درمان استئوفیت گردن

به گزارش برق نیوز، استئوفیت، که به نام «خار استخوانی» نیز شناخته می‌شود، به معنای رشد‌های غیرطبیعی استخوانی است که به طور معمول در پاسخ به التهاب یا فرسایش مفاصل در بدن ایجاد می‌شود. استئوفیت‌ها در ناحیه گردن معمولاً به دلیل ساییدگی مفاصل فقرات گردنی یا دژنراسیون دیسک‌های بین مهره‌ای به وجود می‌آیند. این وضعیت می‌تواند به فشار بر ریشه‌های عصبی و نخاع منجر شود و علائم مختلفی مانند درد، سفتی و کاهش حرکت گردن را ایجاد کند. در این شرایط توصیه می‌شود با یک متخصص مشورت کنید. بهترین فوق تخصص دیسک گردن در محدوده سکونت خود را می‌توانید به راحتی و با بررسی منابع معتبر پیدا کنید. 

در این مقاله، به بررسی علل، علائم، تشخیص و روش‌های درمان خار استخوانی گردن خواهیم پرداخت و تاثیر درمان‌های مختلف را مورد تحلیل قرار خواهیم داد.

علل ایجاد استئوفیت گردن

استئوفیت‌های گردنی یا خار استخوانی معمولاً به دلیل فرسایش یا تغییرات دژنراتیو در مفاصل و دیسک‌های بین مهره‌ای گردن به وجود می‌آیند. عواملی که می‌توانند باعث ایجاد این تغییرات شوند عبارتند از:

• پیری: با گذشت زمان، غضروف‌های مفاصل شروع به فرسایش می‌کنند و فضای بین مهره‌ها کاهش می‌یابد. این فرآیند می‌تواند منجر به تحریک بدن برای رشد استخوانی اضافی (استئوفیت‌ها) به منظور جبران این تغییرات شود.
• ضربه یا آسیب: آسیب به گردن یا آسیب‌های قبلی می‌توانند روند دژنراسیون مفاصل را تسریع کنند و زمینه‌ای برای رشد استئوفیت‌ها فراهم کنند.
• فعالیت‌های سنگین یا وضعیت نادرست بدن: افرادی که به صورت مداوم فشار زیادی به گردن وارد می‌کنند، مانند کارگران ساختمانی، رانندگان، یا افرادی که مدت طولانی در پشت کامپیوتر می‌نشینند، بیشتر در معرض ایجاد استئوفیت گردن قرار دارند.
• عوامل ژنتیکی: برخی افراد به صورت ارثی استعداد بیشتری برای ابتلا به مشکلات دژنراتیو مفاصل دارند که می‌تواند موجب ایجاد استئوفیت‌ها در ناحیه گردن شود.

علائم استئوفیت گردن

استئوفیت‌ها یا خار استخوانی گردن معمولاً در مراحل ابتدایی بی‌علامت هستند یا علائم خفیفی ایجاد می‌کنند. اما با پیشرفت بیماری و فشار بیشتر بر روی عصب‌ها و نخاع، علائم ممکن است شدیدتر شوند. رایج‌ترین علائم استئوفیت گردن شامل موارد زیر است:

• درد گردن: درد مداوم یا متناوب در ناحیه گردن یکی از علائم استئوفیت گردن است. این درد ممکن است به شانه‌ها، بازو‌ها یا حتی دست‌ها نیز منتشر شود.
• سفتی گردن: بسیاری از افراد مبتلا به استئوفیت گردن دچار محدودیت در حرکت گردن می‌شوند و ممکن است احساس کنند که قادر به چرخاندن گردن به راحتی نیستند.
• بی‌حسی یا ضعف در اندام‌ها: زمانی که استئوفیت‌ها بر ریشه‌های عصبی فشار وارد می‌کنند، می‌توانند باعث بی‌حسی، سوزش یا ضعف در بازو‌ها و دست‌ها شوند. این علامت معمولاً با تغییر وضعیت بدن یا حرکت دادن گردن تشدید می‌شود.
• سرگیجه یا سردرد: در برخی موارد، فشار وارد بر نخاع یا عصب‌ها می‌تواند منجر به سرگیجه، سردرد‌های گردنی یا حتی اختلالات بینایی شود.
• درد مبهم در شانه‌ها و بازوها:گاهی اوقات، درد ناشی از استئوفیت‌ها به شانه‌ها و بازو‌ها منتقل می‌شود، که باعث اشتباه در تشخیص این درد به عنوان مشکلات شانه یا قلب می‌شود.

تشخیص استئوفیت گردن

تشخیص استئوفیت گردن معمولاً از طریق تاریخچه پزشکی بیمار، معاینه فیزیکی و برخی آزمایشات تصویربرداری مانند رادیوگرافی (X-ray)، ام‌آرآی (MRI) یا سی‌تی‌اسکن انجام می‌شود. در این روش‌ها، پزشک قادر است وجود خار‌های استخوانی یا تغییرات دژنراتیو در مفاصل گردن را شناسایی کند.

• رادیوگرافی (X-ray): این روش معمولاً اولین گام در تشخیص استئوفیت‌ها است. X-ray می‌تواند رشد استخوان‌های اضافی (خار‌های استخوانی) را نشان دهد و در ارزیابی میزان آسیب به مفاصل کمک کند.
• MRI: این روش تصویربرداری دقیق‌تر است و می‌تواند به تشخیص فشار بر نخاع یا ریشه‌های عصبی کمک کند MRI. برای مشاهده تغییرات در دیسک‌ها و بافت‌های نرم مفاصل گردن کاربرد دارد.
• سی‌تی‌اسکن (CT scan): این روش به ویژه در مواقعی که تشخیص دقیق‌تر نیاز باشد، می‌تواند اطلاعات دقیقی در مورد ساختار استخوانی و بافت‌های نرم فراهم کند.

درمان استئوفیت گردن

درمان خار استخوانی گردن به شدت علائم و میزان پیشرفت بیماری بستگی دارد. در بسیاری از موارد، درمان‌های غیرجراحی می‌توانند موثر واقع شوند، اما در موارد شدیدتر یا پیشرفته‌تر، جراحی ممکن است ضروری باشد. روش‌های درمانی مختلف عبارتند از:

درمان‌های غیرجراحی

1. دارو‌های مسکن و ضد التهاب: دارو‌های مسکن مانند استامینوفن یا دارو‌های ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) می‌توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند. این دارو‌ها معمولاً در مراحل اولیه و در موارد خفیف مفید هستند.
2. فیزیوتراپی: فیزیوتراپی شامل مجموعه‌ای از تمرینات و تکنیک‌های دستی است که به کاهش درد، بهبود حرکت گردن و تقویت عضلات حمایت‌کننده گردن کمک می‌کند. فیزیوتراپیست می‌تواند تمرینات خاصی را برای بهبود انعطاف‌پذیری و کاهش فشار بر روی مفاصل تجویز کند.
3. آمپول‌های استروئیدی: در مواردی که درد شدید است و به دارو‌های مسکن پاسخ نمی‌دهد، پزشک ممکن است آمپول‌های استروئیدی به داخل مفصل یا ناحیه اطراف ریشه‌های عصبی تزریق کند. این روش درمان خا استخوانی گردن می‌تواند به طور موقت التهاب و درد را کاهش دهد.
4. کمپرس سرد و گرم: استفاده از کمپرس سرد یا گرم می‌تواند به تسکین درد و التهاب کمک کند. کمپرس سرد به ویژه در مراحل حاد التهاب مفید است، در حالی که کمپرس گرم برای شل کردن عضلات و تسکین درد‌های مزمن موثر است.
5. مدیریت وضعیت بدن: اصلاح وضعیت بدن و استفاده از یک بالش مناسب هنگام خواب می‌تواند فشار روی گردن را کاهش دهد و از بدتر شدن شرایط جلوگیری کند.

درمان‌های جراحی

اگر روش‌های غیرجراحی نتوانند درد یا مشکلات حرکتی را کاهش دهند یا در صورتی که مشکلات عصبی مانند بی‌حسی یا ضعف پیشرفت کنند، جراحی ممکن است ضروری باشد. انواع جراحی‌ها شامل:

• جراحی برداشتن استئوفیت‌ها (نیکروزیس استخوانی): در این روش، استئوفیت‌ها از ناحیه گردن برداشته می‌شوند تا فشار بر روی عصب‌ها یا نخاع کاهش یابد.
• جراحی دیسککتومی: در صورتی که استئوفیت‌ها به دیسک‌های بین مهره‌ای آسیب وارد کرده باشند، ممکن است لازم باشد که دیسک آسیب‌دیده برداشته و جایگزین شود.
• جراحی فیوژن گردن (Cervical Fusion): در این نوع جراحی، دو یا چند مهره گردنی به هم جوش داده می‌شوند تا حرکات دردناک کاهش یابد و از آسیب‌های بیشتر به عصب‌ها جلوگیری شود.

پیشگیری از استئوفیت گردن

اگرچه پیشگیری کامل از استئوفیت گردن ممکن نیست، اما برخی اقدامات می‌توانند احتمال بروز این مشکل را کاهش دهند:

• تمرینات تقویتی: تقویت عضلات گردن و شانه می‌تواند از فشار بیش از حد بر مفاصل گردنی جلوگیری کند.
• حفظ وضعیت صحیح بدن: نشستن و ایستادن در وضعیت مناسب و جلوگیری از خمیدگی‌های طولانی مدت می‌تواند فشار روی گردن را کاهش دهد.
• استراحت و کشش: انجام کشش‌های مناسب و استراحت منظم هنگام انجام فعالیت‌های طولانی می‌تواند از آسیب‌های گردن پیشگیری کند.