جهان در مسیر گرمایش خطرناک

گزارش جدید با عنوان "تغییرات آب و هوایی 2014: کاهش تغییرات آب و هوایی" توسط 235 مولف از 58 کشور جهان تهیه شده و به تجزیه و تحلیل یک هزار و 200 سناریو آب و هوایی پرداخته تا الزامات اقتصادی، تکنولوژیکی و ساختاری مورد نیاز برای تحقق اهداف آب و هوای جهانی را بررسی کند.

بر اساس این تجزیه و تحلیل، گزارش دریافته است که تحقق هدف افزایش دمای جهان به میزان دو درجه سانتیگراد - حد ایمنی که بسیاری از کارشناسان مد نظر دارند - نسبت به دوران پیش از انقلاب صنعتی نیازمند کاهش انتشار گازهای گلخانه ای به میزان 70 درصد در مقایسه با آمار سال 2010 تا اواسط قرن حاضر و دستیابی به انتشار نزدیک به صفر تا سال 2100 است.

در بازه زمانی 2000 تا 2010 انتشار جهانی گازهای گلخانه ای معادل 10 میلیارد تن دی اکسید کربن افزایش یافته است. نیمی از تمام انتشار گازهای گلخانه ای حاصل از فعالیت های انسان بین سال های 1750 و 2010 طی 40 سال آخر رخ داده است. میزان دی اکسید کربن اتمسفر زمین برای نخستین بار از 402 ذره در میلیون - بیش از هر زمان دیگری در 800 هزار سال گذشته - عبور کرده است. دی اکسید کربن یکی از گازهای گلخانه ای با طول عمر بالا محسوب شده که می تواند قرن ها در اتمسفر باقی بماند.

سناریوها نشان می دهند شانس احتمالی برای محدود کردن افزایش دمای جهان به دو درجه سانتیگراد در صورتی که انتشار گازهای گلخانه ای جهانی به میزان 40 تا 70 درصد کاهش یابد، وجود دارد. به گفته هیات بین دولتی تغییرات آب و هوایی، اهداف دمایی کمتر بلندپروازانه نیز نیازمند کاهش انتشاری مشابه با اهداف بلندپروازانه هستند. در حقیقت، علم پیام روشنی را به ما ارائه می کند: برای پیشگیری از تداخل در سیستم آب و هوایی نیازمند دوری از جریان های انتشار فعلی هستیم.

این در شرایطی است که اتخاذ اقدام هایی در راستای ارتقا بهره وری انرژی از طریق استاندارهای بهره وری ساختمان ها و وسایل نقلیه می توانند نقش چشمگیری در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای بدون آسیب رساندن به کیفیت زندگی مردم ایفا کند. این در شرایطی است که تولید و راه اندازی فناوری های انرژی تجدیدپذیر مانند باد و خورشید نیز ارزان تر شده اند.

گزارش هیات بین دولتی تغییرات آب و هوایی بر اهمیت رسیدگی فوری به منابع انتشار گازهای گلخانه ای تاکید دارد که می تواند کاهش گرمایش را موجب شده و همچنین منافعی را برای سلامت انسان و آثار زیست بوم به همراه داشته باشد. برخی مطالعات اخیر نشان داده اند رسیدگی به آلاینده های آب و هوایی با طول عمر کم شامل دوده کربن سیاه، متان، ازن تروپوسفری و هیدروفلروکربن ها می تواند مزایای آب و هوایی چشمگیری در آینده نزدیک به همراه داشته در شرایطی که سلامت انسان، امنیت غذایی و امنیت انرژی را نیز بهبود می بخشد.