نامه سرگشاده و تند یک پیشکسوت به سندیکای صنعت برق ایران

به گزارش برق نیوز، یک پیشکسوت صنعت برق، فریدون محمودیان در نامه‌ای سرگشاده و انتقاد آمیز به سندیکای صنعت برق ایران نوشت:

 

با عرض سلام، این نامه سرگشاده و انتقادآمیز را در پی آگاهی از برخی اقدامات مخالف آرمان‌های اولیه و درواقع ضد صنعتی سندیکای صنعت برق، جهت استحضار و متعاقباً درخواست انجام اقدامات مقتضی حضورتان تقدیم می‌نمایم.

سندیکای صنعت برق در سال‌های اخر دهه ۷۰ با بشاراتی امیدبخش تأسیس گشت؛ اما آرام‌آرام هدف خود را که رسیدن به آرمان‌های متعالی در جهت توسعه صنعت بود، تغییر داده، به بیراهه کشاند. این کج‌روی‌ها مرا بران داشت تا به‌نقد پاره‌ای از سیاست‌های کنونی سندیکا بپردازم.

یادآوری: در سالیان گذشته تعدادِ انگشت‌شماری شرکت‌های فعال و تأثیرگذار در بخش خصوصی کشور، که به تولید محصولات صنعت برق و خدمات فنی- مهندسی اشتغال داشتند؛ اما بعد از مدتی همگی با موانعی شدید درراه توسعه از قبیل مقررات تبعیض‌آمیز، ایجاد فله‌ای شرکت‌های خصولتی-خودمانی و رشد رانت‌خواری و فساد سیستماتیک در رنج و فشار قرار گرفتند. در چنین فضایی اراده بر این شد تا به‌منظور ایجاد شفافیت و بسترسازی درزمینه‌ی اصلاح و توسعه پایداراین صنعت در کشور، در چارچوب یک نهاد غیردولتی و مستقل در مسیر دستیابی به اهداف ملی، تأمین امنیت سرمایه گزاری و تشویق به فعالیت صنعتی گام بردارند. هزار افسوس که آن آهنگ نویدبخش چنین به ناله حزن‌آلود مبدل شد.

گمان می‌برم که آن ایده آل‌ها و ارزش‌ها به دلایل زیر فراموش شدند:

- جاه‌طلبی مفرط، تمامیت خواهی و بزرگنمائی، که حتی انتخاب نام غلو آمیز و بی‌منطق "سندیکای صنعت برق ایران" نشانه‌ای ازان بود، کماانکه در آغاز وزارت نیرو به‌درستی با این نام‌گذاری، به‌صورت غیررسمی ابراز مخالفت نمود. ولی بعد از بی‌خاصیت شدن سندیکا و تبدیل آن به ملغمه‌ای از اعضای غیر متجانس و تحت کنترل دولتی، از مخالفت جدی با آن صرف‌نظر نمودند.

- انتخاب استراتژی رشد سریع کمی در برابر توسعه پایدار کیفی حرفه‌ای با جذب و پذیرش تعداد زیادی شرکت خصولتی - خودمانی به‌عنوان عضو، که طبیعتاً خواسته‌هایی کاملاً متفاوت با اهدافِ ارزشی و در پاره‌ای موارد عملاً در تضاد باایدال‌های بنیان‌گذاران بود.

- تحت‌الشعاع قرار گرفتن اهداف اصلی و ارزشی در مقابل دل‌خوشی برخی، نسبت به درآمد‌های ناشی از تکثر اعضاء بانفوذ و برخورداری از امکانات مالی ایشان، ازجمله شرکت دولتی مپنا که ازنظر ابعاد مثابه یک وزارتخانه بوده و به‌هیچ‌وجه دغدغه‌های شرکت‌های کوچک و متوسط بخش خصوصی عضو سندیکا را نداشته است.

- ایجاد واحد‌های پول‌ساز و تبلیغاتی مانند سیستم داوری و نشریه ستبران.

- شائبه منفعت‌جویی برخی از افراد که برای دست‌یابی بیشتر به رانت‌ها، مصرانه در پی کسب عنوان عضویت در مدیریت سندیکا بودند.

- و ...

امید برآورده نشده آن بود که سندیکا به‌عنوان نماینده بخش خصوصی صنعت برق و تلاشگران انگشت شمار آن، در مواجهه با خودکامگی و فساد ضد صنعتی قدرتمند و پرنفوذ، به افشاگری و مقابله بپردازد و نه انکه، خدای‌ناکرده این نهاد تبدیل به دفتر لابی‌گری برای تبانی برخی افراد گردد. ایجاد ارگان‌هایی پول ساز وتبلیغاتی داوری و نشریه ستبران، هرچند که اگر این دو ارگان مهم به بیراهه نمی‌رفتند می‌توانستند منشأ اثرات بسیار خوب و سازنده برای صنعت برق بوده و برای سندیکا هم وجاهت قانونی همه‌جانبه ایجاد کنند و دستیابی به اهداف و ارزش‌های اولیه بنیان‌گذاران را تسریع‌کنند؛ که متاسفانه چنین نشد!.

 

منبع: پایگاه اطلاع رسانی صبا