پنلهای خورشیدی فرسوده؛ معضل زیستمحیطی در چین
دبیر کل بخش فتوولتائیک در انجمن انرژیهای تجدید پذیر چین– ماه جاری در مقالهای نوشت که مجموع ظرفیت پنلهای خورشیدی فرسوده تا سال ۲۰۳۴ به ۷۰ گیگاوات خواهد رسید و تا سال ۲۰۵۰، میزان پنلهای خورشیدی فرسوده، به ۲۰ میلیون تن یعنی دو برابر وزن برج ایفل خواهد رسید.
به گزارش برق نیوز، طبق آمار آژانس بین المللی انرژی، چین هماکنون میزبان بیشترین تعداد نیروگاههای خورشیدی در جهان است که سال گذشته با مجموع ظرفیت ۸۰ گیگاوات برق تولید کرد. میزان نصب پنلهای خورشیدی در چین تقریبا دو برابر میزان آن در ایالات متحده امریکاست.
بر اساس گزارش بلومبرگ، تقریبا نیمی از ظرفیت نیروگاههای این کشور در سالهای گذشته افزوده شده است. کارشناسان صنعتی همچنین برآورد کرده اند که یک نیروگاه خورشیدی دیگر سال جاری تکمیل خواهد شد که با این امر از رکورد سال ۲۰۱۶ نیز پیشی خواهد گرفت.
این سرعت رو به رشد، تحت تاثیر تصمیم دولت چین است که قصد دارد به ساختارعرضه انرژی این کشور تنوع بخشیده و کشورش را از وابستگی کنونی به سوختهای فسیلی برهاند.
اما مشکل اینجاست که نیروگاهها و پنلهای خورشیدی عمر کوتاهی داشته و دولت چین نیز هنوز برنامهای برای حل این معضل ارائه نکرده است.
طبق اعلام اداره انرژی ایالات متحده امریکا، طول عمر یک پنل خورشیدی ۲۰ الی ۳۰ سال است که بستگی به محیطی دارد که در آن استفاده میشده است. دمای بالای هوا، وزن بار برف یا طوفانهای شنی موجب فرسودگی سریعتر سلولهای خورشیدی، تخریب سطح و یا مدارهای الکتریکی داخلی آن میشود که به مرور از تولید برق این پنلها میکاهد.
تیان مین – مدیر کل شرکت بازیافت نانجینگ فانگرون – بر این باور است که صنعت انرژی خورشیدی همانند یک بمب ساعتی است که تا دو یا سه دهه آینده منفجر شده و محیط زیست را تخریب خواهد کرد. چرا که میزان اتلاف و زباله حاصل از آن بسیار زیاد بوده و بهسادگی هم قابل بازیافت نخواهد بود.
یک پنل خورشیدی شامل فلزاتی نظیر سرب، مس و یک چارچوب آلومینیومی است و سلولهای خورشیدی نیز از سیلیکون کریستال خالص تشکیل شده اند که با لایهای از جنس پلاستیک پوشیده شده است.
در اروپا گزارش شده است که برخی شرکتها جهت احیا و بازیافتِ بیش از ۹۰ درصد موادِ بکار برده شده، از فناوریهای پیشرفتهای استفاده میکنند، اما به گفته این مقام چینی، فروش و توسعه این فناوری در چین با مشکلاتی مواجه است.
نیروگاههای خورشیدی چین غالبا نزدیک مناطق دورافتاده مثل صحرای گبی مغولستان واقع شده است؛ در حالیکه بیشتر صنایع بازیافت در سواحل اقیانوس آرام قرار گرفته اند. به عقیده مین تیان، انتقال و حمل و نقل این پنلهای غول آسا در این مسافتهای طولانی بسیار پرهزینه است.
به گزارش دریک آنلاین و به نقل از ایسنا، یکی از مدیران که نمیخواست نامش فاش شود، گفت:” ما میتوانیم این پنلها را به خاورمیانه بفرستیم جایی که مشتریان ما صراحتا بیان کرده اند که خواهان خرید پنل هایی با کیفیت بسیار بالا نیستند بلکه تنها قیمت پایین آن برایشان مهم است ".
از ارسال دیدگاه های نا مرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.
لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
در غیر این صورت، «برق نیوز» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.