سال‌ها است که شعار پایان روستاهای بدون برق در بشاگرد گوش مردم را کر کرده، اما واقعیت چیز دیگری است و هنوز در قرن ۲۱، برخی از روستاهای بشاگرد بدون برق و هیچگونه وسایل ارتباطی نظیر تلویزیون و تلفن روزگار می‌گذرانند.
به گزارش برق نیوز؛ شهرستان بشاگرد، واقع در جنوب شرق کشور غرق در محرومیت‌های متنوع است؛ مردم بشاگرد که در سال‌های پیروزی انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس دین خود را نسبت به نظام جمهوری اسلامی ادا کرده اند در گیر و دار محرومیت‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند.
حقوق انسانی، آرزویی دست نیافتنی
بسیاری از روستاهای بشاگرد حتی از اولیه‌ترین امکانات زندگی بی بهره بوده و ساده‌ترین حقوق انسانی برای آن‌ها آرزویی دست نیافتنی به شمار می‌رود.
«برق» یکی از اصلی‌ترین نیاز انسان‌ها در سال‌های اخیر می‌باشد که زندگی بدون آن نعمت بزرگ غیر قابل تصور است.
روستای «میخن»، خط بطلانی بر شعار «پایان روستاهای بدون برق»
سهم مردم روستای «میخن» بخش گافر و پارامون شهرستان بشاگرد از برق فقط شعار مسئولانی است که گاه و بی گاه برای گرفتن عکس با این مردم مظلوم، به روستا سفر می‌کنند.
سال‌ها است که شعار پایان روستاهای بدون برق در بشاگرد گوش مردم را کر کرده، اما واقعیت چیز دیگری است و هنوز در قرن ۲۱، برخی از روستاهای بشاگرد بدون برق و هیچگونه وسایل ارتباطی نظیر تلوزیون و تلفن روزگار می‌گذرانند.
فاصله چهارکیلومتری از عرش تا فرش
گویا مردم این منطقه حسابشان از این سرزمین جداست که هر بار و با هر پیگیری به پیچ و خم نبود و عدم تخصیص بودجه برای برق کشی به روستا بر می‌خورند.
روستا از بعد مسافت فقط ۳۵ کیلومتر با مرکز شهرستان و چهار کیلومتر با خط برق فاصله دارد، اما از بعد عدالت اجتماعی زمین تا آسمان متمایز است به صورتی که حقوق شهروندی مضحک‌ترین حق برای اهالی روستا به شمار می‌رود و مردم در باتلاق فقر روز به روز پایین‌تر می‌روند.
ذخیره نفت روستا ماه هاست تمام شده و فانوس‌هایی که رفیق شب نشین مردم بودند هم دیگر کم سو شده اند.
مردم برای پخت و پز و گرم نگه داشتن آلونک‌های کپری خود در سرمای استخوان سوز کوهستان‌های بشاگرد دست به دامن هیزم می‌شوند و چه کپر‌هایی که تا کنون به دلیل روشن کردن آتش در آن دچار حریق شده اند.
سهم دانش آموزان روستا از عدلت آموزشی تنها یک مدرسه کپری است که کودکان یک روز در میان برای ساخت برج آرزو‌های خود به آنجا می‌روند.
جای خالی پنل‌های خورشیدی در نبود تیر‌های برق
استفاده از پنل‌های خورشیدی سال‌ها است که در کشور و به خصوص مناطق صعب العبور و روستایی متداول شده که این تکنولوژی جدای از بحث توزیع برق، منبع درآمدی برای روستاییان هم می‌تواند باشد.
با کمی همت جهت نصب و راه اندازی پنل‌های خورشیدی که هزینه بسیار کمتری نسبت به تیر برق و کابل کشی دارد می‌توان زندگی مردم روستا را متحول کرد و به سمت ایجاد اشتغال پایدار در روستاها که نتیجه آن جلوگیری از مهاجرت بی رویه است را قدم برداشت.
مراد درویش پور، عضو شورای اسلامی روستای «میخن» ، با اشاره به نبود برق در روستا، اظهار کرد: «میخن» از توابع بخش گافر و‌پارامون شهرستان بشاگرد است که بیش از ۱۷ خانوار و حدود ۶۸ نفر جمعیت دارد.
وی افزود: سال‌ها است که در سطح استان و شهرستان پیگیری‌های بسیاری جهت برق کشی روستا کرده ایم و پس از کاغذ بازی‌های بسیار هنوز مردم روستا از نعمت برق بی بهره اند.
عضو شورای اسلامی روستای میخن به وعده‌های واهی این چند سال اشاره کرد و گفت: مسئولان با بهانه‌هایی مانند نبود بودجه و یا پیمانکار هر بار از زیر بار این مسئولیت شانه خالی می‌کنند.
وی ادامه داد: یک بار مسئولان کشوری هم به روستا آمدند که در جواب درخواست برق کشی به هر خانواده یک منبع آب و اجاق گاز دادند.
درویش پور با اشاره به شعار مسئولان مبنی بر نبود روستای بدون برق در بشاگرد، یادآورشد: مسئولان زحمت بکشند و ۳۵ کیلومتر از شهر سردشت فاصله بگیرند و مردم مظلوم روستا نشین را ببینند و بعد شعار‌های بدون عمل و پوچ به مردم بدهند.
عضو شورای اسلامی روستای میخن ادامه داد: مردم کپر‌های خود را با فانوس روشن نگه می‌دارند و سهمیه نفت روستا که ۶۰۰ لیتر بوده مدت‌ها است به پایان رسیده است.
وی با بیان اینکه هیچ ساختمانی با مصالح بنایی در روستا وجود ندارد، افزود: بنیاد مسکن به بهانه نداشتن برق به ما وام نمی‌دهد و ما هم بضاعتی برای ساخت منزل نداریم.
درویش پور، گفت: مدرسه روستا کپری است و به خاطر نبود برق نه ساختمانی احداث میشود و نه کانکسی به ما می‌دهند.
عضو شورای اسلامی روستای میخن به عدم وجود شغل در روستا پرداخت و گفت: تنها درآمد مردم روستا از اندک دام و پرداختی ماهانه یارانه است و افرادی که بضاعت مالی بیشتری دارند به حاشیه شهر‌ها سفر می‌کنند.
وی خاطر نشان کرد: روستا مشکلات بسیاری از جمله آب، راه، شبکه‌های تلفن همراه و … دارد، اما مهمترین آن‌ها برق است که دیگر زندگی را برای مردم غیر قابل تحمل کرده است.
حقوق انسانی، آرزویی دست نیافتنی
بسیاری از روستاهای بشاگرد حتی از اولیه‌ترین امکانات زندگی بی بهره بوده و ساده‌ترین حقوق انسانی برای آن‌ها آرزویی دست نیافتنی به شمار می‌رود.
«برق» یکی از اصلی‌ترین نیاز انسان‌ها در سال‌های اخیر می‌باشد که زندگی بدون آن نعمت بزرگ غیر قابل تصور است.
روستای «میخن»، خط بطلانی بر شعار «پایان روستاهای بدون برق»
سهم مردم روستای «میخن» بخش گافر و پارامون شهرستان بشاگرد از برق فقط شعار مسئولانی است که گاه و بی گاه برای گرفتن عکس با این مردم مظلوم، به روستا سفر می‌کنند.
سال‌ها است که شعار پایان روستاهای بدون برق در بشاگرد گوش مردم را کر کرده، اما واقعیت چیز دیگری است و هنوز در قرن ۲۱، برخی از روستاهای بشاگرد بدون برق و هیچگونه وسایل ارتباطی نظیر تلوزیون و تلفن روزگار می‌گذرانند.
فاصله چهارکیلومتری از عرش تا فرش
گویا مردم این منطقه حسابشان از این سرزمین جداست که هر بار و با هر پیگیری به پیچ و خم نبود و عدم تخصیص بودجه برای برق کشی به روستا بر می‌خورند.
روستا از بعد مسافت فقط ۳۵ کیلومتر با مرکز شهرستان و چهار کیلومتر با خط برق فاصله دارد، اما از بعد عدالت اجتماعی زمین تا آسمان متمایز است به صورتی که حقوق شهروندی مضحک‌ترین حق برای اهالی روستا به شمار می‌رود و مردم در باتلاق فقر روز به روز پایین‌تر می‌روند.
ذخیره نفت روستا ماه هاست تمام شده و فانوس‌هایی که رفیق شب نشین مردم بودند هم دیگر کم سو شده اند.
مردم برای پخت و پز و گرم نگه داشتن آلونک‌های کپری خود در سرمای استخوان سوز کوهستان‌های بشاگرد دست به دامن هیزم می‌شوند و چه کپر‌هایی که تا کنون به دلیل روشن کردن آتش در آن دچار حریق شده اند.
سهم دانش آموزان روستا از عدلت آموزشی تنها یک مدرسه کپری است که کودکان یک روز در میان برای ساخت برج آرزو‌های خود به آنجا می‌روند.
جای خالی پنل‌های خورشیدی در نبود تیر‌های برق
استفاده از پنل‌های خورشیدی سال‌ها است که در کشور و به خصوص مناطق صعب العبور و روستایی متداول شده که این تکنولوژی جدای از بحث توزیع برق، منبع درآمدی برای روستاییان هم می‌تواند باشد.
با کمی همت جهت نصب و راه اندازی پنل‌های خورشیدی که هزینه بسیار کمتری نسبت به تیر برق و کابل کشی دارد می‌توان زندگی مردم روستا را متحول کرد و به سمت ایجاد اشتغال پایدار در روستاها که نتیجه آن جلوگیری از مهاجرت بی رویه است را قدم برداشت.
مراد درویش پور، عضو شورای اسلامی روستای «میخن» ، با اشاره به نبود برق در روستا، اظهار کرد: «میخن» از توابع بخش گافر و‌پارامون شهرستان بشاگرد است که بیش از ۱۷ خانوار و حدود ۶۸ نفر جمعیت دارد.
وی افزود: سال‌ها است که در سطح استان و شهرستان پیگیری‌های بسیاری جهت برق کشی روستا کرده ایم و پس از کاغذ بازی‌های بسیار هنوز مردم روستا از نعمت برق بی بهره اند.
عضو شورای اسلامی روستای میخن به وعده‌های واهی این چند سال اشاره کرد و گفت: مسئولان با بهانه‌هایی مانند نبود بودجه و یا پیمانکار هر بار از زیر بار این مسئولیت شانه خالی می‌کنند.
وی ادامه داد: یک بار مسئولان کشوری هم به روستا آمدند که در جواب درخواست برق کشی به هر خانواده یک منبع آب و اجاق گاز دادند.
درویش پور با اشاره به شعار مسئولان مبنی بر نبود روستای بدون برق در بشاگرد، یادآورشد: مسئولان زحمت بکشند و ۳۵ کیلومتر از شهر سردشت فاصله بگیرند و مردم مظلوم روستا نشین را ببینند و بعد شعار‌های بدون عمل و پوچ به مردم بدهند.
عضو شورای اسلامی روستای میخن ادامه داد: مردم کپر‌های خود را با فانوس روشن نگه می‌دارند و سهمیه نفت روستا که ۶۰۰ لیتر بوده مدت‌ها است به پایان رسیده است.
وی با بیان اینکه هیچ ساختمانی با مصالح بنایی در روستا وجود ندارد، افزود: بنیاد مسکن به بهانه نداشتن برق به ما وام نمی‌دهد و ما هم بضاعتی برای ساخت منزل نداریم.
درویش پور، گفت: مدرسه روستا کپری است و به خاطر نبود برق نه ساختمانی احداث میشود و نه کانکسی به ما می‌دهند.
عضو شورای اسلامی روستای میخن به عدم وجود شغل در روستا پرداخت و گفت: تنها درآمد مردم روستا از اندک دام و پرداختی ماهانه یارانه است و افرادی که بضاعت مالی بیشتری دارند به حاشیه شهر‌ها سفر می‌کنند.
وی خاطر نشان کرد: روستا مشکلات بسیاری از جمله آب، راه، شبکه‌های تلفن همراه و … دارد، اما مهمترین آن‌ها برق است که دیگر زندگی را برای مردم غیر قابل تحمل کرده است.
منبع: راه هرمز
از ارسال دیدگاه های نا مرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.
لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
در غیر این صورت، «برق نیوز» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.