اظهارات یک بام و دو هوای وزیر نیرو درباره صرفه جویی برق

به گزارش برق نیوز،  رضا اردکانیان وزیر نیرو  دهم مرداد در سفر خود به آذربایجان شرقی اعلام کرد: امسال با همکاری تمامی مشترکان توانسته‌ایم ۳۳۰۰ مگاوات در مصرف برق صرفه‌جویی کنیم تا پیک مصرف امسال به ۵۷ هزار مگاوات برسد.

در فرهنگ لغت دهخدا واژه «صرفه‌جویی» این گونه معنی می‌شود: اندازه نگه داشتن در خرج یا دقت و توجه به اینکه چیزی زیادتر از حد لزوم صرف و خرج نشود.

این گفته وزیر دولت تدبیر، انسان را به یاد رفتار عجیب پدر نسبتاً بی نیازی می‌اندازد که برای کاهش هزینه‌های زندگی خانواده خود، بخشی از مهم‌ترین فعالیت‌ها و کارکرد‌های مادی و معنوی خانواده را متوقف یا از کار بیندازد و در پایان بدون توجه به زیان‌های مادی و معنوی حاصل از آن توقف‌های اجباری، خانواده را جمع کند و با افتخار فراوان رفتار کاهنده و نقص آفرین خود را به درایت مدیریتی خود تعبیر یا تشبیه کند.

صرفه جویی همانطوری که در تعریف آن آمده است؛ به معنای اندازه نگه داشتن خرج یا جلوگیری از مصارف اضافی است و به هیچ عنوان انعطافی به معطل کردن نظام مالی، اداری، خدماتی اقتصادی یک کشور از طریق کاهش ساعات اداری و تعطیلات اجباری ندارد.

شاید اگر نماینده مجلس سخنان پراکنده و غیر دقیق بر زبان آورد حرجی نباشد، یا یک شهردار برای تخلیه هیجان‌های ناشی از سرور نهفته در پُست دریافتی‌اش، اگر متوسل به پوپولیسم شدید هم بشود و خواهان ارسال پیام‌های اقتدار و قانون‌گرایی گردد نیز عتاب چندانی متصور نباشد و بر اساس روانشناسی اشخاص این نوع رفتار‌ها قابل درک هم جلوه بکند، اما وضعیت یک وزیر جمهوری اسلامی ایران با حجم انبوه صلاحیت‌ها و اختیارات، قطعا با بسیاری از مقامات دیگر تفاوت اساسی دارد.

وزیر نیرو زمانی می‌توانست حامل وجه منطقی و به تعبیری سخنی مسؤولانه باشد که در کنار ذکر ۳۳۰۰ مگاواتی صرفه جویی برق، به میزان خسارات ناشی از کاهش ساعات اداری و تعطیلات اجباری به بخش عمومی و خصوصی که تقریبا همه کشور را درگیر کرده بود، نیز اشاره‌ای هر چند گذرا می‌کرد.

اینکه ادارات، شرکت‌ها، مؤسسات دولتی و خصوصی اجباراً تعطیل شوند و به دلیل این نوع محدودیت‌های ضد اقتصادی با زیان‌های کلان مواجه شوند و به این دلیل بخشی از مشکلات برق کشور حل شود، این اتفاق به هیچ عنوان هنر مدیریتی برای وزیر مربوطه تلقی نمی‌شود و به لحاظ حقوقی برعکس آن نیز صادق است و در هر حال نمره منفی برای وزیر مذکور را در اذهان تداعی می‌کند.

به طور حتم اظهارات یک مسؤول پیش از هر چیز باید مسؤولانه و با در نظر گرفتن تمام جوانب عنوان شوند و برای انتساب به یک امر مثبت به حوزه مدیریتی خود، بخشی از حقیقت را کتمان نکند.

توقع و انتظار درست صحبت کردن و به نتایج کلام توجه داشتن از یک وزیر با آن همه صلاحیت از یک سو، با انتظار ما از سخنان یک‌نماینده، فرماندار، شهردار و یا هر مقام محلی و حتی ملی دیگر که ممکن است برای شهرت یا تثبت موقعیت یا موج سواری و ... بر زبان جاری کنند و حتی متوسل به پوپولیسم گرایی و روی آوردن به سخنان غیر دقیق و عوام فریبانه شوند، تفاوت اساسی دارد.

انتظار از یک‌وزیر آن است که در سخن گفتن بر همه ابعاد حقوقی و ادبی و آثار ناشی از کلام خود اشراف و به عواقب آنچه می‌گوید نیز واقف باشد.