آخرین اخبار پربازدیدترین ها
کد خبر: 50254
تعداد نظرات: ۱ نظر
۱۴:۱۱ ۰۷ /۰۲/ ۱۴۰۱

چرا صادرات از نیروگاه‌های فسیلی به ضرر کشور است؟

چرا صادرات از نیروگاه‌های فسیلی به ضرر کشور است؟
رئیس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران گفت: اگر از انرژی‌های نو بهره‌مند شویم و از نیروگاه‌های با راندمان بالا برق تولید کنیم یک استراتژی معقول است، اما اگر انتقال برق از شبکه‌های فعلی صورت گیرد و با توجه به بعد مسافت فعلی ۲۰ درصد از برق افت می‌کند و این بیشتر به ضرر کشور است.

به گزارش برق نیوز، آرش نجفی درباره توجیه اقتصادی احداث نیروگاه برای صادرات برق اظهار داشت: ما در حال حاضر بیش از ۱۵ هزار مگاوات کمبود برق داریم، بنابراین اینکه بخواهیم به دیگر کشور‌ها صادرات برق داشته باشیم مشخص نیست که بتوانیم به تعهدمان عمل کنیم، ضمن اینکه برای تامین خوراک نیروگاه‌ها هم مشکل داریم. ما در زمستان کمبود جدی ۲۰۰ میلیون متر مکعبی گاز را داریم، بنابراین هیچکدام از شرایط برای صادرات مهیا نیست، مگر اینکه ظرفیت‌ها را بالا ببریم و پروژه و دیپلماسی مشخص داشته باشیم.

نیروگاه بسازیم یا خیر؟

وی افزود: در هر حال باید در نظر داشته باشیم که کشور ما یک مزیت انرژی دارد، مرز‌های مشترکی با کشور‌هایی داریم که همه متقاضی برق هستند؛ بنابراین می‌توانیم به عنوان یک استراتژی کلان در تولید انرژی برق فعالیت کنیم، اما دو آیتم را هم باید در نظر بگیریم؛ یکی پیمان پاریس است که اگر روی بخش نیروگاهی کار کنیم تولید کربن؛ هم مالیات جهانی و هم آلایندگی در پی دارد، هم اینکه در کشور محدودیت منابع فسیلی داریم.

انرژی‌های نو برگ برنده‌اند

رئیس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران تصریح کرد: ما در نقاط مرزی بخصوص مناطقی مثل سیستان و بلوچستان و یا در منطقه خوزستان و غرب کشور که آفتاب و انرژی باد زیادی داریم که می‌توانیم روی انرژی‌های نو سرمایه‌گذاری کنیم و اگر این قضیه مدیریت شود می‌تواند یک برگ برنده باشد، همچنین در نظر داشته باشیم که کشوری مثل پاکستان و افغانستان و حتی هند چند ساعتی زودتر از ایران غروب می‌کنند؛ بنابراین اگر ما تولید برق داشته باشیم و در مواقعی که شدت مصرف‌شان بالا رفته و رو به تاریکی می‌روند، می‌توانیم بخشی از برق مورد نیازشان را بخصوص در ابتدای تاریکی تامین کنیم، ضمن اینکه زمانی که هوا در این کشور‌ها شروع به گرم شدن می‌کند در ایران هنوز گرم نشده است بنابراین می‌توانند ساعاتی از برق ایران بهره‌مند شوند، همه این‌ها نیاز به مدل مالی و ریاضی دارد و باید بررسی کلان صورت گیرد.

ولع ترک‌ها برای برق ایران

وی ادامه داد: همچنین در منطقه غرب کشور عراق و ترکیه بسیار خواستار برق ایران هستند، ترک‌ها بیشتر به این خاطر که بتوانند به کشور‌های اروپایی صادر کنند، تاکنون برخی بازرگانان این کشور به ما مراجعه کرده و اعلام کردند که حاضرند برق را خریداری کرده و به کشور‌های بلغارستان و رومانی صادر کنند.

صادرات برق از نیروگاه‌های با راندمان بالا استراتژی معقول است

نجفی تاکید کرد: اگر از انرژی‌های نو بهره‌مند شویم و از نیروگاه‌های با راندمان بالا برق تولید کنیم یک استراتژی معقول است، اما با اوضاع استهلاک و فرسودگی نیروگاه‌ها اصلا به صرفه نیست، ضمن اینکه نیروگاه‌ها باید نزدیک مرز‌ها ساخته شوند تا تلفات و افت پتانسیل برق به حداقل ممکن برسد در غیر این صورت اگر انتقال از شبکه‌های فعلی صورت گیرد و با توجه به بعد مسافت فعلی ۲۰ درصد از برق افت می‌کند و این بیشتر به ضرر کشور است.

۵۰ هزار افزایش ظرفیت تولید هم مشتری دارد

وی خاطرنشان کرد: حتی اگر ۵۰ هزار مگاوات هم ظرفیت تولید را افزایش دهیم بازار آن در کشور‌های اطراف وجود دارد. باتوجه به محدودیت منابع گازی و حجم عظیم سرمایه‌گذاری مورد نیاز برای استحصال گاز بیشتر به نظر نمی‌رسد استراتژی مطلوبی باشد که از محل تولید گاز و احتراق؛ تولید برق کنیم، قطعا باید از مکانیزم‌های دیگری استفاده کنیم، یعنی باد و انرژی خورشیدی را تبدیل به برق و صادر کنیم، ضمن اینکه از ظرفیت‌های زمین‌گرمایی در مناطقی مثل اردبیل و زاگرس برای تولید برق استفاده کنیم.

منبع: ایلنا
ارسال نظرات قوانین ارسال نظر
لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
از ارسال دیدگاه های نا مرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.
لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
در غیر این صورت، «برق نیوز» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.
نتیجه عبارت زیر را وارد کنید
=
captcha
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
تاریخ نگار
Iran (Islamic Republic of)
۰۸ ارديبهشت ۱۴۰۱ - ۲۳:۲۶
نکته های خوبی اشاره شده است اما از یک نکته مهم نباید غافل شد و با خوشخیالی به مسائل نگاه کرد، و آن این که پیمان پاریس در جهت منافع کشورهای صادر کننده فناوری تجدیذیر و علیه کشورهای دارای سوخت فسیلی است. کشورهایی که سالهای دراز با صنایع مبتنی بر سوخت فسیلی اقتصاد و صنعت خود را رشد دادند و بر اقتصاد دنیا مسلط شدند، اکنون پیمان هایی همچون پاریس بهترین راه ادامه تسط اقتصادی و صنعتی شان بر جهان است.