مکان یابی بهینه و تعيين ظرفيت بهينه واحدهاي توليد پراكنده برق DG در ميكروگريدها

به گزارش "برق نيوز" اين مقاله به جايابي و تعيين ظرفيت بهينه واحدهاي توليد پراكنده در ميكروگريدها با در نظر گرفتن فاكتور هزينه و قيد قابليت اطمينان و ظرفيت حد مجاز خطوط با استفاده از الگوريتم ‏هاي بهينه‏ سازي پخت فلزات و اجتماع ذرات مي‏‏پردازد.

طراحي ميكروگريد جهت تعيين اندازه و مكان بهينه DG به عنوان يك مساله بهينه‏ سازي مورد بررسي قرار مي‏گيرد. تابع هدف مساله، كل هزينه سيستم به ازاي هر سال مي‏باشد كه از دو بخش هزينه توسعه و هزينه‏ هاي جبرانسازي حرارتي تشكيل شده است.

هزينه جبرانسازي حرارت به عنوان هزينه اضافي، زماني مورد توجه قرار مي‏گيرد كه خروجي حرارتي مورد نياز كه بايستي توسط DG تامين گردد، قادر به تامين نبوده و اين حرارت بايستي با استفاده از مصرف برق تامين گردد.

قيود شبكه و معيار طراحي قابليت اطمينان باعث شده كه مساله مورد نظر به صورت يك مساله بهينه‏ سازي غيرخطي درآيد. در الگوريتم‏ هاي بهينه‏ سازي فوق الذكر جهت ارزيابي تابع هدف و قيود مساله از دو ابزار تحليلي پخش بار DC و شاخص انرژي قابليت اطمينان استفاده شده است. الگوريتم‏هاي ارائه شده بر روي شبكه 6 شينه قدرت در محيط MATLAB اعمال شده و نتايج آن مورد بررسي قرار گرفته است.

در اين پژوهش نتايج زير حاصل گرديده است:

اين مقاله جايابي و تعيين ظرفيت واحدهاي توليد پراكنده در ميكروگريد را با استفاده از دو روش هوشمند پخت فلزات و اجتماع ذرات ارائه مي‏دهد. با رشد بار شين هاي ميكروگريد به ميزان 50% نياز به توسعه ژنراتورهاي شبكه جهت تامين بارها مي باشد كه اين امر با استفاده از افزودن واحدهاي توليد پراكنده در مكان هاي بهينه با كمترين هزينه ممكن صورت گرفت.

از آنجايي كه بارهاي ميكروگريد از دو بخش الكتريكي و حرارتي تشكيل يافته بود واحد توليد پراكنده از نوع CHP پيشنهاد گرديد.

در اين مقاله پس از توضيح روند كار و ارائه ابزارهاي تحليلي، الگوريتم هاي SA و PSO برروي شبكه شش شينه پياده‏سازي شد و با مقايسه نتايج بدست آمده برتري الگوريتم PSO بر الگوريتم SA در حل اين مساله نشان داده شد.