قراردادهای دوجانبه برق نیازمند اصلاح نرخ ترانزیت است
مدیر عامل توانیر گفت: در صورت اصلاح نرخ ترانزیت، قیمت برق برای مصرف کنندگان از آن چیزی که اکنون به طور مستقیم از شبکه خریداری میکنند، اضافهتر نخواهد شد.

به گزارش برق نیوز، آرش کردی گفت : انتقال برق از نیروگاههای بخش خصوصی در بستر شبکهای انجام میشود که نگهداری و توسعه آن هزینه دارد. این شبکه در اختیار توانیر است و باید هزینههای آن را پرداخت کند.
در بهمن ماه ۱۳۹۴ هیات وزیران، وزارت نیرو را مکلف کرد شرایط را برای مشترکانی که برق مصرفی آنها بالای پنج مگاوات است و مایلند همه یا بخشی از انرژی برق مورد نیاز خود را از طریق نیروگاههای متعلق به خود، بورس انرژی و یا قراردادهای دوجانبه با نیروگاهها تامین کنند، فراهم آورد.
به دنبال این مصوبه، وزارت نیرو قراردادهای دوجانبه برق را فعال کرد که در نتیجه عقد قرارداد فروش برق بین نیروگاهها و مصرف کنندگان به صورت مستقیم امکانپذیر شد.
کاهش ۲۰ درصدی هزینههای تولید صنایع از محل برق مصرفی، امکان پرداخت توافقی و منعطف و همچنین تضمین دریافت برق به صورت پایدار و مطمئن توسط مدیریت شبکه از مزایای این طرح است.
نخستین قرارداد دوجانبه فروش مستقیم برق بین نیروگاه شهید منتظری و شرکت فولاد مبارکه اصفهان در آذرماه سال ۹۴ امضا شد که براساس آن ۲۰۰ مگاوات از برق نیروگاه به طور مستقیم به فولاد مبارکه فروخته شد. بعد از این، چند قرارداد دیگر نیز در بورس انرژی برای خرید مستقیم برق انجام شد.
در این ارتباط، «محمدعلی وحدتی» رئیس هیات مدیره سندیکای شرکتهای تولیدکننده برق پیش از این اعلام کرد که قراردادهای دوجانبه امضا شده، اما اکنون همه معاملات دوجانبه متوقف شده است و نیروگاهها ملزم شده اند برق تولیدی خود را فقط به دولت عرضه کنند.
«آرش کردی» مدیرعامل توانیر در این ارتباط گفت: طرح قراردادهای دوجانبه نیاز به اصلاح نرخ ترانزیت برق دارد.
وی با یادآوری اینکه نگهداری و توسعه شبکه برق هزینههایی دارد که باید تامین شود، گفت: برای نرخ ترانزیت برق استانداردهای جهانی تعریف شده که نرخهای کنونی ما با آن فاصله دارد.
مدیرعامل توانیر در پاسخ به این پرسش که در صورت تغییر نرخ ترانزیت، آیا قراردادهای دوجانبه همچنان برای مصرف کنندگان به صرفه خواهد بود؟ گفت: در صورت اصلاح نرخ ترانزیت، قیمت برق برای مصرف کنندگان از آن چیزی که اکنون به طور مستقیم از شبکه خریداری میکنند، اضافهتر نخواهد شد.
انتشار یافته: ۳
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
دقیقا درست نوشتی برق نیوز:
"نخستین قرارداد دوجانبه فروش مستقیم برق بین نیروگاه شهید منتظری و شرکت فولاد مبارکه اصفهان در آذرماه سال ۹۴ امضا شد که براساس آن ۲۰۰ مگاوات از برق نیروگاه به طور مستقیم به فولاد مبارکه فروخته شد."
"نخستین قرارداد دوجانبه فروش مستقیم برق بین نیروگاه شهید منتظری و شرکت فولاد مبارکه اصفهان در آذرماه سال ۹۴ امضا شد که براساس آن ۲۰۰ مگاوات از برق نیروگاه به طور مستقیم به فولاد مبارکه فروخته شد."
کسی که خواب است می شود بیدار کرد ولی کسی خودش زده به خواب نه؟!!!
قرارداد دوجانبه براساس نرخ بازار برق چه سنخیتی و ارتباطی با با تعرفه های مصرف کننده دارند!! وزارت نیرو سالیانه بالغ بر 3500تا 5000 میلیارد تومن هزینه قرارداد های , ECA بیع متقابل توسعه نیروگاهی است(که درسالهای آینده رش چشمگیری خواهد داشت) که در بازار و هزینه ان دیده نمی شود!! و بازار برق بیشتر نقش تامین هزینه سوخت و بهره برداری و بعلاوه سود مورد انتظار(که وزارت نیرو را به ورطه ورشکستگی رسانده) را دارد. اگر قرار باشد صنایع با نیروگاههای که هزینه سرمایه گذاری ان صفر شده قرارداد ببیند هزینه توسعه را چه کسی قراراست پرداخت کند؟ مصارف کشاورزی خانگی یا عمومی؟!! از طرفی، هزینه توسعه و بهره برداری انتقال وتوزیع را چه کسی تقبل نماید ؟!!
خلاصه نیروگاه ها حداکثر بطور متوسط در سال، کیلو وات ساعتی 50 تومن درامد در بازار به ازای تولید انرژی دارند ولی برای صنایع حداقل 60 تا 70تومن (بستگی به هزینه دیماند) هزینه پرداخت انرژی است از طرفی سود عادی نیروگاه از 50 تومن 30 بر کیلووات ساعت است که متوسط 20 تومن بر کیلووات هزینه سوخت می باشد (اگر مدیریت شبکه فراموش نکنند از حساب نیروگاه کسر کنند) نتیجتا بیش از 50درصد سود ان افزایش می یابد. که این اختلاف انگیزه بالایی است برای نیروگاهها که تامین انرژی صنایع را دنبال کنند.
از طرفی هزینه قابلیت اطمینان و ذخیره که 30 درصد هزینه بازار است (که بالغ بر 3000 میلیارد تومان است) از کجا باید تامین شود یا بخشی از این هزینه مربوط به 100هزار گیگاوات ظرفیت که به تولید منجر نمی شود و مازاد تولید است که بعنوان ذخیره و خدمات جانبی آمادگی دریافت می کنند چه کسی باید هزینه آن را پرداخت کند؟؟ که این خود هزینه بالغ بر 2000 میلیارد تومن در سال می باشد. مثلا فرض کنیم اگر 100درصد بار با تولید قرارداد ببندند چه کسی قرار هزینه قابلیت اطمینان و ذخیره را پرداخت کنند چه کسی هزینه سرمایه گذاری را پرداخت کند که این خود جمعا هزینه بالغ بر 6 تا 8 هزار میلیارد تومن در سال می باشد.
بیشتر دوستان و همکاران وزارت نیرو و شرکت محترم شبکه برق ایران به کمک نیروگاههای بخش خصوصی (دوستان سابق)علاقه خاصی به چپاول اموال وزارت نیرو و درامدهای آن دارند که انشالله تا سال 1400 بطور کامل محقق خواهد شد . انشالله
قرارداد دوجانبه براساس نرخ بازار برق چه سنخیتی و ارتباطی با با تعرفه های مصرف کننده دارند!! وزارت نیرو سالیانه بالغ بر 3500تا 5000 میلیارد تومن هزینه قرارداد های , ECA بیع متقابل توسعه نیروگاهی است(که درسالهای آینده رش چشمگیری خواهد داشت) که در بازار و هزینه ان دیده نمی شود!! و بازار برق بیشتر نقش تامین هزینه سوخت و بهره برداری و بعلاوه سود مورد انتظار(که وزارت نیرو را به ورطه ورشکستگی رسانده) را دارد. اگر قرار باشد صنایع با نیروگاههای که هزینه سرمایه گذاری ان صفر شده قرارداد ببیند هزینه توسعه را چه کسی قراراست پرداخت کند؟ مصارف کشاورزی خانگی یا عمومی؟!! از طرفی، هزینه توسعه و بهره برداری انتقال وتوزیع را چه کسی تقبل نماید ؟!!
خلاصه نیروگاه ها حداکثر بطور متوسط در سال، کیلو وات ساعتی 50 تومن درامد در بازار به ازای تولید انرژی دارند ولی برای صنایع حداقل 60 تا 70تومن (بستگی به هزینه دیماند) هزینه پرداخت انرژی است از طرفی سود عادی نیروگاه از 50 تومن 30 بر کیلووات ساعت است که متوسط 20 تومن بر کیلووات هزینه سوخت می باشد (اگر مدیریت شبکه فراموش نکنند از حساب نیروگاه کسر کنند) نتیجتا بیش از 50درصد سود ان افزایش می یابد. که این اختلاف انگیزه بالایی است برای نیروگاهها که تامین انرژی صنایع را دنبال کنند.
از طرفی هزینه قابلیت اطمینان و ذخیره که 30 درصد هزینه بازار است (که بالغ بر 3000 میلیارد تومان است) از کجا باید تامین شود یا بخشی از این هزینه مربوط به 100هزار گیگاوات ظرفیت که به تولید منجر نمی شود و مازاد تولید است که بعنوان ذخیره و خدمات جانبی آمادگی دریافت می کنند چه کسی باید هزینه آن را پرداخت کند؟؟ که این خود هزینه بالغ بر 2000 میلیارد تومن در سال می باشد. مثلا فرض کنیم اگر 100درصد بار با تولید قرارداد ببندند چه کسی قرار هزینه قابلیت اطمینان و ذخیره را پرداخت کنند چه کسی هزینه سرمایه گذاری را پرداخت کند که این خود جمعا هزینه بالغ بر 6 تا 8 هزار میلیارد تومن در سال می باشد.
بیشتر دوستان و همکاران وزارت نیرو و شرکت محترم شبکه برق ایران به کمک نیروگاههای بخش خصوصی (دوستان سابق)علاقه خاصی به چپاول اموال وزارت نیرو و درامدهای آن دارند که انشالله تا سال 1400 بطور کامل محقق خواهد شد . انشالله
متاسفم .
در حال حاضر بیش از ۱۴۰۰ مگاوات قرارداد دوجانبه وجود دارد که از طریق آن نیروگاه های بخش خصوصی مشغول تامین برق صنایع هستند آیا این کار غیرقانونی و خلاف قانون بوده است؟ لطفا برق نیوز که چنین کامنتی(کامنت اول ) را منتشر می کند و به راحتی به شخصیت های حقیقی بدون داشتن هیچ حرف مستدل اجازه توهین می دهد راجع به غیر قانونی بودن آن توضیح دهد .
در حال حاضر بیش از ۱۴۰۰ مگاوات قرارداد دوجانبه وجود دارد که از طریق آن نیروگاه های بخش خصوصی مشغول تامین برق صنایع هستند آیا این کار غیرقانونی و خلاف قانون بوده است؟ لطفا برق نیوز که چنین کامنتی(کامنت اول ) را منتشر می کند و به راحتی به شخصیت های حقیقی بدون داشتن هیچ حرف مستدل اجازه توهین می دهد راجع به غیر قانونی بودن آن توضیح دهد .
از ارسال دیدگاه های نا مرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.
لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
در غیر این صورت، «برق نیوز» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.