برق نیوز بررسی میکند؛
چرا وزارت نیرو "برق صنایع" را سهمیهبندی کرد؟ + جدول
با اوج گیری مصرف برق تابستانی و پس از توافق وزارتخانههای صنعت و نیرو، طرح ذخیره عملیاتی مصرف برق صنایع به منظور مدیریت پیک مصرف برق تابستانی برای کاهش 800 مگاواتی پیک مصرف تابستان اجرایی شد تا سهمیه جلب همکاری مشترکان صنعتی در شرکتهای برق منطقهای معین شود.
به گزارش برق نیوز؛ با اوج گیری مصرف برق کشور در طول 15 روز نخست ابتدایی فصل تابستان، با توافق وزارت صنعت، معدن و تجارت و وزارت نیرو طرح ذخیره عملیاتی برق صنایع در استان های مختلف کشور اجرایی می شود.
مهندس چیت چیان وزیر نیرو اخیرا با ارسال نامه ای به محمدرضا نعمت زاده وزیر صنعت، معدن و تجارت با تشریح طرح ذخیره عملیاتی برق صنایع در فصل تابستان، اعلام کرده است: اگر صنایع نسبت به کاهش مصرف برق در ساعات پیک تابستانی اقدام کنند مشمول پاداش چند میلیارد تومانی خواهند شد.
از این رو پس از توافق این دو وزارتخانه کلیدی دولت تدبیر و امید، توانیر طرح ذخیره عملیاتی برق صنایع به منظور مدیریت 800 مگاوات پیک مصرف با همکاری صنایع را در دستور کار قرار داده است.
وزارت نیرو همچنین با انتشار گزارشی به نقل از واحد مدیریت مصرف شرکت توانیر، اعلام کرد: حداقل سهمیه جلب همکاری مشترکان صنعتی در شرکتهای برق منطقهای بهمنظور کاهش پیک بار تابستان به میزان 800 مگاوات است.
در همین حال علیرضا احمدی یزدی با بیان اینکه شرکت توانیر از پنج سال پیش کارگروه کاهش پیک مصرف را تشکیل داده و متناسب با آن، کارگروههای مشابهی در ٥٥ شرکت توزیع و برق منطقهای تشکیل شده است، گفت: برنامه مدیریت مصرف برای بخشهای مختلف خانگی، تجاری، کشاورزی، صنعتی و اداری درنظر گرفته شده است.
مدیر بخش مدیریت مصرف توانیر با بیان اینکه برنامه مناسبی برای اعمال مدیریت مصرف توسط مشترکان کشاورزی و صنعت درنظر گرفته شده است، تصریح کرد: سال گذشته دوهزار و ٣٢٢ مشترک صنعتی در کل کشور به منظور مدیریت مصرف با صنعت برق همکاری داشتند که درمجموع بابت این همکاری ٢٣٤ میلیارد ریال پاداش و تخفیف همکاری دریافت کردهاند.
بهگفته این مقام مسئول امسال نیز براساس برنامهریزی انجام شده، قرار است با همکاری شرکتهای برق منطقهای و صنایع، 800 مگاوات مدیریت مصرف برق با اعمال برنامه تعمیر و تعطیلات تابستانی و جابه جایی روزهای تعطیل توسط شرکتهای صنعتی تحقق یابد.
این در حالی است که همایون حائری مدیرعامل شرکت توانیر با تشریح جزئیات تعرفههای تشویقی تابستانی برق صنایع، اعلام کرد: در صورت صرفهجویی صنایع برق هر کیلووات ساعت برق مصرف نشده معادل 443 تومان از صنایع خریداری میشود.
وزارت نیرو اعلام کرد: براساس سهمیهبندی تعیینشده مطابق با جدول زیر، شرکتهای برق منطقهای ازطریق جلب همکاری مشترکان صنعتی و کارخانه ها به کاهش پیک مصرف اقدام میکنند.
با اعلام سهمیهبندی برق مصرفی صنایع این سوال در ذهن تداعی میشود که علت این بحران چیست؟
در همین حال روزنامه دینای اقتصاد در گزارشی به این موضوع پرداخت. در این گزارش آمده است، با نگاهی گذرا به رشد روند مصرف برق در کشور میتوان اینگونه این موضوع را تشریح کرد که پیش از اجرای طرح هدفمندی یارانهها رشد مصرف برق در کشور بالغبر 8 درصد در سال بود و با روند روبه رشد صنایع و مصارف خانگی و عدم وجود سرمایهگذاری مناسب در این حوزه فاصله میان پیک تولید و پیک مصرف شبکه برق کشور بهصورت معناداری افزایش مییافت؛ بنابراین با اجرای طرح هدفمندی یارانهها رشد مصرف برق کشور تا 2 درصد کاهش یافت، ولی پیشبینیها از بازگشت دوباره نرخ بالای مصرف در سالجاري حكايت ميكند.
آنچه در آمار صنعت برق همواره اعلام میشود ظرفیت نصب شده نیروگاهی کشور است که در حال حاضر این میزان در حدود 70 هزار مگاوات است.
نکته اینجا است که ظرفیت قابل تولید نیروگاهها بسیار کمتر از این مقدار و در حال حاضر پیک مصرف شبکه بالغ بر 45 هزار مگاوات است و عوامل این کاهش تولید به اختصار عبارتند از تاثیر منفی گرم شدن هوا بر تولید نیروگاهها، عدمتعمیرات به موقع نیروگاهها و کاهش آمادگی و پایداری آنها، کمبود سوخت و کمبود آب مورد نیاز سیستمهای خنک کن.
متناسب با اوجگیری تحریمهای ناعادلانه علیه صنایع و بانکهای کشور، دو اتفاق مهم در بخش سرمایهگذاری رخ داد:
در وهله اول نیروگاههای در حال فعالیت به دلیل تحریمهای شدید درخصوص تامین قطعات حساس، دیگر قادر به انجام تعمیرات و بازتوانی واحدهای خود نیستند یا گاه به دلیل عدم بروزرسانی سیستمهای خود، با بازده و ظرفیت کمتری کار میکنند و در مواقع نیاز شبکه به مدار نمیآیند.
در وهله دوم نیز امکان اخذ وام از بانکهای خارجی و استفاده از فاینانس خارجی به شدت کاهش یافته و تنها راه برای احداث نیروگاه توسط بخش خصوصی استفاده از تسهیلات صندوق ذخیره ارزی است، اما مراجعه به صندوق ذخیره ارزی نیز خود فرآیند بسیار پیچیده و دشواری را پیش روی شرکتهای خصوصی فعال در این حوزه قرار داد، بهگونهای که عملا وقفه دو ساله را در احداث نیروگاههای جدید در این شرکتها ایجاد کرد.
آنچه کاملا مشهود بهنظر میرسد این موضوع است که فرآیند اخذ فاینانس خارجی از کشورهای اروپایی برای احداث نیروگاههای مدرن در سطح کشور، پیش از دولت نهم و دهم با موفقیت انجام میشد و پروژههای بسیار موفقی از این نوع نیروگاهها در کشور احداث شد.
محصول تدبیر مدیران وقت در حمایت از صنعت برق و توجه به رشد مصرف برق کشور، با نیم نگاهی به فرصتهای صادرات برق به کشورهای همسایه از جمله عراق و ترکیه و دیگر کشورهای همجوار موجب شد موجی از پروژههای نیروگاهی آغار بهکار کنند و در اوایل دولت نهم شاهد به مدار آمدن تعداد زیادی از این پروژههای نیروگاهی بودیم.
متاسفانه بانکهای داخلی توان حمایت مالی از طرحهای نیروگاهی را نداشتند و سندیکای مشخصی نیز وجود نداشت تا به صورت سبدی از سرمایههای مالی بانکهای مختلف، بتواند حمایت از پروژهها را انجام دهد و عملا عاملیت بانکها در این پروژهها امکانپذیر نبود.
از طرف دیگر با توجه به تعرفه پایین برق تولیدی نیروگاهها، سرمایهگذاران جدید و فعال خصوصی در این حوزه در مطالعات امکانسنجی و اقتصادی خود عملا با دوره بازگشت سرمایه طولانی و گاه بیش از 10 سال و پایین بودن نرخ بهره داخلی با مقداری بسیار پایینتر از نرخ تورم سالانه روبهرو بودند و بانکها نیز دیگر رغبتی برای حضور در این صنعت نداشتند و تمام این عوامل موجب شد تا روند رو به رشد احداث نیروگاهها متوقف شود.
تنها راه توجیهپذیر بودن احداث نیروگاه برای بخش خصوصی و بانکها، استفاده از تعرفههای برق صادراتی و امکان صادرات بخشی از برق تولیدی این نیروگاهها به کشورهای همسایه در کنار تضمین برق مصرفی داخل بود و البته در بیشتر قراردادهایی که با این سرمایهگذاران و در قالب قراردادهای تبدیل انرژی بسته شد به سرمایهگذاران اجازه داده میشد تا بخشی از برق تولیدی خود را به غیر از توانیر و بخش دولتی بفروشند، ولی هرگز به آنها این اجازه داده نشد تا خود رأسا نسبت به صادرات بخشی از تولید خود به کشورهای همجوار اقدام کنند و عملا انحصار صادرات برق تنها در دست دولت باقی ماند و انگیزههای بخش خصوصی را برای حضور پررنگتر در این حوزه به شدت کاهش داد.
از آنجا که در برنامه پنجم توسعه عملا دولت از سرمایهگذاری در این حوزه منع شده بود روند احداث نیروگاههای جدید و مدرن بسیار کندتر از گذشته شد بهگونهای که دولت یازدهم در اولین سال کاری خود با موجی از بیبرقیها روبهرو است که مسوولان را بر آن داشته است تا جهت پایداری شبکه برق کشور و ممانعت از قطع برق شهروندان، برق صنایع را سهمیهبندی کنند که خود عامل مهمی در کاهش تولید ناخالص داخلی و افت شدید نرخ رشد اقتصادی کشور خواهد شد و تاثیر مستقیم آن بر افزایش نرخ بیکاری بر هیچ کس پنهان نیست.
آنچه بهعنوان راهحل عبور از این بحران میتوان پیشنهاد کرد:
1- پررنگتر کردن حضور سندیکای تولیدکنندگان برق در تصمیمات مهم و استراتژیک در صنعت برق.
2- پرداخت بدهیهای گذشته سرمایهگذاران تا بتوانند پروژههای جدید را آغاز کنند.
3- افزایش قیمت برق خریداریشده از نیروگاهها جهت توجیهپذیر کردن این پروژهها برای تامین قطعات یدکی موردنیاز.
4- تسهیل در فرآیند مراجعه به صندوق ذخیره ارزی و کمک در تامین ارز این پروژهها.
5- اجازه دادن به بخش خصوصی برای صادرات مستقیم بخشی از برق تولیدی خود به کشورهای همسایه.
6- ایجاد سندیکای بانکها برای حمایت از صنعت برق.
7- سرمایهگذاری هوشمند در صنایع ساخت و بازسازی قطعات.
8- واگذاری نیروگاههای دولتی به بخش خصوصی که تجربه موفق و کافی را در این صنعت دارد و کاهش تصدی بخش دولتی در نیروگاهها به زیر 20 درصد.
مهندس چیت چیان وزیر نیرو اخیرا با ارسال نامه ای به محمدرضا نعمت زاده وزیر صنعت، معدن و تجارت با تشریح طرح ذخیره عملیاتی برق صنایع در فصل تابستان، اعلام کرده است: اگر صنایع نسبت به کاهش مصرف برق در ساعات پیک تابستانی اقدام کنند مشمول پاداش چند میلیارد تومانی خواهند شد.
از این رو پس از توافق این دو وزارتخانه کلیدی دولت تدبیر و امید، توانیر طرح ذخیره عملیاتی برق صنایع به منظور مدیریت 800 مگاوات پیک مصرف با همکاری صنایع را در دستور کار قرار داده است.
وزارت نیرو همچنین با انتشار گزارشی به نقل از واحد مدیریت مصرف شرکت توانیر، اعلام کرد: حداقل سهمیه جلب همکاری مشترکان صنعتی در شرکتهای برق منطقهای بهمنظور کاهش پیک بار تابستان به میزان 800 مگاوات است.
نام شرکت | سهمیه (مگاوات) | |
1 | آذربایجان | 50 |
2 | اصفهان | 170 |
3 | باختر | 110 |
4 | تهران | 60 |
5 | خراسان | 50 |
6 | خوزستان | 100 |
7 | زنجان | 10 |
8 | سمنان | 10 |
9 | سیستان و بلوچستان | 10 |
10 | غرب | 15 |
11 | فارس | 30 |
12 | کرمان | 30 |
13 | گیلان | 15 |
14 | مازندران | 20 |
15 | هرمزگان | 80 |
16 | یزد | 40 |
حداقل سهمیه جلب همکاری مشترکان صنعتی در شرکت های برق منطقهای
به منظور کاهش پیک بار تابستان سال 93
به منظور کاهش پیک بار تابستان سال 93
در همین حال علیرضا احمدی یزدی با بیان اینکه شرکت توانیر از پنج سال پیش کارگروه کاهش پیک مصرف را تشکیل داده و متناسب با آن، کارگروههای مشابهی در ٥٥ شرکت توزیع و برق منطقهای تشکیل شده است، گفت: برنامه مدیریت مصرف برای بخشهای مختلف خانگی، تجاری، کشاورزی، صنعتی و اداری درنظر گرفته شده است.
مدیر بخش مدیریت مصرف توانیر با بیان اینکه برنامه مناسبی برای اعمال مدیریت مصرف توسط مشترکان کشاورزی و صنعت درنظر گرفته شده است، تصریح کرد: سال گذشته دوهزار و ٣٢٢ مشترک صنعتی در کل کشور به منظور مدیریت مصرف با صنعت برق همکاری داشتند که درمجموع بابت این همکاری ٢٣٤ میلیارد ریال پاداش و تخفیف همکاری دریافت کردهاند.
بهگفته این مقام مسئول امسال نیز براساس برنامهریزی انجام شده، قرار است با همکاری شرکتهای برق منطقهای و صنایع، 800 مگاوات مدیریت مصرف برق با اعمال برنامه تعمیر و تعطیلات تابستانی و جابه جایی روزهای تعطیل توسط شرکتهای صنعتی تحقق یابد.
این در حالی است که همایون حائری مدیرعامل شرکت توانیر با تشریح جزئیات تعرفههای تشویقی تابستانی برق صنایع، اعلام کرد: در صورت صرفهجویی صنایع برق هر کیلووات ساعت برق مصرف نشده معادل 443 تومان از صنایع خریداری میشود.
وزارت نیرو اعلام کرد: براساس سهمیهبندی تعیینشده مطابق با جدول زیر، شرکتهای برق منطقهای ازطریق جلب همکاری مشترکان صنعتی و کارخانه ها به کاهش پیک مصرف اقدام میکنند.
با اعلام سهمیهبندی برق مصرفی صنایع این سوال در ذهن تداعی میشود که علت این بحران چیست؟
در همین حال روزنامه دینای اقتصاد در گزارشی به این موضوع پرداخت. در این گزارش آمده است، با نگاهی گذرا به رشد روند مصرف برق در کشور میتوان اینگونه این موضوع را تشریح کرد که پیش از اجرای طرح هدفمندی یارانهها رشد مصرف برق در کشور بالغبر 8 درصد در سال بود و با روند روبه رشد صنایع و مصارف خانگی و عدم وجود سرمایهگذاری مناسب در این حوزه فاصله میان پیک تولید و پیک مصرف شبکه برق کشور بهصورت معناداری افزایش مییافت؛ بنابراین با اجرای طرح هدفمندی یارانهها رشد مصرف برق کشور تا 2 درصد کاهش یافت، ولی پیشبینیها از بازگشت دوباره نرخ بالای مصرف در سالجاري حكايت ميكند.
آنچه در آمار صنعت برق همواره اعلام میشود ظرفیت نصب شده نیروگاهی کشور است که در حال حاضر این میزان در حدود 70 هزار مگاوات است.
نکته اینجا است که ظرفیت قابل تولید نیروگاهها بسیار کمتر از این مقدار و در حال حاضر پیک مصرف شبکه بالغ بر 45 هزار مگاوات است و عوامل این کاهش تولید به اختصار عبارتند از تاثیر منفی گرم شدن هوا بر تولید نیروگاهها، عدمتعمیرات به موقع نیروگاهها و کاهش آمادگی و پایداری آنها، کمبود سوخت و کمبود آب مورد نیاز سیستمهای خنک کن.
متناسب با اوجگیری تحریمهای ناعادلانه علیه صنایع و بانکهای کشور، دو اتفاق مهم در بخش سرمایهگذاری رخ داد:
در وهله اول نیروگاههای در حال فعالیت به دلیل تحریمهای شدید درخصوص تامین قطعات حساس، دیگر قادر به انجام تعمیرات و بازتوانی واحدهای خود نیستند یا گاه به دلیل عدم بروزرسانی سیستمهای خود، با بازده و ظرفیت کمتری کار میکنند و در مواقع نیاز شبکه به مدار نمیآیند.
در وهله دوم نیز امکان اخذ وام از بانکهای خارجی و استفاده از فاینانس خارجی به شدت کاهش یافته و تنها راه برای احداث نیروگاه توسط بخش خصوصی استفاده از تسهیلات صندوق ذخیره ارزی است، اما مراجعه به صندوق ذخیره ارزی نیز خود فرآیند بسیار پیچیده و دشواری را پیش روی شرکتهای خصوصی فعال در این حوزه قرار داد، بهگونهای که عملا وقفه دو ساله را در احداث نیروگاههای جدید در این شرکتها ایجاد کرد.
آنچه کاملا مشهود بهنظر میرسد این موضوع است که فرآیند اخذ فاینانس خارجی از کشورهای اروپایی برای احداث نیروگاههای مدرن در سطح کشور، پیش از دولت نهم و دهم با موفقیت انجام میشد و پروژههای بسیار موفقی از این نوع نیروگاهها در کشور احداث شد.
محصول تدبیر مدیران وقت در حمایت از صنعت برق و توجه به رشد مصرف برق کشور، با نیم نگاهی به فرصتهای صادرات برق به کشورهای همسایه از جمله عراق و ترکیه و دیگر کشورهای همجوار موجب شد موجی از پروژههای نیروگاهی آغار بهکار کنند و در اوایل دولت نهم شاهد به مدار آمدن تعداد زیادی از این پروژههای نیروگاهی بودیم.
متاسفانه بانکهای داخلی توان حمایت مالی از طرحهای نیروگاهی را نداشتند و سندیکای مشخصی نیز وجود نداشت تا به صورت سبدی از سرمایههای مالی بانکهای مختلف، بتواند حمایت از پروژهها را انجام دهد و عملا عاملیت بانکها در این پروژهها امکانپذیر نبود.
از طرف دیگر با توجه به تعرفه پایین برق تولیدی نیروگاهها، سرمایهگذاران جدید و فعال خصوصی در این حوزه در مطالعات امکانسنجی و اقتصادی خود عملا با دوره بازگشت سرمایه طولانی و گاه بیش از 10 سال و پایین بودن نرخ بهره داخلی با مقداری بسیار پایینتر از نرخ تورم سالانه روبهرو بودند و بانکها نیز دیگر رغبتی برای حضور در این صنعت نداشتند و تمام این عوامل موجب شد تا روند رو به رشد احداث نیروگاهها متوقف شود.
تنها راه توجیهپذیر بودن احداث نیروگاه برای بخش خصوصی و بانکها، استفاده از تعرفههای برق صادراتی و امکان صادرات بخشی از برق تولیدی این نیروگاهها به کشورهای همسایه در کنار تضمین برق مصرفی داخل بود و البته در بیشتر قراردادهایی که با این سرمایهگذاران و در قالب قراردادهای تبدیل انرژی بسته شد به سرمایهگذاران اجازه داده میشد تا بخشی از برق تولیدی خود را به غیر از توانیر و بخش دولتی بفروشند، ولی هرگز به آنها این اجازه داده نشد تا خود رأسا نسبت به صادرات بخشی از تولید خود به کشورهای همجوار اقدام کنند و عملا انحصار صادرات برق تنها در دست دولت باقی ماند و انگیزههای بخش خصوصی را برای حضور پررنگتر در این حوزه به شدت کاهش داد.
از آنجا که در برنامه پنجم توسعه عملا دولت از سرمایهگذاری در این حوزه منع شده بود روند احداث نیروگاههای جدید و مدرن بسیار کندتر از گذشته شد بهگونهای که دولت یازدهم در اولین سال کاری خود با موجی از بیبرقیها روبهرو است که مسوولان را بر آن داشته است تا جهت پایداری شبکه برق کشور و ممانعت از قطع برق شهروندان، برق صنایع را سهمیهبندی کنند که خود عامل مهمی در کاهش تولید ناخالص داخلی و افت شدید نرخ رشد اقتصادی کشور خواهد شد و تاثیر مستقیم آن بر افزایش نرخ بیکاری بر هیچ کس پنهان نیست.
آنچه بهعنوان راهحل عبور از این بحران میتوان پیشنهاد کرد:
1- پررنگتر کردن حضور سندیکای تولیدکنندگان برق در تصمیمات مهم و استراتژیک در صنعت برق.
2- پرداخت بدهیهای گذشته سرمایهگذاران تا بتوانند پروژههای جدید را آغاز کنند.
3- افزایش قیمت برق خریداریشده از نیروگاهها جهت توجیهپذیر کردن این پروژهها برای تامین قطعات یدکی موردنیاز.
4- تسهیل در فرآیند مراجعه به صندوق ذخیره ارزی و کمک در تامین ارز این پروژهها.
5- اجازه دادن به بخش خصوصی برای صادرات مستقیم بخشی از برق تولیدی خود به کشورهای همسایه.
6- ایجاد سندیکای بانکها برای حمایت از صنعت برق.
7- سرمایهگذاری هوشمند در صنایع ساخت و بازسازی قطعات.
8- واگذاری نیروگاههای دولتی به بخش خصوصی که تجربه موفق و کافی را در این صنعت دارد و کاهش تصدی بخش دولتی در نیروگاهها به زیر 20 درصد.
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
وزارت نیرو باید تعرفه صنایع بزرگی همچون فولاد و ذوب آهن را که در ساعات پیک برق مصرف می کنند؛ 10 برابر افزایش دهد.
در عوض در ساعات کم باری مثل نیمه شب ها و اوایل صبح؛ تعرفه برق آنها مجانی شود
وضع این تعرفهها میتواند در پیک سایی و کاهش تقاضا در ساعت پرباری شبکه مفید باشد
در عوض در ساعات کم باری مثل نیمه شب ها و اوایل صبح؛ تعرفه برق آنها مجانی شود
وضع این تعرفهها میتواند در پیک سایی و کاهش تقاضا در ساعت پرباری شبکه مفید باشد
از ارسال دیدگاه های نا مرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.
لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
در غیر این صورت، «برق نیوز» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.