأثیر مهمی بر سیاستگذاران و افکار عمومی داشت و زمینه مناسبی را برای مذاکره کنندگان در کنوانسیون تغییر آب و هوا فراهم کرد.
وی یادآور شد: کنوانسیون تغییر آب و هوا در سال ۱۹۹۲ در اجلاس ریو با هدف تثبیت غلظت گاز‌های گلخانه‌ای ناشی از فعالیت‌های صنعتی در سطحی که از آسیب‌های ناشی از تغییرات اقلیمی بر زندگی انسان و حیات روی زمین بکاهد تدوین و توسط ۱۵۴ کشور (به همراه اتحادیه اروپا) امضاء و از سال ۱۹۹۴ اجرایی شد.
وی ارائه گزارش دوره‌ای وضعیت ملی تغییر آب و هوا به دبیرخانه کنوانسیون، تهیه سیاهه انتشار گاز‌های گلخانه‌ای و جذب توسط چاهک‌ها در کشور بصورت دوره ای، تنظیم و اجرای برنامه‌های کاهش انتشار گاز‌های گلخانه ای، همکاری و توسعه روش‌های انتقال تکنولوژی برای کاهش انتشار در بخش‌های مختلف انرژی، حمل و نقل، صنعت، کشاورزی، جنگل و زایدات جامد و مایع، همکاری منطقه‌ای و بین المللی در تهیه روش‌های تطبیق با پدیده تغییر آب و هوا و در نظر گرفتن موضوع تغییر آب و هوا در سیاست‌ها و برنامه ریزی‌های توسعه را از اهم اهداف این کنوانسیون و فعالیت‌های مرتبط با آن بنابر اظهارات مدیر کل دفتر نظارت بر بهداشت، ایمنی و محیط زیست شرکت توانیر برشمرد.
سیداعتضاد مقیمی متذکر شد: براساس این کنوانسیون کشورها اصطلاحاً به دو بخش کشور‌های ضمیمه یک و دو تقسیم می‌شوند که به ترتیب به کشور‌های توسعه یافته و در حال توسعه اطلاق می‌شوند.
وی در ادامه به ظهور پروتکل بسیار مهم کیوتو پرداخت و گفت: کنفرانس سوم اعضاء در دسامبر ۱۹۹۷ در کیوتو (ژاپن) تشکیل شد و در این کنفرانس متعاهدین کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل متحد پروتکلی را به منظور کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای به تصویب رساندند که به پروتکل کیوتو شهرت یافت که تاریخ اجرائی شدن آن ۱۶ فوریه سال ۲۰۰۵ بوده و الحاق جمهوری اسلامی ایران نیز در سال ۱۳۸۴ در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید.
وی از اهداف اساسی پروتکل به ایجاد ساختار اجرایی مناسب برای حصول اهداف کنوانسیون ونیز تقویت تعهدات کشور‌های ضمیمه یک کنوانسیون در کاهش انتشار و انتقال کمک‌های فنی و مالی به کشور‌های در حال توسعه و کشور‌هایی که بشدت متاثر از آثار تغییر اقلیم هستند (ماده ۴.۸. تا ۴.۱۰ کنوانسیون) اشاره کرد و افزود: هر یک از اعضاء ضمیمه یک بطور مستقل یا مشترک توسط پروتکل کیوتو متعهد شده اند که انتشار گاز‌های گلخانه‌ای را حذف و یا کاهش دهند بطوریکه میزان انتشار ۶ گاز گلخانه‌ای کشور‌های توسعه یافته در محدوده سال‌های ۲۰۱۲-۲۰۰۸ به ۲/۵ درصد زیر سطح انتشار سال ۱۹۹۰ کاهش یابد.
وی خاطرنشان ساخت: تعهدات هر یک از کشور‌های توسعه یافته در ضمیمه B. پروتکل آورده شده است که محدوده این تعهدات از ۸ درصد کاهش (کشور‌های اتحادیه اروپا) تا ۱۰ درصد افزایش (جزایر کوچک) نسبت به سطح انتشار سال ۱۹۹۰ است.
وی همچنین گفت: براساس پروتکل کیوتو، اعضای متعهد می‌توانند با اجرای طرح‌ها در سایر کشورها، سیاست‌های کاهش انتشار را از لحاظ اقتصادی توجیه پذیر کنند و برای این منظور پروتکل کیوتو جهت ایجاد ساختار مبتنی بر بازار سه مکانیسم، مکانیسم توسعه پاک (CDM)، اجرای مشترک (JI)، تجارت انتشار (ET) را تعبیه کرده است.
مقیمی در ادامه به توضیح هرکدام از سازوکار‌های پیش بینی شده پرداخت.
وی با اشاره به اتمام دور نخست تعهدات پروتکل کیوتو در اجلاس دوحه در سال ۲۰۱۲ و تمدید پروتکل تا سال ۲۰۲۰ اظهار داشت: در نهایت در سال ۲۰۱۵ در اجلاس پاریس جامعه جهانی توافق کرد که کشورها سعی کنند میزان انتشار خود را تا سطحی کاهش دهند که دمای کره زمین در انتهای قرن حاضر بیش از ۲ درجه نسبت به قبل از صنعتی شدن دنیا افزایش نیابد.
وی با بیان این که پیوستن جمهوری اسلامی ایران به این توافقنامه هنوز کامل نشده است و این موضوع درحال بررسی در نهاد‌های مسئول است، تاکید کرد: با این حال دولت جمهوری اسلامی ایران در سال‌های اخیر همواره توجه ویژه‌ای به بهبود وضعیت محیط زیست فارغ از تعهدات و الزامات بین المللی خود داشته است و بر همین اساس وزارت نیرو به مسائل محیط زیستی نسبت به گذشته توجه مضاعفی دارد.
وی ایجاد دفتر نظارت بر بهداشت، ایمنی و محیط زیست در سطح صنعت برق را موید این موضوع و اهتمام وزارت نیرو در حفظ محیط زیست و رعایت مسائل زیست محیطی دانست.
وی در ادامه ضمن تشریح اثر گلخانه‌ای (Greenhouse Effect) و مشکلاتی که گاز‌های گلخانه‌ای (GHGs) بخصوص بعد از انقلاب صنعتی برای کره زمین ایجاد کرده، گفت: بارزترین آن‌ها افزایش دمای کره زمین، بالاترآمدن آب دریا‌ها و اقیانوس‌ها به سبب تسریع ذوب شدن یخچال‌های طبیعی، تخریب بسیاری از زیستگاه‌های طبیعی، تغییر اقلیم و الگو‌های آب و هوایی و... است.
وی با اشاره به گاز‌های هفتگانه دی اکسید کربن (CO۲)، اکسید نیترو (N۲O)، متان (CH۴)، هیدروفلوئوروکربن‌ها (HFCs)، پِرفلوئوروکربن‌ها (PFCs)، سولفور هگزا فلوراید (SF۶) و گاز گلخانه‌ای جدیدتری فلوئورید نیتروژن (NF۳) اظهار داشت: پتانسیل گرمایش جهانی (GWP) گاز SF۶ از سایر گاز‌ها با فاصله بسیار زیاد، بیشتر است و معادل ۲۳۹۰۰ گزارش شده است و این بدان معنی است که انتشار هر کیلوگرم گاز گلخانه‌ای SF۶ معادل ۲۳۹۰۰ کیلوگرم گاز گلخانه‌ای CO۲ است.
مقیمی همچنین با اشاره به طرح کاهش نشر گاز گلخانه‌ای SF۶ در شبکه انتقال کشور که در قالب طرح مکانیسم توسعه پاک (CDM) تحت پروتکل کیوتو کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل با همکاری مشترک شرکت توانیر و شرکت برق کره جنوبی (کپکو) در حال انجام است ابراز امیدواری کرد: طرف کره‌ای با شرایط تازه ایجاد شده در سطح بین المللی و تحریم‌های یکجانبه و ظالمانه آمریکا همچنان مصمم به همکاری در این طرح باشد.
وی همچنین اظهار امیدواری کرد وزارت نیرو و بویژه صنعت برق بتوانند از ظرفیت‌های صندوق‌ها و آژانس‌های بین المللی که خدمات مالی از قبیل: وام، گرانت، کوفاینانس و ... در جهت مبارزه و سازگاری با تغییر اقلیم ارائه می‌دهند، استفاده بهینه کند.
در ادامه این جلسه به ویژگی‌های فنی تجهیزات حاوی گاز SF۶، مشخصات شیمیایی این گاز، تجهیزات و تکنولوژی‌های موجود در سطح دنیا برای کاهش انتشار این گاز گلخانه‌ای به اتمسفر، ملاحظات ایمنی و محیط زیست، نحوه عملکرد در مواقع انفجار تجهیزات حاوی این گاز، محصولات تجزیه و ... از سوی شرکت رسانامهر ظرف مدت ۴ ساعت پرداخته شد.
وی ابراز امیدواری کرد این جلسه در نهایت به افزایش حساسیت نسبت به کاهش انتشار گاز گلخانه‌ای SF۶ بیانجامد.
مقیمی سپس به تاریخچه اقدامات جهانی برای مقابله با تغییر اقلیم پرداخت و گفت: سال ۱۹۸۸ نقطه عطفی در روند پیدایش رژیم تغییر اقلیم بود. تا آن زمان موضوع تغییر اقلیم بطور عمده از سوی فعالان غیردولتی در درجه اول و دانشمندان جهان مطرح و اداره می‌شد، اما در این سال موضوع به صورت یک مقوله بین دولتی در آمد.
وی با بیان اینکه دوره ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۰ یک دوره گذار بود و ترکیبی از فعالیت‌های دولتی و غیردولتی منجر به شکل گیری مجمع بین الدول تغییر اقلیم (IPCC) به وسیله سازمان جهانی هواشناسی و برنامه محیط زیست ملل متحد شد، افزود: IPCC که در سال ۱۹۸۸ توسط برنامه محیط زیست سازمان ملل (UNEP) و سازمان هواشناسی جهانی (WMO) تأسیس شده بود، موظف بود که وضعیت علمی موجود درباره سیستم اقلیم و تغییر اقلیم، اثرات زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی تغییر اقلیم و استراتژی‌های ممکن جهت کاهش اثرات سوء را ارزیابی کند.
مدیرکل دفتر نظارت بر بهداشت، ایمنی و محیط زیست توانیر اضافه کرد: این مجمع دستاورد‌های خود را همراه با یک ممیزی دقیق از ادبیات تکنیکی و علمی در سطح جهانی منتشر و نخستین گزارش ارزیابی پس از بررسی متخصصان و کارشناسان دولتی، شواهد علمی را درباره تغییر اقلیم مورد تأیید قرار داد و به دولتمردان کمک کرد تا سیاستگذاری‌های خود را براساس جدیدترین اطلاعات موجود انجام دهند. این امر تأثیر مهمی بر سیاستگذاران و افکار عمومی داشت و زمینه مناسبی را برای مذاکره کنندگان در کنوانسیون تغییر آب و هوا فراهم کرد.
وی یادآور شد: کنوانسیون تغییر آب و هوا در سال ۱۹۹۲ در اجلاس ریو با هدف تثبیت غلظت گاز‌های گلخانه‌ای ناشی از فعالیت‌های صنعتی در سطحی که از آسیب‌های ناشی از تغییرات اقلیمی بر زندگی انسان و حیات روی زمین بکاهد تدوین و توسط ۱۵۴ کشور (به همراه اتحادیه اروپا) امضاء و از سال ۱۹۹۴ اجرایی شد.
وی ارائه گزارش دوره‌ای وضعیت ملی تغییر آب و هوا به دبیرخانه کنوانسیون، تهیه سیاهه انتشار گاز‌های گلخانه‌ای و جذب توسط چاهک‌ها در کشور بصورت دوره ای، تنظیم و اجرای برنامه‌های کاهش انتشار گاز‌های گلخانه ای، همکاری و توسعه روش‌های انتقال تکنولوژی برای کاهش انتشار در بخش‌های مختلف انرژی، حمل و نقل، صنعت، کشاورزی، جنگل و زایدات جامد و مایع، همکاری منطقه‌ای و بین المللی در تهیه روش‌های تطبیق با پدیده تغییر آب و هوا و در نظر گرفتن موضوع تغییر آب و هوا در سیاست‌ها و برنامه ریزی‌های توسعه را از اهم اهداف این کنوانسیون و فعالیت‌های مرتبط با آن بنابر اظهارات مدیر کل دفتر نظارت بر بهداشت، ایمنی و محیط زیست شرکت توانیر برشمرد.
سیداعتضاد مقیمی متذکر شد: براساس این کنوانسیون کشورها اصطلاحاً به دو بخش کشور‌های ضمیمه یک و دو تقسیم می‌شوند که به ترتیب به کشور‌های توسعه یافته و در حال توسعه اطلاق می‌شوند.
وی در ادامه به ظهور پروتکل بسیار مهم کیوتو پرداخت و گفت: کنفرانس سوم اعضاء در دسامبر ۱۹۹۷ در کیوتو (ژاپن) تشکیل شد و در این کنفرانس متعاهدین کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل متحد پروتکلی را به منظور کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای به تصویب رساندند که به پروتکل کیوتو شهرت یافت که تاریخ اجرائی شدن آن ۱۶ فوریه سال ۲۰۰۵ بوده و الحاق جمهوری اسلامی ایران نیز در سال ۱۳۸۴ در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید.
وی از اهداف اساسی پروتکل به ایجاد ساختار اجرایی مناسب برای حصول اهداف کنوانسیون ونیز تقویت تعهدات کشور‌های ضمیمه یک کنوانسیون در کاهش انتشار و انتقال کمک‌های فنی و مالی به کشور‌های در حال توسعه و کشور‌هایی که بشدت متاثر از آثار تغییر اقلیم هستند (ماده ۴.۸. تا ۴.۱۰ کنوانسیون) اشاره کرد و افزود: هر یک از اعضاء ضمیمه یک بطور مستقل یا مشترک توسط پروتکل کیوتو متعهد شده اند که انتشار گاز‌های گلخانه‌ای را حذف و یا کاهش دهند بطوریکه میزان انتشار ۶ گاز گلخانه‌ای کشور‌های توسعه یافته در محدوده سال‌های ۲۰۱۲-۲۰۰۸ به ۲/۵ درصد زیر سطح انتشار سال ۱۹۹۰ کاهش یابد.
وی خاطرنشان ساخت: تعهدات هر یک از کشور‌های توسعه یافته در ضمیمه B. پروتکل آورده شده است که محدوده این تعهدات از ۸ درصد کاهش (کشور‌های اتحادیه اروپا) تا ۱۰ درصد افزایش (جزایر کوچک) نسبت به سطح انتشار سال ۱۹۹۰ است.
وی همچنین گفت: براساس پروتکل کیوتو، اعضای متعهد می‌توانند با اجرای طرح‌ها در سایر کشورها، سیاست‌های کاهش انتشار را از لحاظ اقتصادی توجیه پذیر کنند و برای این منظور پروتکل کیوتو جهت ایجاد ساختار مبتنی بر بازار سه مکانیسم، مکانیسم توسعه پاک (CDM)، اجرای مشترک (JI)، تجارت انتشار (ET) را تعبیه کرده است.
مقیمی در ادامه به توضیح هرکدام از سازوکار‌های پیش بینی شده پرداخت.
وی با اشاره به اتمام دور نخست تعهدات پروتکل کیوتو در اجلاس دوحه در سال ۲۰۱۲ و تمدید پروتکل تا سال ۲۰۲۰ اظهار داشت: در نهایت در سال ۲۰۱۵ در اجلاس پاریس جامعه جهانی توافق کرد که کشورها سعی کنند میزان انتشار خود را تا سطحی کاهش دهند که دمای کره زمین در انتهای قرن حاضر بیش از ۲ درجه نسبت به قبل از صنعتی شدن دنیا افزایش نیابد.
وی با بیان این که پیوستن جمهوری اسلامی ایران به این توافقنامه هنوز کامل نشده است و این موضوع درحال بررسی در نهاد‌های مسئول است، تاکید کرد: با این حال دولت جمهوری اسلامی ایران در سال‌های اخیر همواره توجه ویژه‌ای به بهبود وضعیت محیط زیست فارغ از تعهدات و الزامات بین المللی خود داشته است و بر همین اساس وزارت نیرو به مسائل محیط زیستی نسبت به گذشته توجه مضاعفی دارد.
وی ایجاد دفتر نظارت بر بهداشت، ایمنی و محیط زیست در سطح صنعت برق را موید این موضوع و اهتمام وزارت نیرو در حفظ محیط زیست و رعایت مسائل زیست محیطی دانست.
وی در ادامه ضمن تشریح اثر گلخانه‌ای (Greenhouse Effect) و مشکلاتی که گاز‌های گلخانه‌ای (GHGs) بخصوص بعد از انقلاب صنعتی برای کره زمین ایجاد کرده، گفت: بارزترین آن‌ها افزایش دمای کره زمین، بالاترآمدن آب دریا‌ها و اقیانوس‌ها به سبب تسریع ذوب شدن یخچال‌های طبیعی، تخریب بسیاری از زیستگاه‌های طبیعی، تغییر اقلیم و الگو‌های آب و هوایی و... است.
وی با اشاره به گاز‌های هفتگانه دی اکسید کربن (CO۲)، اکسید نیترو (N۲O)، متان (CH۴)، هیدروفلوئوروکربن‌ها (HFCs)، پِرفلوئوروکربن‌ها (PFCs)، سولفور هگزا فلوراید (SF۶) و گاز گلخانه‌ای جدیدتری فلوئورید نیتروژن (NF۳) اظهار داشت: پتانسیل گرمایش جهانی (GWP) گاز SF۶ از سایر گاز‌ها با فاصله بسیار زیاد، بیشتر است و معادل ۲۳۹۰۰ گزارش شده است و این بدان معنی است که انتشار هر کیلوگرم گاز گلخانه‌ای SF۶ معادل ۲۳۹۰۰ کیلوگرم گاز گلخانه‌ای CO۲ است.
مقیمی همچنین با اشاره به طرح کاهش نشر گاز گلخانه‌ای SF۶ در شبکه انتقال کشور که در قالب طرح مکانیسم توسعه پاک (CDM) تحت پروتکل کیوتو کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل با همکاری مشترک شرکت توانیر و شرکت برق کره جنوبی (کپکو) در حال انجام است ابراز امیدواری کرد: طرف کره‌ای با شرایط تازه ایجاد شده در سطح بین المللی و تحریم‌های یکجانبه و ظالمانه آمریکا همچنان مصمم به همکاری در این طرح باشد.
وی همچنین اظهار امیدواری کرد وزارت نیرو و بویژه صنعت برق بتوانند از ظرفیت‌های صندوق‌ها و آژانس‌های بین المللی که خدمات مالی از قبیل: وام، گرانت، کوفاینانس و ... در جهت مبارزه و سازگاری با تغییر اقلیم ارائه می‌دهند، استفاده بهینه کند.
در ادامه این جلسه به ویژگی‌های فنی تجهیزات حاوی گاز SF۶، مشخصات شیمیایی این گاز، تجهیزات و تکنولوژی‌های موجود در سطح دنیا برای کاهش انتشار این گاز گلخانه‌ای به اتمسفر، ملاحظات ایمنی و محیط زیست، نحوه عملکرد در مواقع انفجار تجهیزات حاوی این گاز، محصولات تجزیه و ... از سوی شرکت رسانامهر ظرف مدت ۴ ساعت پرداخته شد.
از ارسال دیدگاه های نا مرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.
لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
در غیر این صورت، «برق نیوز» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.