شاعر معاصر ایران: پست‌های برق فشار قوی بعضی فرودگاه‌ها کار من است!

وی در گفت‌وگویی با يكی از خبرگزاری ها به اين نكته نيز اشاره كرده است:
 
آقای امینی! کی و کجا متولد شدید؟
 
من دی ماه 1342 در محله سلسبیل تهرام متولد شدم. محله‌ای که این روزها به خیابان رودکی معروف است ولی از آنجا چیزی یادم نمی‌آید. دو ساله بودم که خانواده از این محل نقل مکان کرده و در جنوب تهران ساکن می‌شوند. به همین علت، زندگی و بزرگ شدن من در نازی آباد گذشت. تقریبا 15 ساله بودم که انقلاب شد. دانش‌آموز سال دوم هنرستان بودم.
 
پدرتان چه کاره بودند؟
 
پدرم تحصیلات حوزوی داشت و روحانی بود ولی لباس نمی‌پوشید.
 
چند خواهر و برادر هستید؟
 
چهار برادر بودیم و سه خواهر. یکی از برادرانم که دو سال از من بزرگ‌تر و نظامی بود در یکی از مانورهای ارتش در دریاچه سد لتیان غرق شد. الان یک برادر بزرگ‌تر از خودم دارم و یکی هم کوچک‌تر. به همین ترتیب دو خواهر بزرگتر و یک خواهر کوچک‌تر.
 
از دوران تحصیلات دبیرستان و دانشگاه بگویید...
 
من هنرستان رشته برق صنعتی خوانده‌ام. دوست داشتم ادبیات بخوانم اما برادر بزرگ‌ترم گفت باید هنرستان بروی! با اینکه علاقه نداشتم راهی هنرستان شدم. از همان قبل از انقلاب کار فنی هم می‌کردم و با ورودم به هنرستان هم حرفه‌ای تر آن را دنبال کردم. حدود 20 سال در این فضا به طور حرفه‌ای کار می‌کردم. پست‌های برق بعضی فرودگاه‌ها کار من است.
 
کدام‌شان؟!
 
فرودگاه‌های اصفهان، بوشهر حتی مرکز آموزش دانشکده هواپیمایی در همین مهرآباد را من کار کرده‌ام. علاوه بر آن در تعدادی از شرکت‌های صنعتی کار کرده‌ام. در کنارش ادبیات را هم دنبال می‌کردم.
 
دانشگاه چه خواندید؟
 
سال 60 دیپلم گرفتم. زمان دانشگاه رفتن ما مصادف با انقلاب فرهنگی تعطیل شدن دانشگاه‌ها شد. سال 76 که سربازی‌ام هم تمام شده بود وارد دانشگاه آزاد شدم و لیسانس ادبیات را سه ساله گرفتم. علاقه زیادی به ادبیات داشتم. بعد هم وارد دوره فوق‌لیسانس ادبیات دانشگاه تهران شدم. آن الان هم در دانشگاه قم مشغول کار بر روی تز دکتری هستم. سوای این مسائل با مطبوعات هم به طور حرفه‌ای کار می‌کردم و سابقه همکاری با نشریاتی مثل گل آقا، سروش، روزنامه اطلاعات، همشهری، جام جم و خیلی از مجلات را دارم...