آخرین اخبار پربازدیدترین ها
کد خبر: 16508
تعداد نظرات: ۵ نظر
۱۲:۲۴ ۰۴ /۰۵/ ۱۳۹۵
در چهارمین کنفرانس بادی ایران

سخنرانی که منتشر نشد/ انتقاد به سیاست های دولت در بخش تجدیدپذیرها

رئیس انجمن انرژی بادی ایران در افتتاحیه چهارمین کنفرانس بادی ایران و در مقابل مقامات وزارت نیرو و شرکت کنندگان داخلی و خارجی سخنرانی متفاوتی ارائه کرد. وی در این سخنرانی انتقادی به بررسی چرایی عدم توسعه و پیشرفت تجدیدپذیرها در کشور پرداخت.
سرویس انرژی های تجدیدپذیر: دکتر سیدهاشم اورعی رئیس انجمن انرژی بادی ایران در افتتاحیه چهارمین کنفرانس بادی ایران سخنرانی متفاوتی ارائه کرد که از سوی خبرگزاری های دولتی و وزارت نیرو پوشش داده نشد. در ادامه سخنرانی وی قابل مشاهده است:

من وظیفه دارم با نگاهی واقع بینانه و شاید هم منتقدانه شرایط را برای پذیرش واقعیت ها فراهم آورم چراکه پیش شرط اعتلای کشور، مواجهه با حقایق است. همه ی ما در یکی دو ساعت اخیر از فرمایشات مسئولین محترم بهره بردیم، اجازه دهید به وضعیت امروز نگاهی بیندازیم. بالغ بر هشتاد درصد از عمر دولت یازدهم گذشته است و به اعتبار آشنایی و ارادت  بیست و پنج ساله ام، اطمینان می دهم که تجدیدپذیرتر از آقای مهندس چیت چیان و دکتر صادق زاده مدیرعامل محترم سانا در کشور نداریم.

اما کجای کاریم؟ چنانچه معیار سهم انرژی های تجدیدپذیر از کل انرژی مصرفی کشور باشد که هست تجدید نشده ایم! تک ماده هم به کمکمان نیامده، یکضرب مردود شده ایم. پس گیر کار کجاست ؟ کجای راه را اشتباه رفته ایم که این چنین از ناکجا آباد سر درآورده ایم؟

وقت تمجید و تعریف به سرآمده است و بر همه ی ما حجت است که با نگاهی واقع بینانه و بدون درنظر گرفتن  منافع فردی، صنفی و حزبی، تنها و تنها منافع ملی را ملاک قرار داده و به آسیب شناسی جدی بپردازیم. اگر در توسعه ی انرژی بادی مردود شده ایم ببینیم کجا قبول شده ایم؟! از زیر زمین شروع کرده و به بالا بیاییم. آیا در استفاده از منابع نفت و گاز، این ثروت عظیم و خدادادی درست عمل کرده ایم؟ قضاوت را به عهده ی خودتان می گذارم. ما همگی در مقابل گذشتگان و کسانی که همه زندگی خود را در راه استقلال و سربلندی این کشور داده اند و هم چنین در مقابل نسل های بعدی مسئولیم.

من هم به سهم خود و بعنوان قطره ای از این دریای هشتاد میلیونی، سنگینی این مسئولیت را بر دوش خود حس می کنم و در خلوت از خود می پرسم دین خود را به شهدا و همه ی کسانی که در این راه جان فشانی ها کرده اند ادا کرده ام؟ صادقانه بگویم من شرمنده ام و سرافکنده، امیدوارم وضع شما بهتر باشد.

از زیر زمین گفتیم، بیاییم روی زمین. خدایش بیامرزد عباس کیارستمی دوهفته پیش به لقاءا... پیوست. در زمره ی ده کارگردان برتر سینمای جهان قرار داشت. شرایط را برای فعالیت هنری این نگین پرتلاتو در عرصه ی هنر و فرهنگ فراهم نکردیم و پس از مرگش پیام تسلیت فرستادیم.  این هم تنها یک مثال از روی زمین.

بیایید باهم ارتفاع بگیریم و به آسمان برویم. مگر هواپیماست که هرچه ارتفاعش بیش سرعتش بیشتر. چگونه می توان انتظار داشت که با منابع زیر زمینی و روزمینی چنین کرده ولی در آسمان چنان کنیم؟!  آیا می توان انتظار داشت که در بخش باد برخلاف سایر موارد از این نعمت خدادادی به طرز مطلوب استفاده کنیم؟ در این مورد نیز قضاوت را به شما وامی گذارم و دوباره می پرسم اشکال کار کجاست؟

برای یافتن جواب باید به عقب تر برگردیم و عمیقتر نگاه کنیم. فرهنگ توسعه نداریم و توسعه ی فرهنگی را برنمی تابیم. با خودمان قهریم و سر آشتی نداریم. در توجیه دلایل عدم توسعه ی انرژی های تجدیدپذیر عمدتا به دو مورد زیر اشاره می شود.

اول محدودیت های قانونی. مگر این قوانین از آسمان بر سرمان ریخته شده و یا وارداتی اند؟ ویا شرق و غرب برای ما صادر کرده اند؟ امثال من وشما این قوانین را وضع کرده و حتما دلایل خود را داشته اند. ضمن اینکه ایجاد راهکارهای قانونی نیز خود بخشی از کار در این کارزار است.

دوم محدودیت های مالی. این هم خود معضلی است. تا آنجا که به یاد دارم این مورد همواره دلیل  یا بهتر است بگویم توجیه عدم توفیق در توسعه ی کشور بوده است. آیا کشورهایی چون عربستان سعودی، قطر و کویت پول ندارند؟ پس چرا توسعه نیافته اند؟ توسعه یافتگی و برخورداری از منابع مالی فراوان دومقوله کاملا متفاوتند. از طرفی به یاد بیاوریم که ژاپن و آلمان درجنگ جهانی دوم بیشترین خسارت را دیده اند و پول هم نداشته اند. پس چطور امروز به بزرگترین قدرت های اقتصادی آسیا و اروپا تبدیل شده اند. آنجا راه را اشتباه رفته ایم که رسالت را در صرف پول پنداشته ایم و نه خلق پول!

استدعا دارم در این چند دقیقه همگی عینک های سیاسی خود را برداریم و فقط و فقط منافع ملی را مدنظر قرار دهیم. توسعه ی زیربنایی کشور که انرژی های تجدیدپذیر ازجمله انرژی بادی از ارکان آن است، شجاعت همه ی دست اندرکاران دولتی و خصوصی را می طلبد. چه نیکو نوشت امیرکبیر، این ابرمرد تاریخ معاصر ایران، تا قبله ی عالم بدانند که اداره ی امور مملکت به سفارش عمه و خاله نمی توان کرد. روحش شاد.

بیایید قبول کنیم که  دیگر نمی توان به پیام "بخواب که ما بیداریم" بسنده کرد و در توجیه عمل و در واقع بی عملی خود به نسل و نسل های بعد نمی توانیم به قول بیهقی بگوییم "تقدیر در کمین بود و کار خویش می کرد". یعنی اینگونه از خود سلب مسئولیت کنیم و و همه را به دست تقدیر بسپاریم. این ملاحظه کاری ها هزینه ی هنگفتی به دوش ملت گذاشته و می گذارد. البته این ریشه در فرهنگ تاریخی کشور دارد.

بیایید در این زمینه نگاهی به معیارها بیندازیم و ببینیم چقدر کار واقعی کرده ایم. البته لازم است تاکید کنم که منظور از کار واقعی به اصطلاح تولید علم وانتشار مقاله ی ISI نیست، چون بنده شک دارم که این دومقوله مساله ی امروز کشور باشد و نگرانی من این است که این امر ما را از مسیر اصلی که همانا توسعه ی همه جانبه ی کشور است خارج کند. اما برای ارزیابی عملکرد خود در بخش برق چنین معیارهایی را می توان در نظر گرفت : مقایسه ی ظرفیت منصوبه ی نیروگاهی با پیک بار، راندمان نیروگاه ها ، تلفات شبکه ی توزیع، مدیریت مصرف و بالاخره انرژی های تجدیدپذیر.

اگر بخواهم مورد آخر را که موضوع بحث امروز است تشریح کنم باید بپرسیم در این موارد چقدر کار واقعی کرده ایم. پتانسیل سنجی نقشه ی راه توسعه ی این صنعت، مدل های اقتصادی و مشارکت خارجی، مزیت های صنعتی کشور، مواردی چون الزامات اتصال به شبکه و غیره. این موارد لازمه ی توسعه ی صنعت انرژی های تجدیدپذیر است و یک شبه هم فراهم نمی شود. بیم آن دارم که چنانچه قیمت نفت به ناگهان بالا برود و شرایط مالی فراهم گردد آنوقت همگی شتابان به دنبال قیر و قیف بگردیم. بیایید با هم عهد ببندیم و نگذاریم این هم بشود دریاچه ی ارومیه که در کمال شگفتی همگان یک شبه خشک شد.

توسعه ی هر صنعتی ازجمله انرژی بادی فراتر از منابع مالی را می طلبد. همت می خواهد و شجاعت. شهامت رویرو شدن با واقعیات. قبول کاستی ها و در اولویت قرار دادن منافع ملی. آنگاه است که می توانیم درمقابل گذاشتگان و آیندگان این مرز و بوم سر بالا بگیریم و خجل نباشیم.

این غربی ها کارشان خیلی ایراد دارد ولی معتقدم اگر کاری را درست انجام می دهند خوب است ما نیز درس بگیریم و از آن به نحو مطلوب استفاده کنیم. در سال 2009میلادی دولت وقت انگلستان، تحت فشار افکار عمومی تن به تشکیل کمیسیونی مستقل جهت بررسی دلایل و توجیهات تصمیم دولت مبنی بر حضور نظامی در عراق در سال 2003 شد. این کمیته پس از هفت سال کار مداوم  هفته ی گذشته در گزارشی بالغ بر دو میلیون و ششصد هزار کلمه در سیزده جلد نتایجش را منتشر کرد. محتوای آن منظور نیست بلکه مراد روش کار است.

 پیشنهاد می کنم وزارت نیرو در این زمینه پیش قدم شده و کمیته ای مستقل را مامور به بررسی همه جانبه برای دلایل عدم توفیق در توسعه ی انرژی های تجدیدپذیر نموده تا ظرف دوره ای مشخص پیشنهادات سازنده ای نیز در این زمینه ارائه دهند. این کار واقعا لازم است. بالاخره باید معلوم شود که چرا در شرایطی که هزاران هزار هکتار زمین مستعد برای اجرای نیروگاه بادی در کشور وجود دارد دعوای اصلی هنوز بر سر زمین است!

این پیشنهاد را از این نظر ارائه می دهم که حاصل آن فراتر از نتایج این بررسی خواهد بود. اصولا به لحاظ فرهنگی ما اهل آسیب شناسی نیستیم. همه چیز را می دانیم و همه ی مشکلات و کاستی ها را به حساب ناتوانی قبلی ها می گذاریم. مدیریت ما دچار روزمرگی مفرط است و به برنامه ریزی و آسیب شناسی بها نمی دهد. چون با مشکلاتی مواجه می شویم بلافاصله و شاید به صورت ناخوداگاه به جای اینکه به بررسی عوامل و راه های پیشگیری از آن در آینده بپردازیم دنبال این هستیم که گناه را به گردن چه کسی البته غیر از خودمان، بیندازیم.

من به سهم خود در طول سال ها سعی کرده ام که مدیران را به پرداختن به مواردی چون برنامه ریزی بلندمدت و آسیب شناسی کاستی ها ترغیب نمایم. لیکن در عمل کمتر توفیقی در این زمینه حاصل شده است. البته بد نیست این را بگویم که عموما مدیران قول می دهند نسبت به چنین مواردی در آغاز کار اقدام جدی نمایند، لیکن نمیدانم چرا "چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند".

به وضوح مشهود است که قدرت روزمرگی سیستم قوی تر از خواست قلبی مدیران ماست و کمتر کسی موفق به شکستن این حلقه ی باطل می شود. پرداختن به مواردی از این دست ضروری است تا با رفع موانع راه برای توسعه ی هرچه بیشتر کشور فراهم شود. باشد که با چنین اقدام شجاعانه ای این فرهنگ کی بود کی بود من نبودم را کمی کمرنگ کرده و قبول کنیم که پذیرش کاستی ها پیش شرط موفقیت و توسعه است. لیس فی الدار غیره دیار

تهیه گزارش: سحر خدمتلو
ارسال نظرات قوانین ارسال نظر
لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
از ارسال دیدگاه های نا مرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.
لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
در غیر این صورت، «برق نیوز» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.
نتیجه عبارت زیر را وارد کنید
=
captcha
انتشار یافته: ۵
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۰۴ مرداد ۱۳۹۵ - ۱۷:۱۸
خدا خیرت بده.
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۰۵ مرداد ۱۳۹۵ - ۰۹:۰۳
کاش به جای این همه حدیث و روضه خوندن دو کلمه حرف حساب میزد
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۰۵ مرداد ۱۳۹۵ - ۰۹:۴۲
در سایر حوزه ها نیز این مطالب قابل اطلاق است. این نشان از اشکالات فرهنگی و رفتاری ما طی سالهای گذشته دارد. نگاه خوشبینانه به این موضوع "غفلت ناآگاهانه ملی" و نگاه بدبینانه به این موضوع "خیانت آگاهانه" می تواند نام بگیرد که در هر دو صورت، عملکرد نامطلوب کشور در عدم شکوفایی در حوزه های گوناگون غیر قابل توجیه می نماید.
مریم
Iran (Islamic Republic of)
۰۵ مرداد ۱۳۹۵ - ۱۱:۱۴
احسنت به شما برای انتشار این مطلب.
کارشناس مدیریت
Iran (Islamic Republic of)
۰۶ مرداد ۱۳۹۵ - ۰۸:۳۳
با سلام هرچند متخصصین بزرگی اعم از مهندس ودکتر در وزارت نیرو وتوانیر داریم ولی آقای دکتر اورعی با صداقت دست برروی لزوم حرفه ای شدن مدیریت در وزارت نیرو گذاشته اند این که بد نیست متاسفانه عادت نداریم انتقاذات را با رویکرد مکثبت نگاه کنیم وکمبود مدیران حرفه ای مشکل دستگاه های اجرایی از جمله وزارت نیرو وتوانیر است