طنز ماشین علمی- خاطرات یک داور کنفرانس برق

سرویس علمی برق نیوز:راستش اگر کسی بپرسد که اصلا چرا عنوان این پست را "ماشین علمی” گذاشتم، بايد بگويم از اولش برای خودم هم مبهم بود. شايد چيزی در مایه های استعاره يا تشبیه و شايد هم توهم بنده باشد. در ذهن غبار آلود و متوهم بنده، علم مثل يک ماشین است؛ يعنی مداوما فکر می کنم که وظيفه و هدف خاصی دارد. مثلا همين اتوموبیل قشنگ بالا را ببينيد، وظيفه اش رساندن سريع ما به مقصد است.

يکی از مواقعی که ذهن بنده خيلی به ياد ماشين می افتد، هنگامی است که موعد کنفرانس خيلی مهمی در صنعت برق نزديک باشد و بنده هم به لحاظ تفکر ماشينی خوبم به عنوان داور مقالات انتخاب شوم.

داور شدن در يک کنفرانس برای بنده همانند بازديد از يک نمايشگاه ماشين است. با اين حال از آنجا که ذهن متوهم و بدبينی دارم هميشه فکر می کنم که ماشينهايي که به بنده نشان داده می شود، يکجورهايي مشکل دارند. نه اينکه بگویم مثلا خدای ناکرده مثل شکل بالا به جای موتور خر دارد، ولی خوب بگذاريد با چند جمله وضعيت دردناکم را توصيف کنم:

در داوری مقالات يک کنفرانس، اين تصور به ذهنم رسوخ کرد که دو مقاله با مطالب مشابه (شامل عکس و فرمول و ساير خرت و پرتها) ولی عناوين و نویسندگان مختلف برای بنده ارسال شده است. اول فکر کردم که حتما اشتباه لپی بوده ولی بعدا و با راهنماييهای دبيرخانه کنفرانس منوجه شدم که يکی از مقاله ها يک صفحه بيشتر بوده و در پاورقيهايش هم به معادل انگليسی لغات قلمبه و سلمبه ارجاع کرده است. بعدا هم وقتی ديدم که هر دو مقاله در کتاب کنفرانس چاپ شده، به جان آن خانم دبیرخانه کنفرانس  که بنده را ار چنين خطای فاحشی نجات داده بود کلی دعا کردم…

- در يک کنفرانس، مقاله خطيری را داوری کردم که نويسنده اش رسالت مهم "شير فهم نمودن” يکی از مقالات ارائه شده در کنفرانس قبلی را احساس کرده و  لذا  همان مقاله را با تکنولوژی بالاتری (استفاده از فتوشاپ به جای ورد)  و  تحت برند معتبر خودش ارسال کرده بود! البته به نظر می رسد که بنده در هنگام داوری آن مقاله از خود بيخود شده و با عقلانيت ناخودآگاه خود آن را اکسپت کردم. نهايتا هم با مشاهده چاپ مقاله اين شک بنده برطرف شد و متوجه شدم که  نوعی عقلانيت ناخودآگاه جمعی بر رفتار همه ما حاکم است…

فرض کنيد بنده در يک نمايشگاه ماشين، به نمايشگاه دار محترم بگويم آقا اين پرايد مدل چه سالی است؟ و وی با نگاهی "عاقل اندر بنده” بگويد، همان پيکان را می گويي؟

البته شايد هم توهم بنده بوده باشد. بنده شنيدم که آقایی که مسوول اجرايي کنفرانس بود به دستگاه "ويدئو پروژکتور” گفت  "پاورپوينت”. نمی دانم چرا قيافه اين راننده ماشين بالايي مرا ياد او می اندازد!

از آنجا که حدس زدم اين آقای با کلاس ممکن است خيلی اجرايي و پروفشنال باشد و در محاورات خود از بعضی اصطلاحات تخصصی استفاده کند (مثلا به چاقو بگويد تيزی و بنده گيج بزنم)، به آقای ديگری که دبیر علمی همان کنفراس  بود مراجعه کردم و گفتم آقا احتمالا بنده دچار شيزوفرنی شده ام. البته وسواسی هم هستم. شما بنده را راهنمايي بفرماييد. همه اش فکر می کنم عده ای کافر بی دين از خدا بی خبر، قبلا مقالات اين نويسندگان شخيص را دزديده و به انگليسی ترجمه کرده و با بی انصافی تمام در IEEE Xplore نمايه هم کرده اند.

 آقای دبير، رويي ترش کرد و  گفت:  شما گويا خبر نداريذ؛ سال گذشته، ما با چاپ صد مقاله در کنفرانس … (نمی دانم سیبت بود، سی نت بود، به هر حال يه همچين چيزهايي) کشور اول شديم و آلمان با يک سوم تعداد مقالات ما و با فاصله زيادی دوم شد. آيا آن صد مقاله هم ….. که ناگهان بنده بی اختيار فرياد زدم  احسنت… احسنت…. و همينطور احسنت احسنت کنان جان بدر همی بردی…. البته بعدا متوجه شدم که اين واکنش دفاعی و غير ارادی بدن بنده مثل همان عقلانيت ناخودآگاه بنده است، درست مثل همين حشراتی که در تلويزيون نشان می دهند که يکدفعه زرد (ببخشيد سبز) شده و رنگ برگ درخت می شوند تا جان همی بدر بردندی.

خلاصه از آنجا که بيماری توهم بنده خيلی گسترش يافته و در اين کنقرانس آخری خيال کردم که هر ده مقاله ارسالی قبلا توسط IEEE  کافر به  انگلیسی ترجمه شده لذا … هم اکنون انصراف از رایانه خود را اعلام می دارم

خوب خسته شدم و ذهنم  متورم هم شده است… عزت زياد و ماشين علمی پايدار و به اميد کسب رکورد ديگری در تعداد مقالات و مشت محکمی هم به دهان IEEE  نابکار. فقط امیدوارم که شرایط آن فراهم شود که دانشمندان برقی ما هم یک زمانی به شهرت دانشمندان هسته ای ما برسند.



 منبع:farhadyazdi.com