گردهمایی سالیانه اعضای شوراهای راهبری صنعت برق با حضور وزیر نیرو

بنده هم به عنوان مهمان در این جشن باشکوه خانوادگی دعوت شده بودم. سه ساعت و اندی به صحبت های تکراری مسئولین که بارها در سمینارها ی مختلف و ده ها رسانه تکرار شده بود، گذشت. از دور نمای صنعت برق نا امید شدم به دلایل زیر:
- پژوهشگاه نیرو به عنوان یک مجموغه دولتی سفارش گیرنده تحقیقات مورد نیاز صنعت برق است و تحقیقاتی اینچنینی معلوم است که سرانجامی ندارد، که اگر سرانجام داشت باید تجدید ساختار منجر به افزایش کارایی می شد، خصو صی سازی اینچنین به بذل و بخشش نیروگاهها تبدیل نمی شد، توجیهات کارشناسی در مورد هدفمندی یارانه ها ، صنایع را چنین زمین گیر نمی کرد و میلیارد ها تومان تعهدات ایجاد نمی شد.
- دانشگاه محل آموزش و تحقیق است، به شرطی که اساتید محترم پست های اشغال شده در بخش اجرایی را رها کرده و به کرسی دانشگاه بر گردند. اینکه در یکجا به عنوان مدیر اجرایی احساس نیاز به تحقیق بکنند و در جایی دیگر به عنوان محقق دانشگاه آنرا توسط دانشجویان انجام دهند، جای بسی تاسف است.
- متاسفانه برخی از دانشگاهها به مرکزی پول ساز برای دادن مدرک تبدیل شده اند و هیچ ابایی ندارند که با درگیر کردن مدیران صنعت و گرفتن پول به آنها مدرک دکتری و فوق دکتری بدهند. عجیب اینکه صنعت یک بررسی ساده نمی کند که آیا با افزایش سطح تحصیلات پرسنل کارایی افراد افزایش یافته است ویا تنها سطح توقع آنها بالا رفته است؟
- تحقیق مستقل منجر به خلق ثروت میشود، آیا این موسسه پژوهشی توان اداره خود را بدون بودجه دولت دارد؟ و سالیانه چه میزان تحقیق برای بخش خصوصی انجام میدهد؟