روش جدیدی برای تولید و ذخیره هیدروژن / مواد جدید نانوکامپوزیتی

سوختهای فسیلی همچون بنزین و گازوئیل که پایه اصلی آنها را هیدروکربن تشکیل می‌دهد، به عنوان یکی از عوامل اصلی در ایجاد آلودگی و بر جای گذاشتن ردپای کربنی (Carbon Footprint) بر محیط زیست شناخته شده‌اند.
 اما خوشبختانه از سال ۱۹۷۰ میلادی به بعد، هیدروژن به عنوان یک سوخت جایگزین مناسب و با آلودگی بسیار کمتر به دنیا معرفی شد. اگر چه تا کنون تحقیقات بسیاری بر روی منابع تجدیدپذیر مختلف من جمله هیدروژن صورت گرفته است اما این سوخت پاک به دلیل مشکلات و مخاطراتی که در تولید و ذخیره آن وجود دارد کمتر مورد توجه واقع شده است. خبر خوش آنکه تحقیقات اخیر محققان در آزمایشگاه ملی لارنس برکلی (Lawrence Berkeley National Laboratory) متعلق به دپارتمان انرژی آمریکا (DOE) به ثمر نشسته و موفق شده‌اند روش جدیدی برای تولید و ذخیره هیدروژن ابداع نمایند.
هیدروژن سوختی تجدیدپذیر و بسیار پاک می‌باشد و در صورتیکه دو مشکل اصلی آن یعنی دسترسی آسان و ذخیره سازی ایمن آن مرتفع گردد می‌تواند در کاهش آلودگی هوا بسیار مؤثر واقع گردد. اخیراً یک تیم تحقیقاتی در آزمایشگاه ملی لارنس برکلی متعلق به دپارتمان انرژی ایالات متحده آمریکا (DOE) به مواد جدید نانوکامپوزیتی دست یافته‌اند که کمک شایانی به ذخیره هیدروژن نموده است.

 این ماده کامپوزیت از نانوذرات منیزیم که در میان ماتریسی از پلی متیل متاکریلات (پلمیری متعلق به خانواده پلکسی گلاس) پاشیده شده‌اند تشکیل شده است. این ماده نانوکامپوزیت که از انعطاف بسیار زیادی برخوردار است قادر به جذب و آزادسازی هیدروژن در دمای معمولی بوده و منجر به اکسید شدن فلزات نمی‌شود. نتایج حاصل از این تحقیق قطعاً منجر به بهبود طرحهای ذخیره هیدروژن، باتری‌های هیدروژنی و پیل های سوختی هیدروژنی خواهد شد.
 این برای نخستین بار است که دانشمندان  موفق به ساخت مواد نانوکامپوزیت شده‌اند که قادر است بر باتری‌هایی که ترمودینامیک هستند و ماهیت جنبشی دارند برتری یابد.