بزرگترین مخترع تجهیزات الکتریکی در جهان

به گزارش برق نیوز، معلم با صدایی خشن گفت: توماس، تو همیشه همینطور احمق خواهی بود؟

شاگرد بیچاره از تاثیر این حرفِ تند و تلخ، سر به پیش انداخته بنای گریه کردن گذاشت. وقتی که به خانه برگشت هنوز مغموم و محزون بود. مادرش از شنیدن سرگذشت فرزند سخت برآشفت و شتاب زده به مکتب دوید و به معلم گفت: گمان نمی‌کنم پسر من از تو احمق‌تر باشد. بعد از این توماس به درس‌های شما محتاج نیست.

این ابتدای کار یک مخترع مشهور بود که اکتشافات حیرت بخش او در سده بیستم، در عصر ایجاد و اختراع تعجب و شگفتی دانشمندان را برانگیخت. توماس آلوا ادیسون توانست در مدت زندگی خویش بیش از ۲ هزار و ۵۰۰ امتیاز اختراع را در آمریکا، بریتانیا، فرانسه و آلمان به نام خود ثبت کند. این رقم در نوع خود حیرت انگیز و باورنکردنی است.

گرامافون، دیکتافون، کینتوسکوپ (نوعی دستگاه نمایش فیلم)، دهنی ذغالی تلفن، ماشین تکثیر، میکروفن، دینام موتور و لاستیک مصنوعی از جمله وسایلی هستند که به دست ادیسون و همکارانش ابداع یا اصلاح شدند. توماس همواره می‌اندیشید که اشیای پیرامونش چگونه کار می‌کنند، پس فکر می‌کرد که چگونه می‌تواند کاری کند که آن‌ها کارکردی بهتر داشته باشند. ادیسون معتقد بود که اختراع یک درصد الهام گرفتن و ۹۹ درصد پشتکار و جدیت است. همین پند حکمت آمیز ادیسون بود که او را به شهرت جهانی رسانید. توماس ادیسون در ۱۸۷۴ میلادی در آمریکا چشم به جهان گشود و در آنجا خبرنگار روزنامه شد و سپس خود مستقل دست به انتشار روزنامه‌ای زد به طوری که همه سازمان این روزنامه در کامیونی جا داشت و این ماشین هم آزمایشگاه، چاپخانه و هم اداره روزنامه اش بود. در این کارگاه متحرک بود که نیروی برق نظرش را جلب کرد و او را به آزمایش و تحقیق وا داشت.

با اختراع تلگراف، توماس تمام همت خود را به کار گرفت تا دستگاهی را اختراع کند که بی واسطهِ کارگر، اخبار را با سیم دومی به طرف مقابل برساند. در ۱۸۸۶ میلادی کارخانه و آزمایشگاهی در منزل خود بر پاداشت که بعد‌ها مشهور شد در آنجا به مدت ۴۵ سال باقی عمر را به تفکر و اختراع پرداخت. تمامی اختراعات او در آسان کردن زندگی آدمی، اثری فراوان داشته است. چراغ برق که توماس سال‌ها بر سر آن رنج فراوان کشید و با همه دشواری‌هایی که پیش آمد، توانست در این راه موفق شود و به جهان روشنایی بخشد. کینتوسکوب از ابداعات او به شمار می‌رود که در نتایج آن سینما به وجود آمد. این مخترع بزرگ از ناشنوایی نیز رنج می‌برد، اما هیچگاه دست به شکوه برنداشت و برای رضایت خود می‌گفت: این خاموشی به من قوت قلب می‌بخشد.

ادیسون همواره تصمیم داشت تا محل کار خود را گسترش دهد و محیطی باز برای انجام آزمایشاتش فراهم آورد، سرانجام در ۱۸۷۶ میلادی در منطقه منلوپارک نیوجرسی یک لابراتوار پژوهشی مجهز بنیاد نهاد. آزمایشگاه منلو پارک نخستین مؤسسه‌ای بود که با هدف تولید و تکمیل ابداعات علمی برپا شد و آن را باید نمونه اولیه آزمایشگاه‌های تحقیقاتی بزرگی دانست که از آن پس تمام صنایع مهم در کنار کارگاه‌های خود ایجاد کردند. در واقع تأسیس این آزمایشگاه سرآغازی شد تا او در فعالیت‌های مختلفش موفق شود. روزنامه‌ها ادیسون را جادوگر منلوپارک لقب دادند.

بشر همواره در این فکر بوده که وسیله‌ای داشته باشد تا بتواند با آن صدا را ضبط کند. لئون اسکوت مارتین‌ویل فرانسوی و دیگران از نخستین افرادی به شمار می‌رفتند که در این زمینه تحقیقاتی کرده و گام‌هایی در این راه برداشته بودند، اما دستگاه‌های آن‌ها قابل استفاده نبود، زیرا تنها با یک دور گوش دادن، صدای ضبط شده از میان می‌رفت. سرانجام ادیسون در ۱۸۷۷ میلادی موفق به ساخت وسیله‌ای شد که می‌توانست صدا را ضبط و ۲ تا سه بار پخش کند. ضبط صوت ادیسون که فونوگراف (آوانگار) نام گرفته بود، ساختمانی ساده داشت.

چندی بعد با اختراعات جدید در آمریکا، والیس یکی از صنعتگران آمریکایی نوعی چراغ برق را روانه بازار کرد که نمونه‌ای از آن به دست ادیسون رسید. این چراغ الکتریکی ابتدایی بازده پایینی داشت، زیرا مصرف برق آن زیاد و عمر ذغال‌هایش کم بود. با این وجود، ادیسون که به اهمیت اختراع والیس پی‌برده بود، تصمیم گرفت آن را اصلاح کند و به جای ذغال ماده مناسب تری بیابد که با برق کمتر، مدت طولانی تری روشنایی بدهد و به مرور زمان نسوزد و از میان نرود. پس از یک سال تلاش بی‌وقفه و آزمایش صد‌ها ماده گوناگون، سرانجام ادیسون و همکارانش توانستند با خالی کردن هوای داخل حباب و استفاده از نخ معمولی کربونیزه (ذغالی‌شده) لامپی بسازند که تا ۴۰ ساعت نور بدهد. این موفقیت ادیسون، موجب شد تا آن‌ها با پشتکار بیشتری به تحقیقات خود ادامه دهند و زمانی که موفق شدند عمر متوسط چراغ برق را به ۵۰۰ ساعت برسانند، ادیسون تشخیص داد که زمان مناسب برای نمایش آن فرا رسیده است. او از روزنامه‌نگاران و صاحبان سرمایه دعوت کرد تا برای دیدن اختراع جدیدش به منلوپارک بیایند. به دستور او آزمایشگاه و اطراف آن را با صد‌ها لامپ برق آراستند به طوری که محوطه منلوپارک و جاده منتهی به آن غرق در نور شده بود. منظره لامپ‌های نورانی، بازدیدکنندگان را به شدت تحت تأثیر قرار داد؛ به طوری که وقتی ادیسون نقشه خود را برای تأسیس یک کارخانه بزرگ الکتریسیته در نیویورک مطرح کرد، پیشنهادش با استقبال گرم سرمایه‌داران حاضر روبه رو شد. ۲ سال پس از نمایش عمومی لامپ الکتریکی، ساختمان کارخانه مرکزی تولید برق موسوم به ایستگاه پرل استریت به پایان رسید و در چهارم سپتامبر همان سال نخستین سیستم توزیع نیروی الکتریسیته در جهان با قدرت ۱۱۰ ولت و ۵۹ مشتری به دست ادیسون گشایش یافت.