تعیین استقامت عایقی تجهیزات پست+دانلود

به گزارش "برق نيوز"  همانطوری که در صنعت برق از هادی‌ها به منظور هدایت جریان الکتریکی در مسیر‌های مورد نظر نظر استفاده می‌نمایند، از عایق‌ها نیز جهت ممانعت از هدایت جریان در مسیر‌های ناخواسته بهره برداری می‌شود. مواد عایق مورد استفاده در صنعت برق از لحاظ حالت فیزیکی به جامد، مایع و گاز تقسیم می‌شوند. هوا یکی از معمول‌ترین و مهم‌ترین عایق‌های گازی مورد استفاده در پست‌های فشار قوی است و از این نظر شناخت خواص الکتریکی آن حائز اهمیت است. استقامت الکتریکی یک عایق تنها ملاک انتخاب آن به شمار نمی‌رود. بلکه بسته به موقعیت خصوصیات دیگری از عایق نظیر قابلیت هدایت حرارت، استقامت مکانیکی، ظرفیت حرارتی و ... نیز دارای اهمیت هستند. شکست الکتریکی در عایق‌ها به پارامتر‌های متعددی بستگی دارد از جمله:

- دامنه، شکل موج، مدت اثر، لحظه اعمال، پلاریته، سرعت و توزیع میدان الکتریکی.

- حالت فیزیکی عایق

- شرایط محیطی (دما، فشار هوا، رطوبت، آلودگی و ...)

کیفیت توزیع میدان الکتریکی در پدیده شکست عایق دارای اهمیت زیادی است. هر چه شکل میدان ناهمگون‌تر باشد شکست در ولتاژ‌های کوچکتری رخ می‌دهد. شکل میدان با آرایش الکترود‌ها مشخص می‌شود. در یک پست فشار قوی تنوع زیادی از نظر آرایش الکترودی وجود دارد.




هماهنگی عایق در یک سیستم به دو روش انجام می‌شود:

- روش مرسوم

- روش آماری


 روش مرسوم هماهنگی عایق

در تجهیزات پست که عمدتا شامل عایق‌های غیر قابل برگشت از نوع جامد و مایع می‌باشند به دلیل عدم امکان آزمون به تعداد زیاد که لازمه روش آماری است، اجرای این روش امکان نداشته و لذا از روش مرسوم استفاده می‌شود. این روش ساده‌تر از روش آماری است. اساس این روش بدین صورت است که ابتدا حداکثر اضافه ولتاژ‌هایی که در سیستم ممکن است ظاهر شوند، محاسبه شده و یا تخمین زده می‌شود. سپس با در نظر گرفتن یک حاشیه ایمنی حداقل استقامت عایق تجهیزات را به دست می‌آورند.

این برای وضعیتی است نخواهیم از تجهیزات حفاظت کننده‌ای نظیر برقگیر استفاده نماییم. در غیر این صورت (اگر برقگیری به کار گرفته شود، سطوح حفاظتی برقگیر (SIPL , LIPL) به ازای اضافه ولتاژ‌های احتمالی ملاک عمل برای محاسبه استقامت عایق تجهیزات خواهند بود. حاشیه ایمنی در این روش به منظور پوشاندن عدم قطعیت‌های اجتناب ناپذیر در برآورد اضافه ولتاژ‌های سیستم و تعیین سطوح عایق تجهیزات در نظر گرفته می‌شود. جداول نمایش داده شده مقادیر پیشنهادی از طرف IEC را نشان می‌دهد. باید توجه داشت که در حالت کلی اضافه ولتاژ ظاهر شده در ترمینال‌های وسیله تحت حفاظت برقگیر بیش از سطوح حفاظتی برقگیر است.

دو عامل در این مسئله دخالت دارند: افت ولتاژ در هادی‌هایی که برقگیر را به سیستم فاز و شبکه زمین پست وصل می‌کنند و پدیده انعکاس موج در حد فاصل برقگیر و تجهیز تحت حفاظت.

برای دانلود فایل کامل لینک زیر را کلیک نمایید