از بن بست در انتخاب جایگزین رخشانی مهر تا انحراف در مسیر شایسته گزینی

وزارت نیرو در انتخاب جایگزین غلامعلی رخشانی مهر به بن بست رسید و فراخوان مجدد صادر کرد. غیرشفاف بودن مسیر شایسته گزینی در وزارت نیرو، دخالت دفتر وزیر در انتخاب ها، لابی‌های سیاسی و عدم احراز شرایط مندرج در فراخوان‌ها را می‌توان از جمله دلایل فرسایشی شدن تعیین مدیران عامل جدید برشمرد. از وزیری که پرچم اصلاحات را نمایندگی می‌کند و بر مسلک مرادش بیطرف می‌چرخد انتظار می‌رود اجازه دهد خود صنعت برقی‌ها به دوران احمدیان‌ها برگردند و خود بر خود مدیریت کنند.

سرویس صنعت برق نیوز: سایت وزارت نیرو بعد از گذشت حدودا شش ماه از انتشار فراخوان اولیه انتخاب شایسته گزینی برای مدیرعاملی شرکت توزیع نیروی برق استان سیستان و بلوچستان، فراخوان دوباره‌ای صادر کرد. به نظر می‌رسد شایسته گزینی وزارت نیرو در چند استان به بن بست رسیده و نتوانسته اند گزینه‌های مورد نظر خود را انتخاب نمایند.

غیرشفاف بودن مسیر شایسته گزینی در وزارت نیرو، دخالت دفتر وزیر در انتخاب ها، لابی‌های سیاسی و عدم احراز شرایط مندرج در فراخوان‌ها را می‌توان از جمله دلایل فرسایشی شدن تعیین مدیران عامل جدید برشمرد.

ماجرای شایسته گزینی وزیر هم از آن ماجرا‌هایی است که نمی‌دانیم دم خروسش باور کنیم یا قسم حضرت عباس آنرا! از یک طرف حتی در انتخاب مدیران روابط عمومی شرکت‌های کوچک وسواس شایسته گزینی و رعایت چارچوب‌های مدرن را دارند و از طرف دیگر هر سمتی که میلشان بکشد را بدون فراخوان تعیین تکلیف کرده و مدیران مورد نظرشان را منصوب می‌کنند.

فراخوان شایسته گزینی با ایجاد شرایط به مدیریت رسیدن شایسته‌ها کاملا فرق دارد. در سیستمی که منجر به انتخاب شایسته‌ها شود هر فردی می‌تواند بر اساس لیاقت، توانمندی و تلاشی که دارد به درجات بالای مدیریتی رسیده، ولی در فراخوان‌های شایسته گزینی می‌تواند با لابی‌های سیاسی راه چند ساله را یک شبه طی کرده و بر صندلی مدیریتی جلوس نماید که حداقل بیشتر از تعداد انگشتان دو دست افرادی وجود دارند که از وی محق ترند.
‌
نمی‌دانم چرا هر وقت خواسته ایم از خارجی‌ها کپی کنیم آنرا به بدترین شکل ممکن پیاده کرده ایم! هنور ماجرای خصوصی سازی در صنعت برق و فجایع ناشی از آن فراموش نشده و زخم برداشتن یارانه‌های انرژی در یک دهه گذشته بر تن این صنعت التیام نیافته که فراخوان‌های شایسته گزینی وزیر نیرو رو شد تا نه تنها راه رفتن کبک نیاموزیم که راه رفتن خود هم فراموش کنیم.

داشتم فراخوان مجدد وزارت نیرو برای انتخاب جایگزینی رخشانی مهر، معاونت فعلی هماهنگی توزیع توانیر را می‌خواندم و بی اختیار به این فکر افتادم که کسی که قرار است شرکت‌های توزیع سراسر کشور را مدیریت کند چطور نتوانسته در شرکت قبلی اش یک نفر که جایگزینش شود پرورش دهد؟ مگر یک مدیر به تنهایی می‌توانسته است به موفقیت‌های دست یابد، ولی معاونان و زیردستانش در آن شریک نبوده باشند و چرا وی که بعنوان چهره‌ای مورد اعتماد بدون فراخوان شایسته گزینی در این سمت قرار گرفته است نتوانسته است برای جایگزینش مدیری بپروراند.

اگر مشکل از رخشانی مهر‌ها نیست پس یا کارکنان زیردستشان ضعیف بوده و یا اراده‌ای خارج از مجموعه صنعت برق درتلاش است تا برای این صنعت تصمیم گیری کرده و مدیرانی بر آن‌ها بگمارد که با معیار‌های شایستگی صنعت برق تفاوت دارد.

اثر انتخاب یک مدیرعامل کوچک و ضعیف به مراتب بیشتر از مجموع اختلاس‌هایی است که سالانه در صنعت برق رخ می‌دهد و کسی هم جرات انتشار آن‌ها را ندارد. صحبت از مدیریت‌های جهانی و متد‌های روز آن در صنعتی که حتی معاون توانیرش نمی‌تواند برای جایگزینی خودش مدیری انتخاب نماید عبث و بیهوده است.

نه تنها سیستان و بلوچستان که در دیگر استان‌های فراخوان زده نیز به بن بست انتخاب مدیر رسیده اند. قبلا هم نوشتیم که خیلی‌ها حاضر نیستند در این فراخوان‌های نمایشی شرکت کنند و شما مجبورید با تغییر شرایط، حلقه انتخاب را گسترده‌تر نمایید چیزی که اکنون در سیستان و بلوچستان رخ داد. باز کردن حلقه انتخاب یعنی پایین اوردن کیفیت مدیرعامل انتخابی یا انتصابی.

این روز‌ها از دخالت دفتر وزیر در انتخاب‌ها به کرات صحبت می‌شود. دخالتی که منجر به بروز بی اعتمادی در بدنه کارشناسی و حتی مدیریتی صنعت برق شده است و از آن به دیکتاتوری پنهانی یاد می‌شود که هرآنچه اراده کنند بر این صنعت تحمیل خواهند کرد. انگار باز هم باید دو سال دیگر بگذرد و کار به جایی رسد که وزیر بعدی اولین دستوری که در بدو ورودش به کابینه می‌دهد برداشتن همین فراخوان‌های شایسته گزینی باشد.

از وزیری که پرچم اصلاحات را نمایندگی می‌کند و بر مسلک مرادش بیطرف می‌چرخد انتظار می‌رود اجازه دهد خود صنعت برقی‌ها به دوران احمدیان‌ها برگردند و خود بر خود مدیریت کنند. از زمان نامجو به بعد روز به روز صنعت برق تضعیف‌تر شده و بدانجا رسیده است که شخصی در سایه بر پیکر نحیف صنعتی که روزگاری سرآمد صنایع ایران بود بتازد و ته مانده آنرا بر باد دهد. صنعت برق را به اهلش واگذارید و مطمئن باشید بخش خصوصی و دولتی واقعی آن دلسوزتر از هر کسی به آنند.

لینک کوتاه