کد خبر: 9117
۰۹:۱۸ ۱۰ /۰۳/ ۱۳۹۴

ماجرای دود چراغ خوردن

به طوري که مي‌دانيم در حال حاضر منظور از چراغ، لامپ است‌، آلتي که در عصر و زمان حاضر به وسيله برق روشني مي‌بخشد و به اشکال مختلف لوله‌اي و گلوله‌اي و مسطح و مقعر و محدب و‌... در کوي و برزن و خانه و خيابان و کارخانه و هرگونه تأسيسات و کارگاه‌هاي ديگر خودنمايي مي‌کند.
خواندنی های برق:به طوري که مي‌دانيم در حال حاضر منظور از چراغ، لامپ است‌، آلتي که در عصر و زمان حاضر به وسيله برق روشني مي‌بخشد و به اشکال مختلف لوله‌اي و گلوله‌اي و مسطح و مقعر و محدب و‌... در کوي و برزن و خانه و خيابان و کارخانه و هرگونه تأسيسات و کارگاه‌هاي ديگر خودنمايي مي‌کند و با اشاره انگشت به کليد برق مي‌توان صدها و هزارها و حتي برق شهر عظيم و کشوري را خاموش يا روشن کرد ولي در قرون قديم و قبل از اختراع برق توسط اديسون، مخترع نامدار آمريکايي، چراغ در واقع ظرفي بود که درون آن را با چربي و روغن از قبيل پيه، روغن کرچک، روغن بزرک، روغن بيدانجير که به آن روغن چراغ مي‌گفته‌اند و همچنين نفت و امثال آن پر کرده فتيله آن را روشن مي‌کردند و به زندگي روشني مي‌بخشيدند.

اگر به تاريخچه طرز تحصيل علما و دانشمندان در قديم مراجعه کنيم ملاحظه مي‌شود که: «همه در کوره ده خود، نه مدرس داشتند و نه محضر و نه کتابخانه مرکزي يک ميليون جلد کتابي و نه آرشيو و نه بايگاني و نه ميکروفيلم نسخ? خطي بلکه بالعکس هيچ چيز که نبود، به جاي خود، حتي نان و قوت اوليه هم نبود. مجموع ذخيره آنها لقم? نان بيات و خشکه‌اي بود که پر شال خود مي‌بستند و به مکتب مي‌رفتند.

طلبه فقير و بي‌بضاعت- که البته دنيايي استغنا داشت- براي آنکه روغن مختصر چراغش در طول شب تمام نشود و چراغ خاموش نگردد فتيله‌اش را پس از روشن کردن پايين نمي‌کشيد تا حرارت فتيله، روغن يا نفت مخزن را زياد بالا نکشد و مصرف نکند، بلکه فتيله را در همان بالا و وضع اوليه که اصطلاحاً تاجري مي‌گفته اند نگاه مي‌داشت و با آن نور ضعيف، شب را به صبح مي‌رسانيد.

نور تاجري، در چراغ اگرچه کم مصرف و متناسب با وضع مالي طلبه بود ولي اين عيب بزرگ را داشت که چون روغن يا نفت به قدر کفايت از مخزن به فتيله نمي‌رسيد لذا دود مي‌زد و در و ديوار و سقف و فضاي حجره را آلوده مي‌کرد و طلبه بي‌چيز آن دود چراغ را مي‌خورد و به تحصيل و مطالعه ادامه مي‌داد تا به مقصد کمال رسد و شاهد مقصود را در آغوش گيرد.

دود چراغ خوردن تا قبل از اختراع و نورافشاني برق، در حجرات‌ طلبگي مبتلا به عمومي‌بود و همه در پرتو نور بي‌فروغ چراغ‌هاي کم‌سوز و کورسو که دودش تا اعماق سينه و ريه‌هاي آنها فرو مي‌رفت به مطالعه مي‌پرداختند تا رفته رفته پلک‌ها سنگين شوند و چشمان دودآلودشان لحظاتي به خواب روند.

عبارت مثلي بالا ناظر بر فقها و روحانيون و همچنين علما و دانشمندان مسني است که براي تحصيل علم و کسب کمال، شب زنده‌داري‌ها کرده، رنج و سختي فراوان را پذيرا شده‌اند تا بدين مقام و منزلت عالي و متعالي نايل آمده‌اند. در رابطه با اين گروه از عالمان رنج ديده و صاحب کمال و معرفت اگر بخواهند تعريف و توصيفي کنند اصطلاحاً گفته مي‌شود: «فلاني دود چراغ خورده تا به اين مقام و کمال رسيده است.» و بعضاً «دود چراغ خورد? سينه به حصير ماليده‌« ‌هم مي‌گويند./مردم سالاری
ارسال نظرات قوانین ارسال نظر
لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
از ارسال دیدگاه های نا مرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.
لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
در غیر این صورت، «برق نیوز» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.
نتیجه عبارت زیر را وارد کنید
=
captcha